Enchant Academy: School of magic and abilities ( COMPLETED )

Chapter 47: Goodbyes

Denver's POV

Tinignan ko si Neif maputla na sya at halatang pinipilit nalang ang lumaban, puno ng galos at sugat ang katawan nya bali na rin yung isa nyang kamay narinig ko kanina ang mga sinasabi nya kay Zecc at hindi ko maiwasang malungkot para sa kaibigan ko.

' Please take care of Zecchea, I think I couldn't make it '

Saad nya sa isip ko, magsasalita na sana ako kaso pinigilan nya ako at itinaas ang kamay kaya natahimik ako....

Zecchea's POV

" Ano ba ang pinagsasabi mo jan? "-naguguluhan kong tanong kay Neif
" Wala magpahinga muna tayo, kapagod makipaglaban "-saad nya

Makalipas ang isang oras at minulat ko ang mata ko malabo pa ang mga nakikita ko pero ng kumurap ako ng ilang beses ay malinaw na akong nakakakita

Masaya ako dahil nakakakita na ulit ako

" Neif! Omg! Nakakakita na ulit ako! "-masaya at nakangiti kong saad bago ko sya tinignan

Pero nawala ang ngiti ko dahil sa nakita ko, yung lalaking mahal ko maputla at diko na halos makilala dahil subrang dami nyang sugat at bali ang isang kamay.

Nagmulat sya ng mata nya at ngumiti saakin, isang totoong ngiti

" A-anong nangyayari sayo "-lumuluha kong tanong
" Ah kasi napuruhan sa pakikipaglaban hehe "-kamot ulo nyang saad

Mabigat na ang paghinga nya at nahihirapan narin syang kumilos ng maayos

" Ano napuruhan ha?! Gago ka ba?! Hinang hina kana! Bakit dimo sinabi sakin! Bakit inuna mo pa ako! Dapat nagpunta ka sa healing team! "-sigaw ko habang umiiyak

Hinawakan nya ang pisnge ko at tinignan ako sa mata nakangiti pa sya sakin

" Shhh okay lang ako, kakayanin ko ang lahat masigurado ko lang na ligtas ka "-magpapagaan nya ng loob ko at pinunasan ang luha ko gamit ang hintuturo nya

Niyakap ko sya ng mahigpit at umiyak sa dibdib nya

" Ang tanga mo talaga! "-iyak kong sabi
" Zecc alam mo ba na subrang saya ko, dahil nakita na kita ulit, dati kasi nong nawala ka halos hindi ako makausap ng mga tao sa palasyo lagi lang akong nagkukulong sa kwarto ko, kaya Zecc nong nakita kita ulit pinangako ko sa sarili ko na poprotektahan kita kahit kapalit pa non ay ang sarili kong buhay "-saad nya at hinaplos ang likod ng buhok ko

Humiwalay ako sa yakap at tinignan sya umiiyak si Neif.

" Wag kanang magsalita gagamutin kita "-iyak kong saad at tinapat ang palad ko sa dibdib nya

Pero hinawakan nya ang kamay ko at umiling

" Wala na tayong magagawa ito ang nakatadhana sakin "-nakangiti nyang saad pero umiiyak
" No! Hindi pwede! Paano na kami ng baby mo?! Iiwan mo kami? Lalaki ang anak natin ng walang ama! Ayuko Neif! "-pagkuntra ko sakanya

Kita ko ang gulat, saya, at sakit sa mata nya

" Y-youre pregnant? "-di makapaniwalang tanong nya
" Oo! At ikaw ang ama! 1 month and 2 weeks na akong buntis! Diko lang sinabi sayo dahil baka pigilan mo akong makipaglaban! "-saad ko

Niyakap nya ako ng mahigpit at naririnig ko pa ang mga hikbi nya

" Damn! I'm happy! Please Love take care of our baby I think I couldn't make it anymore, pagod na pagod na ako gusto ko nang magpahinga "-mahinang saad nya
" No! "-kuntra ko
" Please? Let me rest, and promise me na iingatan mo ang magiging anak natin please Zecc "-pagmamakaawa nya
" P-promise "-humihikbi kong saad
" Thank you, I am the happiest man in the world, mawala man ako tandaan mo andito lang ako nakabantay palagi sainyo ng magiging anak natin, mamahalin kita hanggang sa kabilang buhay patawad diko na matutupad ang mga pangako ko sayo, mahal na mahal kita "-saad ni Neif
" Mahal na mahal din kita, kaya kumapit ka lang gagamutin kita "-sagot ko

Pero bigla nalang lumuwag ang pagkakayakap nya sakin at bumigat sya humiwalay ako sa yakap at nakita ko ang wala nang buhay na katawan ng mahal ko, pero bakas sa mukha nya ang saya

" No! Neif! Please don't leave us please "-sigaw ko habang umiiyak
" Napakadaya mo! Iniwan mo ako! Kami ng magiging anak mo! "-iyak ko pa
"Napakadaya mo "-mahina kong saad habang yakap ang walang buhay nyang katawan
" Mahal na mahal kita, pahinga kana "-saad ko at hiniga sya sa damuhan

Hinaplos ko ang buhok nya bago sya ginawaran ng huling halik sa labi

Biglang humangin ng malakas at parang may yumukap sa likod ko napangiti ako at hinaplos ang tyan ko na may maliit nang umbok

" Mahal na mahal ka ng daddy mo anak "-saad ko

Pinalibutan ko ng barrier si Neif bago nagkalad papunta sa mga naglalaban.

Papatayin na kita ngaun Dethven para wala nang buhay ang mawala pa dahil sa kasakiman mo tama na ang kabihabangan mo sumusubra kana

Itinapat ko ang kamay ko sa lupa

" Transfer magic "-bulong ko

May hugis butuin ang lumitaw sa lupa at ang lahat ng mga Enchanters ay lumiwanag bakas ang pagtataka sa mga mukha nila pero diko na yun pinansin

Ang ginawa ko ay binigyan sila ng kapangyarihan at protection para hindi sila masaktan sa kahit anong ataki ng kalaban.

' Ngaun tayo naman ang magtutuos Dethven '

Saad ko sa sarili ko at nagteleport papunta sa kinaroroonan nya

******

Wala na si Neif :<

Vote
Comment
Share