I'm sorry, super late na ang update.. enjoyy reading ^_^!!
..
I thought he love's me pero awa lang pala ang lahat ng pagmamahal nyang iyon.
Sobrang sakit na makita mo ung lalaking inakala mong minahal ka ng sobra pero awa lang pala ang lahat ng iyon. Hindi nalang sana ako masyadong nagpadala sa mga pinapakita nya saakin.
Nasa kwarto parin ako at nakahiga. Parang ayoko pang lumabas sa kwarto dahil panigurado naman ay makikita ko siya at baka mas lalong ako masaktan kung makita ko silang dalawa na magkasama.
Simula kagabi hindi pa pala ako nakakain kaya ung tiyan ko ay kanina pa kumukulo at gutom na gutom na pero ako itong pinipilit sa sarili na busog pa, kanina ay pinuntahan ako ng mga kaibigan ko at inaaya na lumabas na ngunit hindi ko sila pinansin ni lumingon sa kanila ay hindi rin dahil kapag nakita nila na ganto ang mata ko ay mag-aalala lang ang mga iyon.
Naupo ako sa aking kama at nagiisip isip dahil napagtanto ko na kung hihiga at magkukulong lang ako dito at magiiiyak ay wala akong mapapala. Napagtanto ko na hindi sa lahat ng oras ang pagiyak at pagkulong sa kwarto ang solusyon minsan kailangan mo ding harapin ang mga taong walang ginawa kundi ang sirain ang tahimik mong buhay, kailangan na maging mas matatag ka sa lahat ng bagay upang mas masolusyonan mo ng maayos at kalimutan nalang ng mabilisan ang lahat ng pangyayaring iyon.
Napangiti ako dahil mas maganda kung kakausapin ko sya at tatanungin upang malinawan ako na kung totoo ba ang lahat ng narinig ko kagabi. Kahit na kinakabahan ako ay lalakasan ko pa din ang loob ko upang malaman ang kanyang sagot.
Papunta na ako sa mga kaibigan ko ng biglang may humarang saakin na isang lalaki.
Tinitigan ko sya at doon ko lang sya namukhaan.
"Hi, ahmm I just want to say sorry about what happen yesterday." ngiting sabi nya saakin.
Sya ung isang lalaki na tahimik at kung makatingin kila Ichiro ay parang papatayin na nya ito nang wala sa oras.
Binigyan ko sya ng isang tipid na ngiti "it's fine. I know na masyado lang kayong nadala dahil sa alak na nainom nyo kahapon." Sabi ko at ningitian ko ulit sya.
"Thank you." ngiti nyang sabi at maya maya ay mapanuring mata nya ako tinitignan. "I can see that your not okay. Do you have any problem or anything?. If u have, wag kang mahiyang magshare saakin. I know that were not close that much but if u need someone, wag kang mahiyang lumapit saakin. Mahirap kasi kung ipipilit mong itago ang nararamdaman mong sakit."
Hindi ko alam pero tama sya, mahirap talagang itago ang mga sakit na nararamdaman ko. Mabigat sa pakiramdam.
"Thanks for your concern but i will, if hindi ko na talaga kayang itago. I will tell you. I hope that you're not like them na kapag sinabihan ng sekreto ay ipagkakalat na at kung ano ano pa ang idadagdag na hindi naman dapat. I hate that kind of people. So I hope you're not like them."mapait na ngiti ang iginawad ko sa kanya.
"I'm not like them, because secret is a secret. So I hope we can be friends para naman malaman mo na hindi ako katulad nila."
"I consider you as a friend. But I'm not totally trust you 'cause I don't know anything about you, except your name"
"Oww it's fine. Atleast we're friends now diba. So paano sa susunod nalang and don't worry hindi ako misteryosung lalaki kaya makikilala mo ang tunay kong pagkatao agad."nakangiti nyang sabi "Smile, risen hindi bagay sayo ang umiiyak at malungkot. So I have to go, see you again, miss beautiful risen."
Nginitian ko nalang sya bilang ganti sa kanyang magandang ngiti. I don't know but gumaan ang pakiramdam ko sa mga sinabi nya hindi ko man sya gaano kakilala pa pero ang gaan na agad ng pakiramdam ko sa kanya, but still I want to know that guy.
