Seventeen: Tımarhanelikler Apartmanı

komşu

Minghao sonunda tablosuna kavuşmuş, mutlu bir şekilde dairesine varmıştı. Ama bir yandan grup hakkında düşünüyordu. Tuhaf insanlar vardı. Daha en başından apartman grubunda linçlenmişti. Bunları düşününce mutlu yüzü asılmış ve kaşları çatılmıştı.

Sonunda evine girip derin bir nefes çekti içine. Bundan sonra kendisini nelerin beklediğini bilmiyordu. Yine de çok düşünmemesi gerektiğini, bir yanlış anlaşılma olduğunu düşünerek kendini avuttu ve tekrar gülümsedi.

Ev döşeliydi. Kirası bu nedenle biraz pahalıydı. Yine de kendisine uygun fiyatta daire bulabilmişti. Yatacağı yere uzanıp geçirdiği tuhaf günün yorgunluğunu atacaktı ki kapı çalmıştı.

Bu aşağıda tablosunu düşüren Junhui isimli genç adamdı. Olanları hatırlayınca Minghao yine kaşlarını çattı.

"Şey..." Junhui elini ensesine attı. Utangaç bir hâli vardı. Hem de çok gergindi. Bunu giyiminden anlayabiliyordunuz. Sanki bir iş görüşmesine gidecekmişçesine jilet gibi giyinmişti. Minghao şöyle bir süzdü. Bu garip çocuğun ne diyeceğini merakla bekledi.

"Ben sizin tam karşınızdaki dairede oturuyorum" diye kocaman gülerek parmağıyla arkasındaki kapıyı işaret etti. Tam bir şapşala benziyordu ama yine de tatlıydı. "Aşağıda düzgün tanışamamıştık..." çekimser bir tavırla gözlerini sağa sola çevirdi, küçük bir öksürükten sonra "İsterseniz gelin bir gün kahve içelim" dedi.

Minghao bu genç adamın karşı komşusu çıkmasına içten içe sinir olsa da kibar tavrından dolayı yumuşamıştı. Garip bir gülümsemeyle yanıt verdi. Junhui ise bu yüzden daha çok gülüseyip çekingen tavrıyla "öyleyse görüşürüz" diyerek evine girmişti.

Minghao az önceki tuhaf konuşmaya dudaklarını büküp omuz silkti ve içeri girdi. Telefonu yine onlarca mesaj bildirimiyle titremişti. Yine apartmanın tuhaf grubundan geliyordu mesajlar. Hiçbirine bakmadan telefonu kapattı. Yatağın kenarına bırakıp uzanıp "Ne garip insanlarsınız *mk" dedi ve gözlerini kapadı.

--
Aq çok acayip bir bölüm oldu.
Neyse sonra yine kaos var meraq etmeyin