Zamanın Perisi.
Her yıl yeni bir hayata başlayan peri kızı doğum gününde bir kez daha gözlerini kapattığında başka bir hayata, başka bir dünyaya gideceğini düşünmüştü. Her zaman öyleydi, değişirdi ama bu kez değişmedi.
Kendisine zıt olan karanlığa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Üstüme doğru hızla gelen mızrağı fark ettiğimde avuç içimi öne doğru uzattım. Mızrakla aramda santimler vardı, havada öylece asılı kaldı. Beni tanımamalarını zaten bekliyordum ama saldırmaları sabrımı taşıran son damlaydı.
"Kim attı?"
Önümde bir düzine muhafız dizilmiş, gözlerinde bariz korkuyla bakıyorlardı. Kimin attığını onlar söylemeden anlamıştım. Periler saftı ve duygularını saklamak konusunda berbatlardı.
Ben öyle değildim.
"Ben bir iblis değilim, Zamanın Perisiyim."
Rahatlamaktan çok korkuları biraz daha artmıştı. Yaydıkları enerji bunun kanıtıydı, benden neden bu kadar korkuyorlardı. Bana mızrağını atan kişiyle göz göze geldim, varlığımdan çekiniyormuş gibi görünmüyordu. Beyaz irisleri nefretle dolmuştu.
"Senin burada yerin yok!"
Mızrağı iki parmağımla elime aldığım da bakışları anlık mızrağına gitti.
"Benim yerimi benden iyi mi bileceksin?"
"Zamanın Perisi!"
Yüzyıllar sonra duyduğum bu ses hala aynıydı. Bakışlarım Perilerin kralına gitti, Pri. Her zaman olduğu gibi karısı da yanındaydı, Prina. Peri kralına, Pri. Kraliçesine ise Prina denilirdi. Beyaz gözleri öfkeli görünüyordu, beni tanımıştı ama farklılığım karşısında öfkelenmişti.
"Bu nasıl oldu?"
Önünde eğilmemi bekliyordu ama ben ona bakmadım bile, bakışlarım aradığım kişiyi bulmak için içlerinde geziniyordu. Zamanın Perisinin karanlığa bulandığını duyan herkes gelmiş gibiydi, ailemin burada olup olmadığını göremiyordum.
"Bilgeç periyle görüşmeliyim."
Pri bağırdı ve diğerleri bu bağırış karşısında başlarını eğmişti. Bana etkisi yoktu, bu yüzden sözü bana geçmiyordu onun.
"Bu ne hadsizlik! Pri'ne karşı nasıl böyle konuşabilirsin!?"
Bedenimi tamamen ona doğru döndüm. Beni göndermek için dört gözle bekleyen o Pri hala aynı kişiydi, ona olan nefretim de yerli yerindeydi.
Belki de bu yüzden ben Zamanın Perisi'ydim.
Hem aydınlık hem de karanlıktım.
"Benim Pri'm değilsin. Unuttunuz mu efendim, Zamanın Perileri hükmedilmez."
Bana hükmü geçmediği için Zamanın Perilerinden nefret ediyordu. Alaylı sözlerim karşısında biraz daha öfkelendi.
