Alucard: The Rise of the Old Bloods

Chapter Nineteen

|Bloody Encounter|

SUMISIGID hanggang laman ang lamig ng gabi pero para kay Al, ay pangkaraniwan na lang ang ganitong temperature. As vampire weather such as this don't have any direct effect with them. The moon is now on its highest peak, kasunod 'non ay ang kaluskos ng mga puno sa paligid. Hindi masyadong dinaraanan ng mga tao ang lugar na 'to kaya naman sa mga ganitong oras ay walang makikitang 'ni anino ng mga mortal.

Magiging maayos na sana ang pagbabalik nila sa Romania, kung hindi lang niya napansin ang mga sumusunod sa kanila. Hindi na siya nagtataka, lalo pa at sa umpisa pa lang ay ito na naman talaga ang gusto niyang mangyari.

It's high time na magpakita na ito sa kanila, hiding just making delay the enevitable happen.

But he's actually bored on waiting hanggang kailan ba sila maglalakad? He's been itching for a fight, siguro dahil noong nasa trial siya ng tribunal, walang sinuman ang pwedeng pumantay sa kapangyarihan na taglay niya.

Just when he thought that they are not planning to do anything ayy may tatlong bultong nakasuot ng kapa ang humarang sa kanilang apat.

Just how idiot are them? Pero sabagay having her with them siguradong hindi mangingimi ang mga ito na makipaglaban.

But then may isang katotohanan yatang nakakalimutan ang mga ito. And he will let them slowly realize that.

Hindi niya alam kung nakilala siya ng mga ito oo hindi pero sabagay suot pa rin kasi niya ang maskara hanggang ngayon, katulad niya ay hindi niya hinayaang tanggalin ng mga kasama niya ang mga maskara ng mga ito.

"Give it to us," utos sa kanya ng lalaking nasa kaliwa. Inobserbahan niya ang tatlo, hindi niya magawang makilala ang mga boses marahil na rin siguro sa voice changer na malamang ay gamit ng mga ito.

Tumaas lang ang kilay niya, giving them a haughty attitude. "Give what?"

"The scepter!"

"Scepter?" he mocked. "With many things that we've to buy, I'm not familiar with the scepter you are talking about."

"Don't test our patience, you don't know who you are dealing with," he threatened.

"And so?" nang-uuyam na napangiti siya.

Bakit kasi hindi pa nila umpisahan ang pakikipaglaban? He's itching to kill someone, and he dealing with her at the same time, so it is a win-win situation for him, that is.

Nagpatinginan ang dalawa na sa magkabilang dulo, so she's probably on the middle, and he cant take his eyes away from the middle one.

And she probably can say who he really is, pero ayaw lang nitong umamin, because in that way she know she will lose, again, miserably, that is.

One of them started to attack, and he simply let Frank deal with it, with his brute strength. Knowing this, giant artificial intelligence alam niyang he will finish it in a matter of minutes.

Na hindi nga siya nagkamali nang tumilapon na lang basta ang ang kalaban nito ilang metro ang layo sa kanila. Destroying trees in the process.

They look like ants in front of him.

"Do you really I will give it to you that, easily?" He said taunting them. "How about stop hiding Carmilla? You and I both know that this will happen sooner or later."

They say them tense, probably wondering kung bakit ganon na lang niya kadaling nalaman kung sino ang mga ito.

"You really a big torn in my side Alucard." Asik sa kanya ni Carmila nang tuluyan nitong tinanggal ang hooded cloak sa mukha nito.