wildest dreams

8

25 Mayıs 2017

Merhaba, birtanem. Yeni yeni toparlandım. Toparlanır toparlanmaz sana yazayım dedim. Yazamadım kaç gündür, kusuruma bakma güzelim. Ayakta duracak halim, kolumu kaldıracak dermanım yoktu. Bu sabah senin oraya geldim yine. Yapmaktan korktuğum, çekindiğim buydu sevgilim. Seni yeni hayatında rahatsız etmek, bu hayatta yapmaktan çekineceğim ilk şeydir ama ben dayanamadım sevgilim. Ayaklarım sürükledi beni sana. Kalbimin ne kadar kırılacağını bilsem de, geldim ben sevgilim sana.
Evinin altında ki kafede bir adamla sarılırken gördüm seni. Başta arkadaşıdır dedim, sonra adam, elini kolunu seninle birleştirince birşeyler oldu sevgilim. Sanki soluma birşeyler battı zor ayakta durabildim.
Sen adamın elini sıkıca tutarken, dışarı vuran o güzel sesinle attığın kahkahaların kalbime saplandı. Sonra adamın gözlerinin içine bakışını gördüm sevgilim. İkinizinde gözlerinin içi gülüyordu. Adeta, konuşmadan aklınızdan geçenleri birbirinize aktarıyordunuz. Ölsem içim acır mıydı bu denli? Kalbim kanar mıydı? Döndüm sonra sevgilim. Yavaşça adımlarımı sürükledim, çökmüş bedenimi taşıdım.
Seni kaybettiğimi ilk defa bu kadar derin hissettim sevgilim.
Lâkin birşeyi merak ediyorum güzelim. Neden bana bakarken de gözlerin öyle güzel gülmezdi?

•
♡