(ARKADAŞLAR BU OLAYIN ZAMANINI HATIRLAMIYORUM)
Kimi bunu anlattığımda bana hadi len der. kimi ise korkuyla gözlerimin içine bakar… aydın kuşadasında yeniköy denen bir köyde oturuyorduk. bu olay başımdan geçtiğinde yaşım daha 11 falandı. biz köyün merkezinden bayağı uzktaydık. bizim oturduğumuz evde gelinin biri zamanında çok acılar çekerek ölmüş. bunu bilmiyordu aslında aile ferdlerim. hala neden öldüğü bilinmez ama ağladığında gözlerinden kan geldiği söylenir. avuçlarının içi köz yanığı gibi yaraymış. canı yandığında attığı çığlıklar köydeki evlerden rahatlıkla duyulurmuş. bu her ne ise genç yaşta öldürmüş gelini. o şeyden sora kimse oturmamış o evde. tarlaları bakımsız ev ise harebe. tabi bizim ailemizde beleşçi geçmiş ev ve o geline ait olan tarlaların başına. evi biraz harcamadan sonra adam etmişler oturulacak hale getirmişler. işte bende o evde kendime geldim. annem beni bir geçe amcamları yemeğe çağırmam için amcamlara yolladı. hava kararmak üzereydi ve korkmuştum anneme anne gönderme geri gelemem dedim. annemde amcanlarla beraber gelirsin dedi. bende bundan cesaret alarak yola çıktım. bizim ev köye yaklaşık 10 dakika uzaklıktaydı. hava kararmıştıki amcamların kapısına varmıştım. kapıyı çalıp amca annem sizi yemeğe çağırıyor dedim. amcam misafir geldi bu akşam gelemeyiz dedi. bende tamam dedim. amcam eve gitmeye korkarsan bırakıyım seni dedi .tabi körpelik ya bende erkeklik yapıp ne korkması amca ben koca adam oldum artık deyip yola çıktım. aslında içimde öyle bi cesaret vardıki dağları taşları dahi gezmek istiyordu canım. yürüdüm, evin yolunu yarılamıştım. karşıma güzeller güzeli biri çıktı beni bir şeyden kaçırır gibi bir hali vardı. burdan oğlum burdan diye bana sürekli bir şeyler söylüyordu. sonra elimden tuttu bir ara o kadar sıcaktıki canımın yandığını hissettim. ona elimin acıdığını söyleyince elimi bıraktı ve yine buradan gideceğiz dedi. sonra ben korkup koşmaya başladım. arkamdan kaç babam geliyor kaç çabuk diye bağırıyordu. eve az kala bağırdım babam çıktı ve beni arkasına alıp olayın olduğu yere doğru götürdü en son bir çığlık duyduk ki o yaşta bile içimi parçaladı babamın ağladığını gördüm. babam iki gün içinde evi boşalttı ve oradan taşındık. şimdi bursa’da oturuyoruz ama ilk taşındığımız o sene kuşadasına gezmeye gitmiştim o eve gittim gündüzdü ama evin o eski halinden hiç bir farkı yoktu. sanki içeride savaş çıkmış eski harabe haline dönmüştü ama şimdiki aklım olsa o kızı oturur dinlerdim. kim bilir ne derdi vardı zavallı gelinin.
