Potter İkizi

18. Bölüm: Kurtlar

Kehanet dersinden sadece iki saat geçmişti. Üzerimde sürekli bakışları hissediyordum. Aaron, Jason, Ryan ve Leon hastane kanadına gitmişlerdi.

Ben ise Dumbledore ile konuşmak için gelmiştim. Griffin'in önündeydim ve şifreyi düşünüyordum.

"Kazan pastası." Herhangi bir hareket olmayınca omuzlarım düştü. O sıra Minerva Mcgonnagal göründü aşağıya inen. Beni gördüğünde sorgular bir ifadeyle baktı.

"Ne işin var burada Turner?"

"Profesör Dumbledore'la konuşacaktım."

"Gel o zaman. Şekerleme!"

Merdivenlere geçtim ve tırmanmaya başladım. Mcgonnagal uzaklaşmıştı buradan.

Merdivenler bitince karşımda duran kapıya baktım. Kapıyı tıklattım ve karşıdan gelen sesi dinledim.

"Girin."

İçeri girdiğimde masasında oturan Dumbledore'u gördüm. Fawkes yanındaydı.

"Oturun Bayan Potter."

Masanın yanındaki koltuğa oturdum. Bana merakla bakıyordu. Yüzünde tatlı bir tebessüm vardı.

"Profesör Dumbledore, benim niye yara izim yok?"

"Ben de ne zaman sorarsın diye bekliyordum. Senin yara izin yok Melody, çünkü sen sağ kalan çocuk değilsin, seçilmiş kişi, kehanette anlatılan çocuk değilsin. Kehanette sadece Harry'den bahsediyordu."

Duyduğum şeylerle yutkundum. Gerçekler yüzüme acı bir şekilde çarparken ellerime baktım. Değerli değildim, Harry gibi değildim.

"Profesör, peki, beni kim yetimhaneye götürdü?"

"Severus götürdü, seni sakladı. Herkesin seni ölü bilmesini istedi. Harry'i bütün büyücü ve cadılar tanıdı. Ama Lily ve James Potter seni sakladı. Yoldaşlık biliyordu sadece. Severus senin hakkında bulunan kehanetin gerçekleşmemesi için seni sakladı tüm dünyadan. Yoldaşlık bir süre seni aradı. O enkazda yoktun. Öldü sandılar seni. Cesedini aradılar. Bulamayınca aynı Voldemort gibi yok olduğunu düşündüler. Sen Hogwarts'a geç başladın, çünkü Severus buna engel oldu. Senin iyiliğin için buradan, hatta tüm dünyadan uzak tuttu. Çocukluğundan beri seni ziyaret etti yetimhanede. Seni korudu kolladı. Belli etmez ama seni çok sever."

Öğrendiğim şeylerle yutkundum. Koltuğun tutma yerlerinin elimi koydum.

"K-kehanetin gerçekleşmesi mi?"

Dumbledore iç çekti ve konuşmaya başladı.

"Senin hakkında önemli bir kehanet var. Ama bu kehaneti bilen kişiler öldü; Lily ve James Potter. Onlar hariç kehanette ne denildiğini kimse bilmiyor."

Titrek bir nefes aldım ve ayağa kalktım. Dumbledore'a döndüğümde şefkatle bakıyordu.

"Hoşça kalın profesör, izninizle."

Odadan çıktım ve merdivenlerden indim. Aynı hızlı adımlarla zindanlara gittim.

Snape'in odasına girdim bir hışımla. Snape koltuğuna oturmuş elindeki kitaba bakıyordu. Sonra sesten dolayı başını bana çevirdi. Elindeki kitabı koltuğa bıraktı ve ayağa kalktı.

"Kapısız yerden mi geldin Turner?"

Alaylı sözcükleriyle güldüm. "Evet, kapısız yerden geldim. Baş harfi yetimhane."

Yüzü ciddileşti. "Ne istiyorsun Turner."

"Sadece birkaç şey söyleyeceğim.

Beni o enkazdan çıkaran kişinin siz olduğunu biliyorum. Hakkımda kehanet olduğunu biliyorum. Seçilmiş kişi olmadığımı biliyorum. Bir Potter olduğumu biliyorum. Tıpatıp anneme benzediğimi biliyorum."