GETTING TO KNOW EACH OTHER ON BED(completed)

CHAPTER:(EIGHT)

CHAPTER:(EIGHT)

Hindi ako makatulog hanggang ngayon hindi parin mawala sa isip ko yung salitang duwag.pagdating namin nang bahay ni hindi na’ko nito inimikan,pinaghain lang ako nito nang pagkain tapos nauna nang matulog sakin

Bumaling ako paharap dito at nasilayan ko sa kakaunting liwanag nang lampshade ang mukha nito.ang sarap-sarap pagmasdan nang mukha niya.ang ilong nitong matangos na parang ang sarap-sarap pisilin at ang mga labi nitong mapupula ang sarap-sarap halikan

Napabuntong hininga ako at bumangon sa pagkakahiga ko.binuksan ko yung sliding door sa kwarto nito kung saan paglabas mo may balcony kang tatambayan.umupo ako sa isang silya at tinaas yung dalawang paa sa lamesitang nandoon.tumingin ako sa mga bituin saka malungkot na napabuntong hininga

Duwag!

isa kong duwag noon dahil hindi ko manlang magawang maipagtanggol ang sarili ko sa lahat nang taong kinutya ako noon.sa bawat halakhak na naririnig ko,sa bawat inusultong inaabot ko,nagiging pipi lang ako dahil noon ang mahalaga lang sa akin ay ang malamang mahal din ako nang taong mahal ko

“hindi kaba makatulog?!”nagulat naman ako sa tinig na narinig ko

“ikaw pala!”

“sorry kanina napagtaasan kita nang boses,I’m just worried about you..”ngumiti ako,saka tumingin ulit sa kalangitan,naramdaman ko namang umupo ito sa silyang katabi ko

“gusto mo bang malaman kung bakit ayaw kong tawagin akong duwag?at bakit naging ganito akong klaseng babae?!”

“kung sasabihin ko’bang gusto kong malaman,sasabihin mo’ba?!”isang mapait na ngiti ang sumilay sakin

“yah!!dahil nasa stage naman tayo nang getting to know each other kaya sasabihin ko sa’yo!”

“hindi mo kailangan sabihin kung dahil lang doon,mas gusto kong malaman ang dahilan kung sa puso mo gusto mo talagang sabihin sakin!”napatingin naman ako at saka marahang tumawa

“nakakatawa ka,ikaw lang ang lalaking nakilala kong ganyan!sa bawat binibitiwan mong salita mas lalo akong napapaisip kung anong klaseng pagkatao ba talaga meron ka!kung saan ka nanggaling,kung sino ka talaga..”humalukipkip ito at binaling sa kalangitan ang tingin

“ano ba sa tingin mo ang pagkatao ko?!”nag-isip ako,actually hindi ko na pala kailangan mag-isip dahil sa una palang alam ko’nang may pagkatao siyang mahirap basahin kahit pa nga ngumingiti siya

“sa tingin ko isa kang malihim na tao,may mga personality ka na sadyang mahirap basahin kung baga yung bawat kilos mo parang may pag-iingat na baka biglang mabunyag ang isang bagay na itinatago mo..”isang malakas na tawa naman nito ang narinig ko