Άγριες Μέλισσες: Πες μου μονάχα πως μ 'αγάπησες

Δεν μπορώ να σε κοιτάζω

Λίγα λόγια από τη δημιουργό: Κατ 'αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους διάβασαν, ψήφισαν και σχολίασαν την ιστορία μου εδώ και στο twitter. Πραγματικά σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για τα ευγενικά σας λόγια. Όπως θα διαπιστώσετε σε αυτό το κεφάλαιο τα πράγματα θα αρχίσουν να ξεφεύγουν πολύ από το σενάριο. Διατηρώ το σενάριο της σειράς σαν σκελετό αλλά αυτή τη φορά οι αλλαγές θα είναι πολλές και καθοριστικές. Επιπλέον αυτό είναι το μεγαλύτερο κεφάλαιο που έχω γράψει με πάνω από 7000 λέξεις και αν μαντέψατε σωστά μαντέψατε πως το κεφάλαιο αυτό με δυσκόλεψε περισσότερο από όλα. Είχα δύο δρόμους να ακολουθήσω και χάρις την καινούργια μου φίλη τη Γεωργία που πάντα με βοηθάει πολύ με τα σχόλια της πείστηκα να ακολουθήσω την αρχική μου ιδέα. Σε ευχαριστώ πολύ Γεωργία μου. Ελπίζω να σας αρέσει και αυτό το κεφάλαιο και να είναι άξιος συνεχιστής των προηγούμενων. Σας υπόσχομαι πως σε κάθε κεφάλαιο θα έρχεται όλο και πιο κοντά το ζευγάρι μας. Περιμένω τα σχόλια σας με τεράστια αγωνία αυτή τη φορά. Τέλος θα ήθελα να ενημερώσω πως εκτάκτως και λόγω υπερβολικού φόρτου εργασίας μόνο για αυτή τη φορά το κεφάλαιο από την πλευρά της Ασημίνας θα ανέβει το βράδυ της Τρίτης στις 9. Ελπίζω όλοι να παραμένετε αισιόδοξοι, υγιείς δυνατοί και να ξεχνιόσαστε έστω και για λίγο μέσα από την ιστορία μου. Μέχρι το επόμενο κεφάλαιο να είστε όλοι καλά.

Καλή σας ανάγνωση...

Μετά και από την τελευταία συνάντηση του με την Ασημίνα ο Κωνσταντής ήταν πιο σίγουρος από ποτέ. Θα έφευγε. Θα πήγαινε στo Παρίσι και ίσως κάποια στιγμή να επέστρεφε. Ίσως μετά από χρόνια να μπορούσε να την κοιτάξει χωρίς να νιώθει όλο το σώμα του να καίγεται από το πύρινο βλέμμα της.

Περπατούσε τόσο αργά που έκανε σχεδόν μια ώρα να φτάσει στο σπίτι. Δεν ήθελε να είναι παρών στη κουβέντα που θα έκανε ο πατέρας του και ο Νικηφόρος με τη μεγάλη Σταμίραινα. Αργά ή γρήγορα θα τα μάθαινε όλα. Είτε οι απειλές του πατέρα είτε οι φωνές της μάνας θα μαρτυρούσαν τα γεγονότα. Είχε δίκιο η Ασημίνα. Όλοι θα πέφτανε πάνω στον αδερφό του και θα πάλευαν να του αλλάξουν γνώμη με κάθε τρόπο. Εκείνος όμως, όσο και αν λαχταρούσε να γίνει σημαιοφόρος αυτής της προσπάθειας αισθανόταν πως τα χέρια του ήταν δεμένα.

Η μεσαία Σταμίρη φαινόταν πως μόνο πλάι στο Νικηφόρο θα έβρισκε την ευτυχία. Εφόσον δεν θα ήταν πλέον στο σπίτι, αυτές τις λίγες μέρες που θα παρέμενε, θα επιδίωκε να πείσει τους γονείς του για αυτό το γάμο. Τα πάντα θα έκανε για την Ασημίνα. Τα πάντα. Ακόμα και αν δεν την έβλεπε ξανά θα γνώριζε πως είχε συμβάλει στην ευτυχία της. Ο αδερφός του ήταν ο ιδανικός άνδρας για μια γυναίκα με τόσο ρομαντική και αγνή καρδιά όπως εκείνη. Και ο Νικηφόρος φαινόταν ενθουσιασμένος και απόλυτα ερωτευμένος. Εφόσον τα είχαν βρει μεταξύ τους και ήθελαν ο ένας τον άλλον ο Κωνσταντής περίσσευε.