9- Huzursuz Sabahlar
____
"Jaemin, uyandın mı canım?"
Sabah erken uyanıp dün yarısını alamadığımız ilaçları almak için çıkmıştım evden, neyse ki hepsi bugün hazırdı.
Ve Jaemin 'e bir değişiklik olması için de kahvaltıyı dışarıda yapmak gelmişti aklıma.
Tabiki bu Jaemin'in cevabına bağlıydı ancak buna çok sevineceğine emindim.
"Jaemin, sevgilim?"
Elimdeki ilaç poşetlerini bırakıp, uyduğumuz odaya adımladım.
Biraz da endişe etmediğimi söylersem yalan olur, Jaemin'in uykusu gerçekten çok hafiftir en ufak çıtırtıya bile uyanır normalde.
"Sevgilim, beni duymadın mı?"
Yanına uzanarak kollarımı beline sardım.
Bir cevap bekliyordum fakat uyandığına dair hiçbir belirti yoktu.
Size yemin ediyorum ki, göğsünün hafifçe inip kalktığını görmeme rağmen deli gibi korktum.
O an nasıl korktuysam artık kollarından tutup sarsmış ve bağırmıştım.
Sesimden korkmuş olacak ki çığlık atarak uyanmıştı.
O sabah anladım ki biz bir daha asla huzurla uyanamayacaktık.
____
Seni, kaybetme korkusu öyledir ki sevgilim, en derin korkulardan bile daha karanlıktır.
Ben hala senin karanlığındaki rıhtımında boğuluyorum.
En acısı da ne biliyor musun sevgilim?
Ben, ölmeyi bile başaramıyorum...
____
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
demans ฅ nomin ✓
FanficJaemin unutuyor, her gün biraz daha fazla. Tıpkı hayatının aşkı Jeno'yu unuttuğu gibi, kendini de unutuyor. ❝Ölmek için fazla genç, yaşamak için fazla telaşlıydık...❞ Lee Jeno || Na Jaemin ∆ angst 090822
