KAL BENİMLE

2.Bölüm

Flashback

Üç ay aradan sonra, arkadaşlarımla buluşamamanın vermiş olduğu hasreti dolu dolu yaşıyorduk.

Yaz tatili boyunca hiç görüşememiştik, sadece görüntülü konuşmuştuk ve şuan acısını çıkarıyorduk.

Klasik, okulun ilk günü olduğu için hocalar ders işlemiyorlardı. Biz de Eliz ve Bade ile muhabbet ediyorduk. Yanımıza -sınıfta en samimi olduğumuz- arkadaşımız Utku geldi. Onunla beraber güzel bir dörtlü olmuştuk. Herkes yaz tatili boyunca ne yaptığından bahsediyordu. Ben pek anlatmak istemedim. Aklıma Asaf geldi. Bir an, acaba bugün okulda mıdır diye düşünmeye başladım.

Kolumdan biri dürtünce, ismimin seslenildiğini duydum. Sağ tarafıma dönünce Eliz'in bana seslendiğini fark ettim.

"Efendim" deyip ona döndüğümde "Şura iyi misin, kaç saattir sana sesleniyorum?"
Anlaşılan onları da endişelendirmiştim çünkü Bade ve Utku'nun da Eliz'den bir farkı yoktu. Biraz endişeli bir şekilde bana bakıyorlardı. Her ne kadar onların ilk gününü ve heyecanlarını gölgelemek istemesem de sanırım biraz öyle olmuştu.

Onlara dönüp, "Asaf okulda mıdır sizce?" Diyerek bir soru yönelttiğimde biraz olsun rahatladıklarını hissetmiştim. Bana gülümseyerek baktı üçüde.

"Seni bu kadar düşündüren bu muydu? Öğreniriz hemen." Diyerek yanımızdan ayrılan Eliz sınıf kapısından çıktı tenefüste olduğumuz için koridorlar efsane kalabalıktı, sesler sınfın içerisine kadar geliyordu.

Eliz sınıftan çıkalı çok zaman geçmemişti ki kapıda göründü. Yanımıza doğru ilerleyip masanın üzerine oturdu "Gelmemiş bugün, beyefendi cool takılmak istiyor sanırım, arkadaşlarına 'yarın gelirim, zaten bugün ders işleneceğini sanmıyorum' demiş."

Ben de ne düşündüysem. Tabi gelmez. Eliz'e gülümsedim. Tabi ki teşekkür etmeyi de unutmadım.

Gün boyunca bizimkilerle muhabbet ettik, yeni ilişkileri hakkında bir kaç şeyden bahsettiler ama benim aklım hâlâ daha Asaf'taydı.

Elimdeki telefonun kilidini girdim. Hemen Asaf'ın sosyal medya hesaplarına baktım herhangi bir paylaşım yapmamıştı. Telefonumu kilitleyip cebime koydum.

Gün aynı şekilde devam etti. Sonra okul çıkış zili çaldı ve hepimiz evlerimize gitmeden önce bir şeyler yapma kararı aldık.

Okulun yakınındaki kafeye gidecektik. Ben, Bade, Eliz ve Utku.

Kafeye girdiğimde kalabalık olması, okulların başladığının bir göstergesiydi.

İleri ki masamızda oturan Asaf'ı fark etmemle suratımda kendini belli eden bir gülümseme çoktan yer edinmişti bile.

Ben gibi kızlar da fark etmişti ve bu yüzden onların masasına yakın bir masaya oturmuştuk. Dikkatli bir şekilde dinlenildiği taktirde masada konuşulanlar duyulabilirdi.

Biz oturunca, gelen garsona siparişlerimizi verdik ve gelmelerini bekliyorduk. Ben arada Asaf'a bakıyordum ama onun benim varlığımdan haberdar olduğunu bile sanmıyordum.

Eylül'ün ilk haftası bir cesaret Asaf'a mesaj atmıştım ve benim ondan hoşlandığımı biliyordu. O yüzden biraz utanıyordum ama ona karşı olan duygularım utancımı perdelemeye yetiyor da artıyordu.

Gelen siparişlerimizle ilgilenirken masadakiler kendi halinde bir şeyler konuşuyorlardı onlara pek kulak asamadım açıkçası çünkü tüm dikkatimi Asaf'ların masasına gelen bizim dönemlerden bir kıza vermiştim.

Kız hararetli bir şekilde bir şeyler anlatıyordu Asaf'a, onun da hoşuna gidiyor olsa gerek ki gülümsüyordu.

Konuşulanları duyamadığım için aklım konuşmalarda kalmıştı. Telefonumun zil sesini duymamla aramayı cevaplandırdım.