Ona endişeyle baktım. Beğenmiş miydi? Bu sadece ilk bölümdü. İfadesi okunamaz olduğu için nasıl hissettiğini anlayamadım. O ifadesiyle orada dururken yüzüm düşmeye başlamıştı.
"Bütün gün hangi cehennemdeydin?!" Aniden bağırdı.
Yüksek sesine şaşırmış ve yerimde küçülmüştüm. Bardağı indirip başımı ellerimin arasına koydum. Beğenmedi. Her şeyi halletmek ve bu geceyi ayarlamayı kolaylaştırmak için erken kalkmıştım. Hatamın onunla iletişim kurmak olmadığını tahmin ettim. Sadece sürpriz olmasını istiyordum.
"Üzgünüm..." Koltuğumdan kalkıp yatak odasına geçmeden önce sessizce dedim.
Yataktan çıkmak için harekete geçtim sonra da Jaehyun'un başka biriyle konuştuğunu duydum. Kapıya doğru yürüdüm ve dinledim.
"Seni salak, tek umursadığın bu mu? Tüm bunları kabul etmeyecek misin?" Bir kadın sertçe söyledi.
"Rin, ben-" dedi Jaehyun bir tokatla susturulmadan önce.
"Sana inanamıyorum! Ertesi gün seni terk etse gerçekten şaşırmam. Bütün bunları düşünmesi ve hazırlaması ne kadar sürdüğünü tahmin edemiyorum. Ve aptal kıçının söylediği ilk şey 'Nerelerdeydin?' mi? Bu sonrasına kadar bekleyemez miydi?" Diye tısladı Rin.
Jaehyun sessizdi. Duyamayacağım noktaya kadar alçak sesle konuşmaya başlamıştı. Bir süre sonra ön kapının açılıp kapanma sesi duyuldu. Yatağı temizlemeye başlamak için hareket ettim, sonra kapının açıldığını duydum.
"Joon, gerçekten üzgünüm. Kendimi durduramadım. Bütün gün benden nefret ettiğini ve artık benimle olmak istemediğini düşündüm. Sonra aniden burada nasıl hissettiğimi umursamadan ortaya çıktın. Tekrar özür dilerim." Dedi kollarını etrafımda hissetmeden önce.
"Her şeyi gizli tutmak istedim ve bir şey söylersem anlayacağını biliyordum. Yine de bir şeyler söylemeliydim." Beni odadan çıkarırken dedim. Şimdi soğuk yiyecekle beni masaya oturttu.
Her iki tabağı da alıp mutfağa yöneldi. Aynı değildi. Kardeşin tarafından vurulmak ve onların seni rahatlatmaya çalışmaları gibiydi, böylece başlarını belaya sokmasınlar. Jaehyun geri geldi ve önüme bir tabak koydu.
"Bunu yaptığın için teşekkür ederim... Söz veriyorum, konuşmadan önce düşüneceğim." Dedi Jaehyun özür dilemek için eğilmeden önce.
"Otur. O kadar da önemli değil..." Dedim hâlâ incinmiş hissetmeme rağmen.
Sessizce yedik. Neden üzgün olduğunu tamamen anladım, ama bağırması mı gerekiyordu? Düşündüğümde iştahımı kaybettim.
"Hâlâ bilmek istiyorsan, Sunwoo'daydım. O ve birkaç arkadaşı bana yardım ediyordu." Yerimden çıkıp yatak odasına gitmeden önce dedim.
İşlerin bu şekilde gitmesini beklemediğim için yatağın kenarına oturdum. Şişeyi aldım ve iç geçirdim. Artık işe yaramadı. Çekmecelerimden birini açtım, sonra eşyaları koydum. Jaehyun'un içeri girerken adımı söyleyen sesini duydum.
"Gerçekten yemelisin..." Dedi.
"Doydum." Yatağa otururken yalan söyledim.
"Yalancı. Bunu telafi etmemin bir yolu var mı?" Diye sordu Jaehyun şimdi önümde dururken.
"Bundan şüpheliyim..." Mırıldandım.
Beni yatakta geriye uzandırdı ve üzerimde gezindi. O bana bakarken ben öylece duruyordum. Beni soyuyormuş gibi hissettiriyordu.
"Ne?" Bana öyle bakmasını beğenmeme rağmen sorgulamıştım.
"Sana sormak istediğim şey bu, Joon." Altımdan küçük bir paket çıkarırken söyledi.
Hepsini toplayıp sakladığımı düşündüğüm için gözlerim büyüdü. Gülmeye başladı ve ellerimi tuttu. Daha sonra ne planladığımı anlamış mıydı? Dudaklarını benimkiyle birleştirdiğinde düşüncelerim çok geçmeden karıştı. Korkmuş bir yüzle hızla uzaklaştı.
"Ne?" Ben açıkça hoşnutsuz bir şekilde sordum.
"Sonuçlar..?" Bu sefer endişeyle o sormuştu.
"%100 sağlıklı, hatırladın mı?" Cevap verdim ve bir öpücük için arkasına yaslandığında gülümsedim.
Muhtemelen minnettar olduğumu göstermek için büyük bir jeste ihtiyacım yoktu. Belki sadece ona söylemek yeterince iyiydi. Belki bir "seni seviyorum" bile yeterli olurdu. Bu gece açıkça bileceğinden oldukça emindim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
