Birlikte holdingten çıkarken tüm çalışanların gözü bizim üzerimizdeydi evet sanırım biraz utanmıştım hakanda anlamış olacak ki adımlarını daha hızlı attı.
otoparka gelip onun o muhteşem gözüken arabasına bindim oda hemen ardımdan şoför koltuğuna oturdu ve araba birden hızlandı.
yol boyunca başımı cama yaslamıştım hic konuşmadık ve sonunda araba durmuştu.
etrafıma baktığımda daha lüks pahalı restorantlar yerine boyanmamış binalar,yıkık dökük duvar yığınlar,bir çok enkaz dene bilecek ev yıkıkları vardı. hakana şaşkın şaşkın baktım ve "burası neresi der gibi baktım oda anlamış olacak ki bana dönüp
"İşte bak burasıydı benim evim ben burada büyüdüm herkes gibi bende fakirdim öyle köşkte villada doğmadım iki gözlü bir odada 3 kişi büyuduk "
"Gercekten mi?"
"Evet bak buda bizim evimiz"
bana kırık dökük hafif maviye boyanmış ve boyanın tamami akmış bu evi gösterip bizim ev demişti şaşırmıştım evet ama bu fazla uzun sürmedi hakan lafına devam etti
"Annem ve babamın çok iyi hayat hikayesi yok aslında bu şirketlerin ve arabaların hepsi sonradan gelme bu kadar çok şirketimiz ise sadece iş veren olmak için babam çok iyi bir duruma sahip olmadığı için maddi durumu iyi olmayan insanlara yardım amaçlı bir iki şirket açtı ilk başta dedemden kalan tek şirketle uğraşıp daha sonra büyüdü küçük hanım yani öyle sandığın kadar zengin zühpe değildik biz şerefimizle büyüdük bu mahallede"
"B..ben bunları bilmiyordum "
"Zaten senden başka kimse bilmiyor şirkette"
"Neden?"
"Babam sonradan paraya çok alıştı hatta para hırsı yüzünden hep gece yarılarına kadar iş yapmaya başladı bizi bile unutmuştu annem ve beni "
Hakan konuşurken gözleri dolmuştu bile .Baba özlemi vardı içinde bunu çok iyi anlamıştım.
"Peki baban şimdi nerede Hakan?"
"Burada evimizde ama fazla karşılaşmıyoruz"
"Bunu onada söyledin mi hiç?"
"Hayır söylesem bile beni takmaz onun için varsa yoksa iş güç"
hakan'a doğru yaklaşıp sarıldım ve o'na
"Ben her zaman yanindayim Hakan"
"Miraa"
"Efendim"
Dedim ve ben daha konuşurken dudaklarını dudaklarıma bastırdı.çok yoğun öpüyordu ilk başta karşılık veremedim olayın şokundaydım dudağını dudağımdan cekip
"Karşılık Verr"
dedi ben daha hiç birşey demeden dudaklarını dudaklarıma yapıştırdı.
*************
Kaç dakikadar öpüşüyorduk bilmiyorum başımı biraz geri çektim ama Hakan beni kendine daha çok yapıştırdı tam tekrar öpecekken telefonu çaldı ve bir iki adım geri atıp
"Buna cevap vermem lazım"
"Peki "
telefona cevap verdi az bişey konuştu ve bana dönüp
"Bizim gitmemiz gerek kusura bakma lütfen acil olmasa gitmem "
"Tamam sorun yok gidelim."
Arabaya bindiğimizde Hakan hala bana bakıyordu ve ben yüzümün kıpkırmızı olduğuna emindim yüzümü cama yaslayıp yol boyu yolu izledim.
******
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR YUDUM AŞK..
RomansKendi yazdığım alıntı ve çalıntı olmayan bir hikaye içden ve samimi yazmaya çalıştım biraz aşkı biraz günedilik yaşamı birazda hayal dünyamı sizlere sundum inşallah beğenirsiniz..şimdiden iyi okumalar.
