8- Anne!
_____
"Jeno, çok yoruldum hadi eve
gidelim artık..."
Kendini hastane koridorlarındaki taburelerden birine bırakan güzelimin alnına bir öpücük bıraktım.
"Sadece 5 dakika daha sabret bebeğim, şu kağıdı da doktora verip gideceğiz."
Zaten solgun olan teni vücudundan alınan kan yüzünden daha da solgunlaşmıştı.
Adımın seslendiği odaya hızlıca girip doktora son tahlil sonuçlarını da verip çıktım.
Tam sonuçlar için yarın yine gelmemiz gerekiyordu.
Ve ben bilmiyordum, bundan sonra her günümüzün hastanede geçeceğini.
Jaemin, benim masum sevgilim...
Hiç hak etmemiştin ki sen bütün bunları.
Daha 23 yaşındaydın, hayallerin vardı.
Hayallerimiz.
Küçük bir kız çocuğu, ellerimizden tutacaktı...
"Baba!"
"Baba!"
"Baba!"
Jaemin, inan bana sesin hala kulaklarımda, rüyalarımda sevgilim, küçük kızımızın sana seslendiğini duyuyorum...
____
Artık sevgilim, yokluğunda evimiz çok sessiz.
Senin naif sesinin doldurduğu evimizden çıt çıkmıyor, sanki o bile seni bekliyor.
Yokluğunda sevgilim, yokluğunda ben çok üşüyorum.
Ellerimden tutmama ihtiyacım var, Jaemin.
____
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
demans ฅ nomin ✓
Hayran KurguJaemin unutuyor, her gün biraz daha fazla. Tıpkı hayatının aşkı Jeno'yu unuttuğu gibi, kendini de unutuyor. ❝Ölmek için fazla genç, yaşamak için fazla telaşlıydık...❞ Lee Jeno || Na Jaemin ∆ angst 090822
