Son Ana Dek Birlikte

1.BÖLÜM:BİZ OLABİLİRİZ

Hayatımda tanıdığım tüm arkadaşlarımı,dostlarımı ve sevdiğim insanları düşünerek yazacağım bir kitap olacak bu yüzden "Son Ana Dek Birlikte'nin" benim için değeri çok büyük...

-Müziği açıp okumayı unutmayın !!

Bizi biz yapan bizdik...hayat kolay bir yer değildi bu yüzden de bir şeylerin iyi olması için bize ihtiyacımız vardı...ama anlamadığım bir şey vardı...neden burası böyle bir yerdi ? Neden insanlara ihtiyaç duymak zorundaydık..? Ya da insanlara ihtiyaç duyacak kadar kötü bir yer olmasını sağlayan kişiler kimdi ? Bildiğim bir şey varsa o da hayatın asla iyi bir yer olmayacağıydı...

(14 Mart 1995)

Okulda öğlen arası oturmuş öğlen yemeğimi yiyiyordum yanıma günlerdir onunla konuşmak isteyip ama asla yanına gitme cesaretini bulamadığım o kız gelmişti.

"Selam!"

Bana selam demişti ben ne demeliydim ? İlk defa birisi benimle konuşmak istiyordu ne yapmalıydım ?

"Eee selam,"dedim.Sanırım diyebileceğim başka bir şey yoktu.

"Galiba biraz utangaçsın ?"

"Yoo aslında şey...bilmiyorum."

Bana elini uzatıp"Ben Gizem,Gizem Kurtaran"dedi.

Bana elini uzatmıştı ben de uzatmalı mıydım yoksa direk ben de Emel diyerek bitirmeli miydim?

"Elimi sıkman gerekiyor,"dedi yüzüme gülümseyerek.

"Ben de Emel..."

"Tanıştığıma mutlu oldum arkadaşım."

Birisi bana arkadaşım demişti...birisi beni insan yerine koymuştu...hayatımda ilk defa birisi bana değer vermişti bunu asla unutmaycaktım.

"Ben de Gizem."

"Sen hep böyle misin Emel ? Yani utangaç ?"Yüzünde çok garip bir şekil vardı ne yapmaya çalıştığını anlayamamıştım ne diyecektim ?

-Biraz daha sabredin Emel çıldırttı insanı sdguffkufks

"Evet hep böyleyim ama eğer istemezsen benimle arkadaş olmak zorunda değilsin çünkü ben insanlara zorla bir şey yaptırmaktan hiç hoşlanmıyorum.Dediğim gibi eğer istemiyorsan lütfen bunu bana şimdi söyle,zaten kimse benimle arkadaş olmak istemiyor..."

"Emel yanlış anladın ben onu demek istemedim,böyle biriysen eğer senin utangaç biri olduğunu bilip seni kırmamaya,zorlamamaya çalışacağım,hepsi bu."

"Gerçekten çok özür dilerim Gizem,seni kırdım mı ?"dedim aynı zamanda ağlıyordum.

Elini omzuma koydu"Hayır tabiki Emel,ben senin arkadaşınım seni anlayışla karşılayacğım bunu unutma tamam mı ?"dedi.

"Tamam...arkadaşım..."dedim ve ona sım sıkı sarıldım sanki gerçekten beni sevmişti,sanki gerçekten bana katlanabilirdi,bunu bana hissettirmişti...

Sanırım benim arkadaşım oydu ve onu asla yarı yolda bırakmayacaktım hem de ASLA.

O kadar eğlenerek yazacağım bir hikaye olacak ki anlatamam size...Fakat "Son Ana Dek Birlikte'ye" sürekli bölüm atamayacağım maalesef ...Bir daha ki bölümde görüşmek üzere...

Okuduğunuz için çok teşekkür ederim !

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın!