𝕭𝖚𝖙 𝕱𝖔𝖗 𝖄𝖔𝖚, 𝕴 𝕯𝖎𝖉 𝕴𝖙

Bölüm 10-

İlkbahar 1942

Tom, herkes yattıktan sonra gece geç saatlerde yatakta uyanık olduğu zaman, Harry'yi düşünürdü.Harry'nin her zamanki saç modelinin - düzgün, taranmış dalgalar - evdeyken nasıl dağıldığını... 

Harry duştan yeni çıktığında ya da uykudan yeni uyandığında saçları karmakarışık olurdu. Harry'yi o durumda görmek özel ve kişiseldi.

Evdeyken tamamen kendisi olan Harry, etrafındakilere uyum sağlamak için taktığı maskelerden kurtuluyordu. Tom Harry'nin, yurt arkadaşlarının onu mükemmellikten daha az bir şekilde görmesine izin vereceğinden şüpheliydi, çünkü Tom kesinlikle kendi yurt arkadaşlarının onu hazırlıksız yakalamasına asla izin vermedi.

Tom gibi, Harry de oyunculuk sanatını anladı, onu o kadar içsel bir düzeyde anladı ki, bu artık bir içgüdüydü. Rol yap, rol yap, her zaman rol yap. Diğerlerinin çabaya ve zamana değmediğini bilerek Harry kendini hemen Tom'da görmüş, eşit olma potansiyelini fark etmiş ve Tom'u kazanmaya çalışmıştı. Bu bilgi, Tom'un kalbinde, yoğunluğu bakımından kutsal, ciddiyeti korkunç olan bir ateş yaktı.

Tom bir süre Harry'ye akıl hocası, arkadaş, hatta aile olarak bakmıştı. Ama tüm bu etiketler gelip gitmişti, kullanılmış ve bir kenara atılmıştı. Harry'nin ne olduğunu, onun için Harry'nin kim olduğunu tarif etmediler.

Artık büyüdüğüne göre, Tom durumu olduğu gibi anlamaya başlamıştı. Hayranlık ve putlaştırma olarak başlayan şey artık sevdayı da aşmış, aşk, özlem, arzu alemlerine fırlamıştı. Tom, Harry'nin vücudunun şefkatli sıcaklığını, Harry'nin elini tenine karşı tereddütle bastırmasını, kendi gözlerine bakan yeşil gözleri, sarhoş yeşil gözleri hayal etti. Bu yeni ihtiyaç Tom'un hayallerini tüketmeye başladı ve onu aç, ağrılı bir yaratığa dönüştürdü.

Tom, sevdiği adamın sevgisine karşılık veremediği için yalnız ölen annesini de düşündü. Bu korku yüzünden Tom, Harry'nin yaptığı ve söylediği her şey için acı çekmeye başladı, eylem ne kadar küçük olursa olsun ya da söz ne kadar uzak olursa olsun.

Tom, hayatında hiçbir zaman anlayışında neyin yattığından bu kadar emin olmamıştı.

Harry buradaydı, çok yakın ama aynı zamanda çok uzaktaydı. Tom şimdi on beş yaşındaydı, ama Harry bazen onu hala bir oğlan, bakılması gereken bir çocuk olarak görüyordu. Bu gerçeklikten çok uzaktı, yine de Tom başlangıçta bencil olduğu için bu korumaya izin vermişti, çünkü Harry'nin ilgisinin sadece ama sadece kendisinde olmasını istiyordu.

Bununla birlikte, bu koruyuculuk artık her şeyden çok bir sorundu. Harry'nin, Tom'un büyüdüğünü, gerçek bir ortak ve eş olmaya hazır olduğunu, zaten birlikte çok iyi giderken Tom'un mezun olmasını beklemesine gerek olmadığını görmesi gerekiyordu.

Harry istekli olsaydı, şimdi düzgün bir şekilde birlikte olabilirlerdi.