||Citrus|| LawLight Fanfiction

|Bölüm 3|

Hayatı boyunca, Light Yagami her zaman başkalarına örnek bir insan olmuş ve olmaya da çalışmıştı.

Kalkmasına saniyeler kalmış bir trene kendisini atmak pek örnek bir davranış olmamıştı halbuki.
Ortalık, Light kendisini hızla trene attığı anda kapanan kapıların sesi ile dolmuştu ve Light haricinde nerdeyse herkes bu sese alışık gibiydi. Biraz düşününce bu Light a mantıklı geldi, her zaman trene binmezdi.
Düşünceleri, tren tamamen dolunca ve biri onu arkadan itince dağılmış olan Light kendisini aniden dükkanda ki adama, Ryuzaki-Kun a yaslanmış halde bulunca utanmadan edemedi.

-"A-Afedersiniz..."
-"..."

Light adamın neden sessiz kaldığını az da olsa anlamıştı. Herhalde şu ana kadar ki en 'tensel' teması buydu adamın.
Light tam adama neden orda olduğunu açıklayacak iken, arkadan gelen birinin kendisine çarpması ve istemeden yüzünün Ryuzaki-Kun nın yüzüne fazlaca yaklaşması bir olmuştu.

-"..."
-"..."

İki gencin, birbirlerine bakmamaya çalışırken tek duydukları şey trenin ve kulaklarını uğlatan kalplerinin sesiydi sadece.
Tren son kez durana kadar öylece durmuşlardı.
Gözleri geceyi aydınlatan sokak lambalarının ışığına yeni alışan Light, Ryuzakinin hızla ve garip bir çeviklik ile dışarıya çıktığını gördü.
Gözleri tamamen ışığa alışınca, Light hızla dışarı, Ryuzaki-Kun nın yanına gitti.

-"Ryuzaki-Kun!"

Sokak lambalarının loş ışığında bile Ryuzakinin kendi gözlerine bakan gözleri gerçekten parlak görünüyordu.

-"Bir şey mi oldu? Yagami-Kun?"
-"H-Hayır, Sadece şunu vericektim"

Cüzdanından çıkardığı 1000 yenlik parayı Ryuzaki-Kun a uzattı

-"...Bu ne için?"
-"Verdiğiniz Dango için. Sanırım bu kadar dı."

Light parayı biraz daha yaklaştırdı. Takıntılı gibi davrandığının farkındaydı ama umrunda değildi.

-"Sadece bir iyilik yapmak istedim. Ayrıca buna gerek de yok."
-"Gerekli olduğunu düşünüyorum. Lütfen izin verin."
-"Gerçekten gerek yo-"
-"Lütfen! İzin verin"
-"..."
Ryuzaki bir süre düşündükten sonra elini uzatıp parayı aldı ve pantolonunun cebine koydu.
Üç kez çalan tren düdüğünün etkisi ile bakışlarını trenin istikamet tablosuna bakan Ryuzaki bir şeyin farkında vardı.

-"Yagami-Kun?"
-"Evet? Ryuzaki-Kun?"
-Sanırım burası evinizin tam ters istikameti, ve bu trenin de son servisi olmalı."
Bu Light ın kafasına baston gibi çarptı. Bunu düşünmediğine inanamıyordu.
-"S-Sorun değil. Yürüyerek giderim."
-"Emin misiniz?"
-"Evet. Biraz geç bir vakitte orada olurum ama sorun olmaz."
-"..."

Light arkasına dönüp yürürken, Ryuzaki bir süre düşündü ve son anda Light ın bileğini tuttu

-"R-Ryuzaki-San!?"
Dönüp Ryuzaki nin yüzüne baktı. 'Nedensiz yere' kızarmıştı
-"Bu kadar yolu sadece bu parayı vermek için geldiyseniz bu benim suçum olur."
-"Sorun olmadığını söylemiştim"
-"Ama diğer şekilde benim vicdanım rahat etmez."
-"..."
Light ın diyecek bir şeyi yoktu. Zaten bir yararı da olmazdı, Ryuzaki bileğinden çekerken bir şey söylemesi zordu.
-"Nereye gidiyoruz acaba?"
-"Bütün gece, bu soğuk havada sokakta dolaşmanızı kabul edemem. Bu yüzden geceyi evimde geçirmenizi istiyorum.
Light hızla bileğini çekti
-"Bunu kabul edemem Ryuzaki-San! Ayrıca aileme bunu nasıl açıklayacam?"
-"Telefonunuzdan söyleyebilirsiniz sanırım"
-"A-Ama..."
Ryuzaki nin tekrar bileğini tutması ile telefonunu çıkardı ve ev telefonundan annesini aradı ve durumu açıkladı"

***

-"Sorun olmayacağından emin misiniz?"
-"Evet eminim Yagami-Kun"
Bir süre o şekilde yürüdükten sonra lafı Light açtı