SO INTO YOU (ON GOING)

PART 10

FIVE MONTHS AGO
ALEXIS POV :

"Ate, nagugutom na po ako..
matagal pa po ba si kuya xander?" tanong ni erine.

Naawa naman siya sa mga
kapatid. Bakit naman kaya
wala pa ang kuya nila eh
samantalang dapat nandito na iyon ng 6:00 pm. Mag aalas otso na ay wala parin
ito.

"ate...ako din po nagugutom na"
reklamo na rin ni corine.

"pasensya na kambal ha..
sige na kain na kayo" agad na
ipinaghanda ni alexis ang mga
kapatid ng makakain.

Pagkatapos ay lumabas siya sa kusina para tawagan ang kuya nila.

*Kring.....*
*Kring......*
*Kring-*

"hello. kuya xander? Nasaan ka
na ba? Hindi kana nahintay ng kamb-" Hindi natapos ang sasabihin niya ng may sumagot
sa kabilang linya

"Ang tagal mo naman tumawag,
alexis. Kanina pa ako naghihintay"
sabi ng hindi niya kilala sa kabilang linya.

"S-sino ka? B-bakit hawak mo
ang c-cellphone ng kuya xander ko?" Kinakabahan siya. Lumayo siya sa kambal at pumunta sa veranda.

"Hindi na mahalaga kung sino ako,
o kami. Hawak namin ang kapatid mo. At mamatay siya kapag hindi mo sinunod ang mga ipapagawa ko sa iyo. Makipagkita ka saakin bukas ala una sa ventus cafe na malapit sa inyo. Huwag kang magkakamali ng kilos alexis. dahil baka makita mo na lang na nilalangaw na ang bangkay ng iyong kapatid. HAHAHAHAHA"

Nanlaki ang mata ni alexis sa mga narinig. Nanginginig siya ng mga oras na iyon dahil sa takot para sa kaligtasan niya at ng mga kapatid niya.

Kinabukasan ay maaga palamang ay inihanda na niya ang gamit ng kambal at ipupunta niya ito sa kanilang lolo at lola.

Hindi bale ng siya na lamang ang mapahamak huwag lamang ang
mas bata pa nilang mga kapatid.

Sinabi niya rin sa lolo at lola niya ang dahilan. Nag alala man ang mga ito na puntahan niya ang taong iyon wala din silang nagawa dahil hindi naman kayang pabayaan ni alexis ang kuya nila na tumayong ama at ina nila ng ilang taon.

Idinahilan na lamang niya sa kambal na may trabaho sila ng kuya xander niya at hindi sila maasikaso.

Ramdam niya ang lungkot ng mga ito. gayon din naman siya.
pero ito ay kailangan niyang gawin para rin naman iyon sa kanila.

Matapos mag iwan ng panggastos sa lolo at lola niya ay nagpaalam na siya.

Nang makarating sa ventus cafe
ay kataka takang walang tao doon maliban sa isang lalaki at isang babae.

Nanginginig ang buo niyang katawan pero pinilit niyang
tapangan para hindi nito mahalata ang takot niya.

"siya na ba iyong sinasabi mo?" tanong ng babae sa kasama nitong lalaki.

"siya na nga! hahahaha" tawa nanaman nito na nakapagbigay ng pagkairita kay alexis.

"maupo ka" malamig na tugon ng babae sa kanya.

"Anong kailangan niyo saakin?" matapang na tanong niya. Hindi na siya nag abalang umupo

"okay then. sasama ka sa amin
ngayon na. May misyon kaming ipagagaw sayo na kapag napagtagumpayan mo ay ilalabas namin ng buhay ang kapatid mo."
sabi ng lalaki na nakangisi parin

"paano ako makakasiguradong hindi niyo sinaktan ang kapatid ko?" mapanghamon niyang tanong sa mga ito.

ipinakita nito sa kanya ang cellphone nito. Napaluha siya
ng makita ang kuya xander niya na nakagapos, nakapiring at nakaupo sa may kadilimang silid.

"kuya...." basag ang tinig na tinawag niya ito.

nagpalinga linga ito na tila hinahanap ang pinagmulan ng tinig.

"a-alexis? N-nasaan ka? K-kapatid ko.." lumuluha na ito bakas dito ang takot na nararamdaman sa mga sandaling iyon.

Magsasalita pa lamang sana siya ng tapusin ng lalaki ang video call na iyon sa kung sino man.

"ano? sasama ka ba?" tanong nanaman ng babae sa may kalamigang tinig nito.

Simula ng sumama siya sa mga iyon ay tinuruan na siya ng mga dapat gawin.

Nabanggit din ng mga ito ang pangalang annex galvez na kailangan niyang akitin at paibigin.

Kailangan niyang hibangin hanggang sa wala na ditong matira oras na mahulog ito sa bitag niya.

Hindi na sila nahirapan pa para
pagandahin si alexis dahil natural na ang ganda nito.
Ang kailangan nalang niya ay
matutunan na mas maging kaakit akit sa paningin ng mga taong titingin sa kanya.

Nang araw na makapasok siya sa kumpanya na nasabing pinagtatrabahuhan ng annex na iyon ay napaisip siya. Ano naman kayang klase ng lalaki ang annex na kailangan niyang akitin at paibigin.

Alam naman niya ang itsura nito dahil ipinakita iyon ng lalaking
kausap niya bago siya tuluyang magsimula sa misyon niya.

"kung kinakailangan na ibigay mo ang sarili mo para mas mabilis mong maakit si annex ay gawin mo. Bilisan mo ang kilos dahil ayoko ng pinaghihintay ako."
sabi pa nito s kanya.

Nang makita niya ng harapan ang annex na tinutukoy nito ay parang gusto niyang matawa sa sarili.

Gwapo ito oo. Subalit tila walang espesyal dito para sa misyong ibinigay sa kanya. Bukod sa parang may sarili itong mundo ay tila hindi rin ito tinatamaan sa mga pagpapapansin niya dito.

Iyon ang mahirap para sa kanya.
Sa dami ng nagpapapansin sa kanya ay ni hindi nito nakikita na nililingon siya ng lalaki.

kaya naman siya na ang gumawa ng paraan.

Sinadya niyang magpaiwan ng araw na iyon dahil pansin niyang
mag oover time din si annex.

kabado man sa gagawin ay iniisip na lamang niya ang kanyang kuya.

Nakikita niya ang pagod nito
sa ginagawa kaya naman nagtimpal muna siya ng kape
para maibigay dito.

Sa isang iglap ay natagpuan na
lamang niya ang sarili na nakikipagpalitan ng mainit na halik dito. kabado siya oo.
anh totll ay wala naman talaga siyang alam sa ganito. Salamat
sa panonood niya ng mga mahahalay na video para magkaroon ng kaalaman sa ganitong bagay.

Ang totoo ay hindi niya rin maintindihan ang sarili kung balit tila naeexcite din siya sa maaring
mangyari. Sa kung anong pakiramdam ng sinasabi nilang sex. Wala pa siyang nagiging biyfriend at masakit man ay itong tao na ngayon ay nagbibigay ng kakaibang init sa kanya ang kauna unahang nakaangkin ng labi niya.

Ramdam na niya ang paglikot ng kamay nito sa katawan niya.

Nagtatalo man ang puso at isip niya ay hindi niya hinayaang
matalo ang isip niya na kailangang mahulog na ito sa kanya.

Napaiktad siya sa sakit ng maipasok nito ang isang daliri sa pagkababae niya.

Naluha siya sa totoo lang.
Ramdam niya ang tila pagkapunit sa ibabang parte ng katawan nito.

Dinahandahan ni annex ang paggalaw hanggang sa maramdaman niya ang
unti unting pagkawala ng hapdi
at pinalitan iyon ng hindi maipaliwanag na sensasyon sa kanya.