YLONA'S POV
"Ylona, Ano bang Nangyayari sa iyo? Palagi ka nalang Wala SA sarili nitong mga nakaraang Araw" Hindi ko siya Pinansin at itinuloy ko nalang Ang Pagbasa Ng Libro.
Tama siya, Ilang Araw na akong Ganito Mula Nung Araw na may Bagong Kaklase kami. Hindi ko maintindihan nun Ang Nangyayari, Kung bakit Bumalik pa siya? At Kung Ano pa Ang pakay Niya. Hindi Naman ako nag assume na baka dahil Iyon SA akin Dahil Matagal nang limot kong Ano Ang meron SA Amin noon
"HOy Ylona!, nakikinig ka ba SA akin? Bumaba ka nga rito, Ano bang Pumasok SA kukute mo at Diyan ka pa talaga sa itaas Ng Puno nagbasa? May Sira na ba talaga Ang utak mo"
Pinipilit ko Lang na Huwag patulan Ang Babaeng Ito dahil SA kanyang kakulitan na Hindi ko Alam Kong saan Niya iyon minana.
NASA Libro parin Ang paningin ko ngunit Ang lahat Ng nakasulat dito ay Hindi kayang Pumasok SA loob Ng utak ko. May mga senaryo na bigla nalang lumaspatangan SA isip ko at guluhin ako magdamag
"Ylona—" napatigil siya Ng tignan ko siya Ng nakakamatay na Tingin. Pinalampas ko siya kanina SA ipinagbabawal Kong pagtawag SA tunay Kong pangalan ngunit Hindi ibig sabihin nun na uulitin Niya at talaga ipagsagawan Niya pa
"Sorry na, Nag-alala Lang Naman Kasi ako sayo dahil SA ilang Araw ka nang Ganyan"
Nakayuko siya at nilarolaro-an Ang kanyang Mga hintuturo SA kamay habang Nakipag SA akin. Biglang nagbago Ang Emosyon ko at napalitan Ito Ng naaawa SA kanya na kadalasan ikinairita ko.
Damn this curse!
Napabuntong Hininga ako saka bumaba SA sanga Ng puno. Nagulat pa siya at Bahagyang napaatras. Nagpatiuna na akong naglakad habang Ang dalawa Kong kamay ay nakapasok SA loob Ng suot Kong pantalon
Nasabi ko na ba SA Inyo na Hindi uso para Sa akin Ang magsuot Ng Uniform para Sa mga Babae? Napaka iksi Kasi at Hindi bagay SA personalidad ko
"What Do you want?" I ask
Pinag dikit Niya Ang kanyang Dalawang hintuturo na para bang inagawan Ng kendi Ng nanay at napapayuko.
Napabuntong Hininga nalang ako. Niyakap ko siya to assure her that I'm alright
"No need to Worry Sha, I'm Fine" Bulong ko sa kanyang tenga. Matapos ko gawin iyon ay nakapamulsang umalis Doon.
I don't need to explain myself towards her. Not now....Not Again
Hapon Ng Araw na Yun ay nagpasiya akong Pumunta Ulit SA Puno na Yun. Ewan ko ba nakapag rerelax kasi at Doon ko Lang maramdaman Ang kapayaan na gusto Kong makamit kapag nandito ako sa Paaralan. Kamakailan ko Lang Ito nadiskubre Nung Araw na Makita ko siya'ng Muli.
Napatawa ako Ng pagak kapag naiisip ko na Naman Ng Araw na Yun. Inangat ko Ang tingin ko sa kalangitan na para bang may Makuha akong sagot Kung bakit siya Bumalik.
Wala si Shariah ngayon, lalong-lalo na Yung Asawa ko 'kuno' kaya Walang gagambala SA akin. Si Kendrick Naman Hindi ko Alam Kong asan. Si Shariah umuwi dahil dun SA lalaking nakasama Niya Nung nakaraang Araw SA bahay Namin. Hindi ko Alam Kong Ano Ang dahilan Basta umuwi siya dahil Dun. Yung Asawa ko? Aba Ewan ko Wala akong Pakialam SA kanya
Nitong mga nakaraang Araw Hindi ko na siya Nakikita, Paminsan-minsan nalang. Mula nung Araw na tinawagan Niya si Shariah at pagpunta Rin Ng Magulang ko, Mula nun Hindi ko na siya nakakausap. Nagtataka pa ako nung una ngunit kalaunan ay nasanay na rin. Naalala Kong Wala pala kaming pakialaman, but why do I feel irritated and sad at the same time?
Minsan Hindi ko na Kilala Ang Sarili ko.
"Nandito ka Lang Pala" Rinig Kong baritonong Boses na nanggagaling SA likuran ko
BINABASA MO ANG
Married To A Casanova Prince
Romansa"Pilitin ko mang pigilan na mahalin ka ngunit ang puso ko na ang nagpasiya" Kahit anong pilit kong kalimutan ang nakaraan ngunit parang bumabalik at babalik ako sa nakaraan para maitama ang kasalukuyan. Makakaya ko kaya itong lampasan? Gayung ang na...
