Oll Dynasty

12: Name

Bumalikwas ako ng bangon dahil sa taranta ko. Di pa’rin kasi ako nasanay na pagmulat ng mata ko ay nasa ibang place ako. In doing so, sumakit ng sobra ang ulo ko. Again.

He pulled my head and leaned it on his shoulder pero di nagtagal, mga 5 seconds lang at inayos nya ako sa pagkakaupo. My head was still swimming .

Nakatulog pala ako.

Madalas akong makatulog ngayon ah, dahil na’rin siguro ang sarap sa pakiramdam ng simoy ng hangin.

I opened my eyes and looked at him. Napansin ko na’rin na hapon na. Ang tagal ko’rin palang nakatulog.

Before I forgot, I’m going to ask his name , mukha na syang good mode ngayon.

Parehas kaming nakasandal sa isang malaking puno.

“Anong pangalan mo?”  I asked

Tumingin sya sa’kin bago sumagot “Hindi ka talaga titigil” , umiling ako.

“Wala,“ he paused at tumingin sa malayo.

“Wala ako nun”

Bigla akong kinalibutan sa sagot nya. Not because he doesn’t have name but because the reason why he don’t have one. Means, totoo lahat ng sinabi nila?

I still looking at him. “Gusto mo hulaan ko?” di ko alam kung bakit ko nasabi yun pero malay ko kung may magustuhan syang name then iyun na ang pangalan nya. Or kaya baka mapaamin ko sya na may pangalan talaga sya.Great idea, isn’t it?  Siguro sa panahon ngayon di pa uso ang Birth Certificate.

Kunot noo syang tumingin sa’kin. “Ang mga tao ba sa langit, may pangalan?” he asked. So until now, he’s believing that I came from Heaven.

I smiled at him. Instead na tumawa ako ng malakas at kabahan sa iniisp nya ay nag-nod na lang ako. Pigil na pigil ang pagtawa ko dahil baka isipin nyang baliw ako.

“Pero wala ako sa langit” he said. Tatawa na ba talaga ako? Inisip nya bang ang mga tao lang sa langit ang may karapatang magkaroon ng pangalan? O gusto nya munang makapunta sa langit--- I mean sa lugar ko bago sya magkapangalan.

Pero bigla nawala ang pag-iisip ko ng mga nakakatawang bagay ng bigla syang tumayo.

“Mark!? James!? Steven?! David!? Basty?!” lahat na ata ng pwedeng lumabas sa bibig kong name sinigaw ko sa kanya. Huminto ako dahil hiningal ako ng konti at tumingin sya sa’kin. Tumayo na’rin ako para puntahan sya. Ang bilis nyang maglakad.

“Ano na? Anong gusto mo?” I asked. Yung facial expression nya parang sinabi, What-are-you-saying? Are-you-crazy?

Umiling sya at nagsimula na ulit maglakad. Ang hilig nyang mag walk-out.

“uhmm, Benj kaya? Or Everian? Yung Everian parang unique!” Umiling lang ulit sya.

Isip-isip Sandara.

“Sige. Sa A ako magsisimula. Uhmm- Adrian? Aldrin? Albert? Akine? Ei kung A na lang para simple?” Isang nakakalokang iling lang ang sagot nya sa’kin.  Hingal na nga ako sa pagsasalita, hingal rin ako sa pagtakbo paano ba naman ang bilis maglakad.

I won’t give up!

“Sa B naman! Berto?---- Hahahaha Berto, natatawa ko para kasing pangmantanda, hahaha nakakatawa no?” I said while hinahampas sya pero huminto ako sa paghamapas ng ma-realized ko ang kaharutang ginawa ko.

Okay back to normal.

“uhmmm B, Bernie? Barnie?---Wait," when another notion occured to me.

"Barney?...” again natawa na naman ako, Di kasi bagay sa kanya yung Barney. Ang tipono nyang lalaki tapos Barney. Umiling-iling lang ulit sya.

“Wag na nga B. C naman—Carl? Carlo? Carlos?” gash di na ako makapag-isip ng matino.

“D na nga lang- Uhmm Darwin? Darling?” wait Darling? I laughed so hard.

Mga ilang seconds lang yun pero nakita kong medyo malayo na naman sya kaya tumakbo ulit ako palapit sa kanya. Grabe parang hangin ang kausap ko.

“Alam mo ba, baka ma stiff neck ka kaiiling mo? Kung hindi, ngayon alam mo na” he looked at me at nagtaas sya ng kilay, hindi mukhang bakla pero yung pang-masculine, grabe natulala ako dun. Sya pa lang ang lalaking nakita kong nagganun. At bagay rin pala sa lalaki yun?

Huminga muna ako ng huminga para makapag-isip ng maayos, pero nakita kong medyo malapit na pala kami dun sa garden, yung tinutukoy kong backyard.  Pero yung sa names, hanggang D pa lang ako.

“Ano?” He asked? Huminto na sya sa paglalakad, sa wakas. Pero ano raw? Anong tanong nya?

“Anong ano?” kunot noo kong tanong. Feeling ko ako magkaka stiff neck dahil sa tangkad nya.

“Suko ka na?” Ha? May sinasabi sya! Never akong susuko! Never!

“Ako? Hindi!” Lakas loob kong sagot.

“Malapit na tayo, wala pa’rin” he said. Nga no, malapit na kami sa may parang bahay, headquarter o lungga. Kung ano man ang tawag nila.

He start to walk again.

“John?!!!” pasigaw kong tanong bago pa sya ulit makalayo.

“Ikaw bahala”

“Marxus!” I shouted again, dahil di ko masyadong naintindihan yung huli nyang sinabi.

I saw him nodded. Totoo ba yung nakita ko? Mabilis akong nag blink ng mga 3 times at umiling pa ako para totoong di ako nananaginip.

“Marxus?” patanong ko sa sarili ko, I saw him nod again. Narinig nya ako? Maybe , Sabi nga nila The Whisper is louder than the Shout.

Totoo? Mapapakanta na ba ako ng For the First in forever~

“Totoo?! Marxus?!” Masaya kong tanong sa kanya. Kahit medyo malayo na sya at paliko na sa kaliwa papasok ay nag-nod ulit sya.

My heart is pounding. My ears are ringing, wait rhyme sila.

Para naman akong baliw, I’m happy for him? Pero bakit ako masaya? Dahil ba ako ang nagpangalan sa kanya? Marxus ang dream name kong guy, at sa kanya pa napunta. Parehas kami ng taste.

Yung happiness na nararamdaman ko pag-success yung operation.

I Smiled.

“Marxus” I whispered to myself once again.