𝕭𝖚𝖙 𝕱𝖔𝖗 𝖄𝖔𝖚, 𝕴 𝕯𝖎𝖉 𝕴𝖙

Bölüm 4-

Eylül 1939

Tom, Harry'nin nerede yaşadığından tam olarak emin olmasa da bütün yaz yazışmışlardı. Postayı alan ve teslim eden baykuş Muggle mektupları gibi adreslere ihtiyaç duymuyordu.

Harry ona yaz ödevlerini yazmıştı ve Tom'a okuması için daha fazla kitap göndermişti. Tom, Harry'nin ziyaret etmesini isterdi ama Harry, sihir kullanmadan mesafenin çok uzak olduğunu söylemişti. Bu yüzden Tom, Wool'daki herkesten nefret etmekle Harry'nin arkadaşlığını özlemek arasında gidip geldi. Harfler, Harry'yi şahsen görmekle, Harry'nin övgüsünü duymak ve Harry'nin canlı yeşil gözleri tarafından kabul edilmekle aynı şey değildi.

Eylül sonunda Tom, Harry ile King's Cross'ta buluştu ve birlikte bariyeri geçtiler. Harry normalden daha sessizdi, ifadesi kasvetliydi. Tom burnunu sokmak istedi, ama konuşmak için biraz yalnız kalmalarına kadar beklemeye karar verdi.

Onlar platformda oyalanırken, birkaç öğrenci daha geziniyordu ve bu yüzden Tom küçük bir konuşma yapmak zorunda kaldı. Konuşma sınavlara doğru sürüklendi. Harry, tüm sınavlarında inanılmaz derecede yüksek notlar alarak yeni bir Bakanlık rekoru kırmıştı. Tom, Harry'nin çok zeki olduğunu bilmesine rağmen Harry'nin çalıştığını neredeyse hiç görmemişti. Harry, zamanının çoğunu sınıf arkadaşlarına yardım ederek geçirirdi.

Onlar Slytherin'li arkadaşlarıyla konuşurken Harry'nin eli birkaç kez Tom'un omzuna dalgın bir şekilde dokundu. Tom yaz boyunca birkaç santim uzamıştı ve bu da konumu daha rahat hale getirdi. Harry, yaşıtlarının çoğundan zaten biraz daha kısaydı, bu yüzden belki bir gün Tom daha uzun olan olacaktı.

Sonunda herkes trene bindi ve Tom "arkadaşlarını" bulmaya gitti. Harry ile vakit geçirmeyi tercih ederdi, ama sınıf arkadaşlarıyla zaman geçirmekten vazgeçmezdi. Harry'nin adımlarını takip edecekse, daha iyisini yapacaksa, bağlantılarını beslemesi ve itibarını yükseltmesi gerekiyordu.

~~~~~~

Savaş haberi Hogwarts'a ulaştığında, Slytherinlerin hiçbiri umursamıyor gibiydi. Tom'u yana çeken Harry'di, yüzü sert çizgilerle buruşmuş, kaşları birbirine sıkıca çekilmişti.

Harry ona, "Gelecek yaz reşit olacağım," dedi. Bu sefer Harry'nin eli, Tom'un omzuna yaslandığı yerde sıkıydı. "Savaş daha da kötüleşirse, o zaman gelip benimle kalabilirsin, güvende olursun." 

Tom tesellinin ve ilginin tadını çıkardı. Savaşın daha da kötüye gitmesini dilemenin bencilce olduğunu biliyordu, böylece Wool'dan kaçıp Harry'yle yaşayabilecekti, ama bu onu yine de umut etmekten alıkoymadı.

~~~~~~

İkinci yıl ilki gibi geçti, sadece Tom daha önce olmayan bir şekilde zamanın geçtiğinin farkına vardı.

Gelecek yıl, Harry'nin Hogwarts'taki son yılı olacaktı.

İnsanlar Harry'den harika şeyler bekliyorlardı. Sihir Bakanlığı'ndaki işlerden, Amerika'daki  işlerden bahsediliyordu. Harry ne yapmak istediğinden hiç bahsetmedi, Tom'un soruları bile nazikçe reddedildi.

Bu Tom'u, itiraf etmek istediğinden daha fazla sinirlendi. Onu üzen red bile değildi, arkasında yatan düşünceydi. Harry, Tom'un rahatsızlığını kesinlikle fark etmişti, çünkü Tom konuyu her gündeme getirdiğinde gülümsemesi biraz daha gerginleşiyordu.

Tom bundan nefret ediyordu. Harry'nin ne yapacağını bilmek istiyordu ve muhtemelen Tom söylemeye çalıştığı her yalanı anlayacağı için Harry bunun hakkında konuşmayı reddediyordu.

Harry onu terk edecekti ve Tom bunun olmasını nasıl engelleyeceğini bilmiyordu. Bunu ona yaptığı için Harry'den nefret ediyordu.

Tom kendi kendine, okulun Harry Evans yerine ona bakmasının daha iyi olacağını söyledi. Tom, tıpkı istediği gibi Sınıf başkanı pozisyonunu kazanmakta ve Baş öğrenci  olmakta özgürdü. Harry'nin kalmasına ihtiyacı yoktu. Harry de tıpkı herkes gibi onun yalancı ve terk edilmiş olduğunu kanıtlayacaktı.

Ama bütün bunlarla ilgili gerçekten korkunç olan şey, Tom'un kendi kendine bile itiraf etmeyi reddettiği şey, Harry'nin onu sadece geride tuttuğunu söylese de, çaresizce Harry'nin ayrılmak yerine onu seçmesini dilemiş olmasıydı.