🌙🌙🌙🌙
Efsun sabah sabah gözlerini açmak istemedi, dün gece Uraz gelmemişti işte, yoktu. Üzerine saçma sapan bir şey giyip çıktı, artık soğuklar yavaş yavaş bu şehri terketmeye başlamıştı. Sonbahar hep hüznü anımsatırdı, annesini sonbaharda götürmüştü o bakım evine.. Yine sızlayan yürek acısı dudaklarını sıkı sıkı yummasına sebep oldu. Efsunu sakinleştirebilcek tek yer orasıydı.Efsun gördüğü görüntüyü öyle izlemeye başladı, yine camın önünde, ağaçların yapraklarını düşüşünü izliyordu. İzlediği yerden ayrıldı ve içeri girdi. Eliyle omzuna dokundu.
"Ben geldim anne. "
Annesi yüzüne baktı, yine konuşmayacaktı. Olsun Efsun yine ona sığınacaktı. Dizlerinin önüne oturdu. Uzun uzun yüzüne baktı , annesi ona bakmasa da Efsun inatla ona baktı. Dizlerinin üzerindeki ellerini alıp, başının üzerine koydu. Ellerini dudaklarının yanında tuttu, şimdi Efsun küçük bir kız çocuğuydu.
"Ben ilk defa âşık oldum anne."
"Ama o beni bırakıp gitti, senin gibi..."
Derince bir soluk aldı, göz yaşları yine süzülüyordu yanaklarından.
"Sen beni bıraktığında da çaresizdim, benim için geri gelmek istemedin."
"Ve ben anne, bunla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum."
Efsun başını kaldırıp annesine baktı, o da Efsuna bakıyordu, onun da gözleri dolmuştu. Uzanıp yanaklarındaki yaşı sildi ve yıllar sonra ilk defa konuştu.
"Ağlama..."
Annesi, Efsuna ağlama dedi, Efsuna gelmişti işte..
"Annem, bir daha söyle çok ihtiyacım var sana."
Sustu, yutkundu kadın. "Ağlama." dedi yine. Onun da bu defa gözünden yaş akıyordu. Efsun ayağa kalkıp sarılıp omzunda ağladı. Bu kez annesi için ağladı. Annesinin ona gelişine. Uraz, Efsundan gitmişti ama annesi gelmişti bu kez. Sakinlediğinde gidip doktorla konuştu.
"Artık konuşabilir isterse başarır bundan sonrası Sahra hanımın elinde." dedi doktor.
İlk defa mutlu olmuştu Efsun, terapileri daha fazla sıklaştırdılar doktorla, Efsunda daha sık gidecekti yanına haftada 3 kez. Bu kez başaracaktı. Efsun mutlulukla çıkıp sahile gitti. Banklardan birine oturdu. Denizin soğuğu hafif yüze vuruyordu. Yanına biri oturduğu, adam elindeki kestane poşetini Efsuna doğru uzattı. Efsun hiç yan tarafa bakmadan başını hayır anlamında salladı.
"Bir tane alsaydın sen seversin?"
Efsun isteksizce dönüp yanındaki adama baktı, ama bu adamı nereden tanıyordu. Bakışları, Efsunun hafızasını zorluyordu.
"Tanımadın mı beni Efsun?"
"Özür dilerim, hatırlayamadım ben?"
"Kaan ben liseden. "
Kaan... Efsunun lisedeki en iyi dostuydu, babası yurt dışına gidince onlar da gitmek zorunda kalmıştı. Tam tamına 16 sene geçmişti üstünden.
"Kaan!"
Uzanıp sarıldılar, yıllar geçse de sevgi hiç tükenmiyormuş.
"Değişmişsin." dedi Efsun sarıldığı adamın bedeninden uzaklaşırken.
"Sen yine aynısın." dedi Kaan göz kırpıp. Efsun gülümsedi. İlk tanıştığı gün geldi aklına.
Okulun bahçesinde otururken, Kaan uzaktan Efsuna bakıyordu. Sinirlerini bozmuştu onun Efsuna bakışları. Efsun hiç sevmezdi öyle sevgili ayaklarını, 1 hafta boyunca bakmaya devam etmişti Kaan. Efsun, 1 haftanın sonunda Kaan'ın karşısına geçti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Artık Seninim
RomanceHayatı çalınan bir kadın ne kadar masum olabilirdiki.... ????? Adam , kadının bağlı olduğu sandalyeye doğru yavaş adımlarla ilerledi. Elleri ve gözleri bağlı olan Efsun kıpırdamadan herşeyin son bulmasını bekliyodu. Ona yaklaşan ayak sesleri , burnu...