Ayın Oğlu

🌕17.Bölüm🌕

Bölüm-17:Yaklaşan Tehlike ve Yaşlı Kadın

Yazardan;

Varian,Alicelynn ve Maple dışarıya son hız koşarak çıktılar.Varian,bakışlarını babasına doğru dikmişti

Kaldıkları yerin önünde dururlarken hepsi de gözleri yukarıya doğru dikmişlerdi

Ay hâlâ çeyreği siyah bir şekilde duruyordu.Varian korktuğu için ağlamak üzereydi.Şimdiden gözlerinde biriken gözyaşları vardı

"Baba? Baba sana neler oluyor böyle? Neden yok oluyorsun? Neden siyahlaşıyorsun?"diyordu ve garip bir biçimde sessizce sayıklıyordu

"Bu çok kötü hemde çok çok kötü"dedi Maple panikle

Alicelynn bakışlarını Maple'a doğru çevirdi ve yüzünde belli olan korkuyla ona doğru bakmaya başladı

"Şimdi ne yapacağız?"

"Bilmiyorum...Onu güçlendirmeye çalışabiliriz ama durumun ne olduğunu bile bilmiyoruz ve bilmediğimiz bir şeye çare aramak daha zor olacak.Keşke ne olduğunu bilseydik"diye iç geçirdi Maple

"Ölmeye başlıyor"

Aniden gelen ses ile bütün hepsi sağa doğru döndüler.Gümüş renginde ve iki tarafa doğru örgülü saçları boncuklarla kaplı ve üzerinde sadece bir pelerin duran yaşlı bir kadın bastonunu vura vura geliyordu.Yanakları yaşlılıktan sarkmış,bastonu tutan elleri ise titriyordu ama kocaman turkuaz rengini andıran gözleri hâlâ belliydi

Sesi ise yaşlı olmasına rağmen bayağı gür çıkıyordu.Sesinde ise durum dolayısıyla bir sertlik ve ciddiyet vardı

Yaşlı kadın yanlarında durdu ve onların bakışlarına aldırmadan yukarıya doğru bakmaya başladı.Diğerleri ise ona sadece dik dik bakıyorlardı

Yaşlı kadın,bakışlarının üzerinde olduğunu biliyordu ama hiç çaktırmadan o ton ile konuşmaya devam etti

"Yavaş yavaş ölüyor çünkü gücünü kaybediyor...Eğer tamamen karanlık olursa bu öldüğünü anlamına geliyor.Onun ölmesini durdurmak için yıllar önce güçleri ile birlikte yok olan ve sadece Ay ışığında gözüken Ay Tapınağını bulmanız gerek"dedi Yaşlı kadın

Maple bildiği bir şeyin tekrarlanması yüzünden gözlerini devirdi.Belli ki bu kadın bir şeyler biliyordu.Bir cadı,şaman veya büyücüydü ama Maple onun kim olduğunu bir türlü çözemiyordu

Neredeyse tüm cadıları,şamanları ve büyücüleri bilirdi ama bu kadın çok farklı bir kişiydi.Daha önce hiç böyle birini görmemişti

Kadın,Bu genç kadının içindeki şaşkınlığı hissetmişti ve haklıydı da...O bir cadı,şaman veya büyücü değildi.Farklı bir şeydi.Yakında görecekleri bir şey

Kadın hafiften gülümsedi ve Maple'a doğru döndü

"Beni tanıyamaman normal...Ben bildiğin biri değilim çünkü ama yakında öğreneceksin.Herşeyi bileceksin...Ama şu an değil çocuğum"dedi yaşlı kadın

Bunu söylerken Turkuaz renkli gözleri hafiften parlamıştı.Maple daha çok şaşırırken Varian'a tatlı bir biçimde gülümsedi

"Şu an herşey kötü yolda gidebilir ama arada iyi şeyler de var...Bu İyi şey ise artık Ay Tapınağına yakın olduğunuzdur"

Varian heyecanla gülümsedi.Yakındı oraya! Oraya yakındı.Babasını kurtarabilirdi! Çok az kalmıştı

Heyecanla Alicelynn'e doğru döndü.Alicelynn ise Varian'a gülümseyerek bakıyordu.Bu uzun yolculuk sonunda sona erecekti...Ay Tapınağında ne yapması gerekirse yapacak ve babasının güçlerini serbest bırakacaktı

"Bir dakika!"diye seslendi Maple

Bütün herkes Maple'a doğru bakıyordu.Yaşlı kadın bile.Maple kaşlarını çatmış kadına doğru bakıyordu

"Sen...Oraya yakın olduğumuzu nereden biliyorsun?"

Kadın ise ona doğru birazcık alaylı bir şekilde gülümsüyordu

"Bunu sana söyleyemem oraya gidince anlayacaksın zaten.Bunu fazla diretmeye gerek yok...Hadi Yarın akşam görüşürüz.Sizde iyi dinlenin yarın bayağı zor bir gece sizi bekliyor olacak"dedi Yaşlı kadın ve yürüyerek uzaklaşmaya başladı

"Bekle!"diye bağırdı Maple arkasından ama artık kadın ortada yoktu.
Hemencecik kaybolmuştu.Maple ânın şaşkınlığı ile donup kalırken kafasını kaşıdı

Bu kadın da kimdi böyle?

Maple,çocuklara baktığında çocuklar sadece birbirlerine bakarak gülümsüyorlardı.Kadının garipliğini anlamamışlardı.Maple çocukların sırtlarından tutup ilerlemeye başladı

Bir tane manavdan meyveler aldılar ve fırıncıdan da ekmek ve kek.Bu yarın ve yarın akşam için yeterdi

Diğer insanlar çevrede dolanırken Varian,Alicelynn ve Maple ise girişteki kocaman çimenliklerin üzerine oturmuş aldıkları yiyecekleri yiyordu

Alicelynn elindeki 4 tane çileği ağızına son hız koyarken Maple ise ekmek yiyordu.Varian ise elinde sade bir kek ile boynundaki kolyeye hüzünlü bir biçimde bakıyordu

Herşey bu kolye ile başlamış ve bu kolye ile bitecek gibi duruyordu.Kolye'nin ucundaki Aytaşını incelerken Alicelynn onun omuzunu tuttu

"Baban için endişeleniyorsun değil mi?"

Varian bakışlarını Alicelynn'e doğru döndürdü.Alicelynn'de onun gibi korkmuş ve üzgün gözüküyordu

"Nasıl endişlenmeyim ki? Çok az bir vakti var...Belki Bu güç olayını yetiştiremezsek o-"

Cümlesini bitiremeden Alicelynn,Varian'a sarıldı

"Hayır,Ona bir şey olmayacak.O zarar görmeyecek.Kayıp Ay Tapınağını bulacağız ve babanı geri getireceğiz"

Alicelynn,Varian'dan uzaklaştıktan sonra Serçe parmağını kaldırdı

"Cesur Bayan Alicelynn ve Kuzen sözü...Kuzen"dedi Alicelynn

Varian maceraya çıktıkları ilk günün sabahı birbirleri sonsuza kadar koruyacakları serçe parmak sözü anısı ile gülümsedi ve serçe parmağını,Alicelynn'in serçe parmağı ile birleştirerek sanki el sıkışıyorlarmış gibi sallamaya başladılar

"Ayın Kahramanı ve Kuzen sözü"dedi Varian

"Söz verildi bile!"dedi Alicelynn ve parmağını sertçe çekti

Gecenin geç saatlerine gelindiğinde ise herkes odasına çıktılar.Varian ve Alicelynn yataklarında yatarken Maple ise pelerininin üzerinde yattı.Kızıl,boncuklu saçları ise pelerinin üzerinde serilmişti

Varian son kez kolye ye bakarak gözlerini kapattı

Yaşlı kadınında dediği gibi

Yarın akşam zor bir gece olacaktı

...