Her şey sabah uyandığındaki o mesajla başlar . Numara rehperde kayıtlı değildi. Mesajda:
Beni bıraktığında 15 yaşındaydım zalim. Yazmaktaydı. Ezgi bu duruma biraz şaşırmıştı. Mesaj atıp kim olduğunu ögrenmek istedi. Ezgi şimdi 18 yaşındaydı okumuyordu. Annesinin ölmeden önce aldığı iki odalı bir evde kalıyordu.Garsonluk yapıyordu.Ne bir dostu nede bir ar arkadaşı vardı hayat ona zor geliyordu annesi yok babasından 11 sene haber almamıştı.Her yatağa yatışında gözlerini birdaha açmamayı düşlerdi.Sonsuza kadar kapatmayı düşünürdü. Ama her sabah aynı düş kırıklığını yaşar sıkıcı bir şekilde güne devam ederdi. Ama bugün bir mesajla başladı kimden ve nerden geldiği belli olmayan bir mesaj. Bunu aldırmadan mutfağa gitti ve dolaptan aldığı iki elmayla karnını doyurmaya başladı. Hemen üstünü giyinip işine gitti. Otobüs bekliyordu yağmur yağıyor o donuyordu. Yarım saat bekledikten sonra otobüs geldi ve offlayarak bindi. Cama kafasını dayayıp annesinin ölümünü anımsadı onu özlemişti ve eski dostlarını... Derken bir mesaj sesi. Yüzünü çevirip bakarken biraz şaşırmıştı. Yine ayni kişiden gelmişti mesaj. Mesajda:Seni özledim... yazıyordu . Ezgi bunun bir sapık olabileceğini düşünerek cama tekrar kafasını yasladı ve ineceği durağı bekledi. Nihayet geldiğinde ağır adımlarla indi otobüsten. Birden mesaj atanın kim olduğunu düsünmeye başladı. 15 yaşındayken yaşadığı anıları hatırlamaya çalıştı. Evet ozaman o birine aşıktı hemde onsuz yapamayacağını düşündüğü birine ama o şimdi yoktu ve Ezgi ayaktaydı. Acaba o kişi mesaj atan kişi miydi? Onun olmasını düşledi. Onunla ne hayaller kurmuştu oysa.. Hiç bırakmayacağını düşünmüştü. Bunları düşünürken iki damla yaş süzüldü gözlerinden. İçinden: Birde bana zalim diyor. Beni kendimle bırakıp gittin. Diye geçirdi. Çalıştığı pastanenin önüne geldiğinde gözlerini silerek ve mutluymuş gibi yaparak içeri girdi . Ona göre mutluluk hayallerden ibaretti.. Patronu Sarp Bey onun bu durgun halini görünce :
Bir şey mi oldu Ezgi ? Diye sordu.
Ezgi:Yoo bir şey olmadı her zamanki gibi dedi ve gülümsedi. Müşteriler yavaş yavaş geliyordu o hali ve dermanı olmadan hepsine yetişmeye çalışıyordu sıra dışı bir şey yoktu ki sadece o günün akşamına kadarr .....
