Never stop dreaming

Part 17

Ε-νιώθεις κάτι για τον Carlos;
Για αυτό τον φίλησες;
Δ-όχι. Σου ορκίζομαι, όχι.
Ε-τότε γιατί το έκανες;
Δ-ήταν μια τρέλα της στιγμής, εντάξει;
Ε-Σε φλέρταρε όλο το βράδυ.
Ήσασταν συνέχεια μαζί και χορεύατε.
Δ-χόρευα; εγώ;
Ε-ναι, εσύ και χόρευες και πολύ ωραία.
Δ-αποκλείεται.
Ε-αλήθεια σου λέω! Δήμητρα το έχεις.
Δ-και να το έχω όπως λες δεν πρόκειται να κάνω κάτι, οι γονείς μου θέλουν να συγκεντρωθώ στα μαθήματα μου και αυτό σκοπεύω να κάνω.
Ε-άσε μια φορά τους γονείς μου βρε αγάπη μου! Εσύ τι θέλεις να κάνεις;
Η καρδιά σου τι σου λέει;
Δ-να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω..
Ε-Δήμητρα είμαστε στην πόλη που γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα.
Εγώ πιστεύω πως ξέρω τι θέλεις να κάνεις.
Δ-για πες μου για να μάθω και εγώ.
Ε-θυμάσαι όταν ήμασταν πιο μικρές που βάζαμε μουσική και χορεύαμε;
Δ-ναι, το θυμάμαι.
Ε-εσύ έλεγες πως θέλεις να γίνεις χορεύτρια και ήσουν η καλύτερη από όλους,
αυτό έλεγε η καθηγήτρια του χορού.
Μετά όμως τι άλλαξε;
Στα μέσα του λυκείου άλλαξες. Γιατί;
Δ-Τον χορό τον αγαπώ και θα τον αγαπώ πάντα απλά έχω πολλά χρόνια να χορέψω και νομίζω πως έχω ξεχάσει πως γίνεται.
Το σώμα μου νομίζω πως δεν με ακούει,
πως δεν νιώθει την μουσική όπως τότε.
Ε-οι γονείς σου σε έκοψαν από το πιάνο,
από τον χορό, από όλα όσα αγαπάς εδώ και δυο χρόνια είσαι αφοσιωμένη μόνο στα μαθήματα.
Δήμητρα είσαι 16.
Έχουμε ακόμα καιρό μέχρι να τελειώσουμε το σχολείο.
Οι γονείς σου επέλεξαν τι θα κάνουν στην ζωή τους, τώρα είναι η δική σου σειρά.
Δ-έχεις δίκιο.
Ε-δηλαδή να βάλω μουσική;
Δ-ναι.
Αλλά δεν υπόσχομαι τίποτα εντάξει;
Θα προσπαθήσω.
Ε-άσε τον εαυτό σου ελεύθερο και θα σου βγει.

Έβαλα μουσική και την άφησα μόνη της. Εμένα δεν ήταν το όνειρο μου οι τέχνες σε αυτό τον βαθμό τουλάχιστον.
Βασικά μου αρέσουν αλλά η Δήμητρα ήταν κάτι που λάτρευε και λατρεύει.
Τον χορό, την μουσική ήταν κάτι που έχει γεννηθεί να κάνει.
Να χορεύει επάνω στον ρυθμό της μουσικής.