İlk
____
"Hayatım, istediğin şeyleri aldım."
Elimdeki poşetleri mutfağa bırakıp salona geçtim.
Jaemin televizyon izliyordu.
"Hey, gelmişsin."
Gülümseyerek ayağa kalkmıştı. Kollarını açarak ona sarılmamı bekliyordu.
Saçlarına bir öpücük bırakıp sıkıca sarıldım ona.
"Erken geldim çünkü seni çok özledim, bu arada benden istediğin şeyleri aldım."
Şaşırarak benden ayrıldı.
"Ben bir şey istememiştim ki."
"Az önce arayıp ekmek, süt ve meyve almamı istedin ya sevgilim."
Hatırlamak istercesine duraksadı.
"Aklımdan çıkmış olmalı hadi yemek yiyelim."
Şaşırsam da belli etmedim ve bana uzattığı elini tuttum ve mutfağa gittik.
Bu aralar çok fazla şeyi kafasını takıyordu ve belli ki bu onu yormuştu.
____
Bugünlerde başlamıştı hastalığı ve ben fark etmemiştim...
____
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
demans ฅ nomin ✓
Fiksi PenggemarJaemin unutuyor, her gün biraz daha fazla. Tıpkı hayatının aşkı Jeno'yu unuttuğu gibi, kendini de unutuyor. ❝Ölmek için fazla genç, yaşamak için fazla telaşlıydık...❞ Lee Jeno || Na Jaemin ∆ angst 090822
