Alucard: The Rise of the Old Bloods

Chapter Seventeen

|Blood Acquiantance|

ALUCARD can feel the coldness in the air as the snow is slowly raining down on them, as the moon is shining on its brightest peak. There boots are scrunching out on the alleyway, as they are enveloped by eerie silence.

But he prefers it like this, away from the prying eyes of the mortals. Kasalukuyan silang nasa Downtown London. Hindi na siya nagabala pang puntahan ang mga Royal bloods because knowing them siguradong alam ng mga to na nandoon na naman siya ilang buwan pagkatapos nang muntik nilang pagkakahuli kay Carmilla.

Patuloy lang nilang binabaybay ang lugar hanggang sa makarating sila sa dulo kung saan may nakita silang isang bakal na pintuan. May pattern ang pagkatok na ginawa nila para makapasok, bago bumukas ang maliit na sliding peephole at may mata ng isang tao ang lumabas 'non.

"Enchante," isang katagang makakapagpapasok sa kanila sa loob.

Agad na nagsara ang peephole, saka umingit ang pintuan at bumukas 'yon.

Pagkapasok ay isang malaking dingding ang sumalubong sa kanila at ang mga sulo ang tanging nagbibigay ng ilaw sa kanila.

Inabot sa kanila ng isang lalaki, na siyang nagbukas din ng pinto ang mga maskara para sa kanila, this is probably for them to hide their identity. Ganoon naman talaga sa mga black auctions. Meaning that every single item is probably stolen, or whatever underhanded methods it was taken.

Pagkasuot nila ng mga maskara ay hinila nito ang isang sulo, nakarinig sila ng dagundong, kasunod ng pagbubukas ng dingding, at isang hagdanang pababa ang sumalubong sa kanila.

The guy motioned them to follow him kaya naman agad silang tumalima.

It was an old dark staircase that you can compare in a scene of a dungeon. Pero kahit nag anon ay sigurado siyang hindi 'yon ang makikita niya sa dulo ng lugar na 'to.

Hindi na niyang pinagtuunan pa ng pansin kung gaano katagal nila binaybay ang hagdan na 'yon. But he can feel traces of magic in this place kaya sigurado siyang kung sino man ang nagpasimuno ng auction na 'to ay hindi lang basta ordinaryong nilalang.

Then they say a heavy lidded curtain at the end of the stairs, pinagbuksan sila ng gabay nila sa hagdan.

Sumalubong sa kanila ang isang malaking amphitheater, it was like a place where operas and theatrical plays are usually held. It was amazing lalo pa at alam niyang nasa ilalim lang sila ng downtown London.

The crown is silent pero kagaya niya ay may mga kanya-kanya ring mga maskara ang mga ito. But he can feel their eyes boring into him they felt wary to each other.

Hindi rin namna niya masisisi ang mga ito, hiding their faces can be a protections against the enemies, but at the same time they are not aware who they are messing with and they won't know if they provoke a powerhouse.

"I want a private booth," ipinakita niya dito ang isang crest na pinahiram sa kanya ni Seval in case he doesn't want to mingle with strangers.

Katulad nga ng sinabi nito sa kanya, the place seemst to have some anomaly, but that doesn't mean na kailangan pa niyang mag report sa tribunal.

It was there case not his, andito lang siya para maagpalipas ng oras since he thought it looks interesting.

Nagbabakasakali rin siya na may mabili siyang bagay na pwede niyang ibigay para kay Xaia, isa pa alam niyang may atraso pa siya dito na mas pinili niyang takbuhan kaysa ang harapin.

Iginiya sila sa may second floor Where there is a booth a expensive looking chairs. Umupo siya na siya at inantay niyang magumpisa na ang auction.