Nu zijn we weer een paar weken later en zijn Amy en ik de beste vriendinnen.
Alles is opgehelderd en ik heb beloofd dat wanneer ik 'de stem' nog eens tegenkom ik hem persoonlijk mee naar haar zal slepen.
Mijn schoolleven is nu een stuk vrolijker.
Met de aankomende examens heb ik alvast geen problemen.
Ik heb een fotografisch gehuigen en moet daarom ook echt geen vinger uitsteken.
Wat is het toch zalig om ........
(We skippen even de examenperiode wegens absoluut onintersand)
'Whuaaaaaaaaaa, dit is echt een geweldig gevoel, zo helemaal examenloos!' Ik slenter het laatste examenlokaal uit en zie daar donderwolk Amy staan.
'Maarrr blijkbaar wel de enige met een goed cijfer' mompel ik
Amy steekt plagerig haar tong uit.
'Volgende keer zoek ik me iemand die wel moet studeren en dus ook wel goede tips heeft' zegt ze op verwijtende toon.
'Jaa, daarvoor moet je niet bij mij zijn.'
Ik voel me wel een beeeeetje schuldig, want zonder mij had ze waarschijnlijk wel gestudeerd.
'Maar voor verwijten en treuren is het nu toch al telaat! Weet je wat ik daarnet heb opgevangen?'
Ik schud mijn hoofd
'Dat Jezus vandaag onze school komt bezoeken!'
'Waaaaat! Waar wachten we dan nog op, komaan lets gooo!'
We hollen de trap af en botsen bij direct op een menigte jongens en meisjes.
Ik gebaar dat we moeten kruipen en vallen dan ook beiden op onze knieën.
We zijn bijna vanvoor als ik het geroddel van een groepje meiden opvang.
'OMG, Jezus is zoooo geweldig!'
'Ik weet het, maar weet iemand van jullie van die cutie is die achter hem loopt? Hij ziet er even oud als ons uit.'
Dan begint mijn bloed te koken.
Cutie achter Jezus, even oud als ons!
Ik spring recht en Amy kijkt verbaasd op.
Ik storm door de resterende menigte.
Een grote 'oooooh' klinkt van alle kanten als ik op de 'cutie' afstorm en hem bij zijn nek grijp.
'Joren!! Waar in aardesnaam denk je mee bezig te zijn geweest.' Schreeuw ik naar zijn veel te knappe kop.
'Oh hey zussie.' Klint het droogjes van de andere kant.
Een nog grotere 'waaaaaaat' verspreid zich in alle hoeken van de hal.
Ondertussen heeft Jezus zich omgedraaid en slingerd zich rond me.
'Mijn allerliefste kleine zusje, kheb je zooo gemist!' Hij is zoo cool en slim als hij bij andere is, maar vanaf het moment dat ik erbij kom is hij eerder de melerige, overbeschermende grote broer.
Je leest het goed, GROTE BROER.
Ik ben de zus van Jezus en daardoor ook dochter van God.
In de hemel zijn wij de koninklijke familie, net zoals op aarde.
We zijn superslim (we hebben dan ook allemaal een fotografisch geheugen) maar proberen wel niet om in zo'n gigantische rijkdom te leven.
Al is dat laatste wat moeilijk, aangezien de engelen wel van goud en versieringen en etc. houden.
Ze stonden erop dat ze ons een gigantisch paleis met giga veel goud en decoratie zouden geven.
Dus de buitenkant en de gemeenschappelijke kamers zijn zeer rijkelijk gevuld, maar onze eigen kamers zijn wat anders.
Mijn kamer is vrij sober.
De muren zijn grijs met hier en daar een tekening die ik er met verf heb opgezet.
Ik ben al een vrij goede schilder, al zeg ik het zelf.
Er staat een houten bed in de hoek van de kamer, met een grijs deken en rode kussens.
Het antieke bureau staat in een andere hoek, samen met de houten stoel.
De vloer is bedekt met een grijs tapijt.
Tegen nog een andere muur staat mijn kast met grijze kleedjes en mijn tafeltje met rode linten en strikjes en bloemetjes.
Niet echt iets speciaals dus.
Maar dus, heel de school was op dat moment aanwezig.
En niemand wist dat ik de prinses was, sterker nog, niemand wist dat er EEN prinses was.
Dus je zou kunnen zeggen dat Joren en ik onbekend zijn.
Dat is dan ook de reden dat ik hier naar school kon gaan.
Maar nu we dat ook weer weten, waar was ik gebleven.
Oh ja juist ja.
'Waarom doe je zoiets met iemand! Weet je dan niet dat ze zoveel geleden heeft! Ben jij gestoord of zo!'
Ik schreeuw het recht in zijn gezicht.
'Waar heb je het over?' Ook dit klinkt zo droog.
'Over hoe je in Amy's gedachten kroop en haar zo gestoord maakte dat ze me zelfs in elkaar sloeg!'
Achter mij stond Amy waarschijnlijk rood te worden maar dat boeide me nu echt niet.
'Ooh dat. Ja, dat was nog omdat je mijn kamer hebt opgeruimd en ik daardoor mijn spullen bijna niet meer vond. Ik wist dat je jezelf toch kon genezen dus ja.' Die droge toon is echt irritant.
'Heeeeeeeee! Ben je daarvoor in mijn hersenen binnen gedrongen en heb je me daarom bijna krankjorum gemaakt!' Komt Amy ertussen.
'Oh ja, jij bent die meid. Krankjorum? Nou dan ben jij ook niet van de slimste.' Nog een keer zo'n droge toon en ik sla serieus zijn neus kapot.
'Wat! Hoe durf je! Het is niet omdat ik een fotografisch geheugen heb dat ik dom ben!' Amy klinkt echt furieus nu.
'Neeeeheeee, ik bedoel dat omdat je zo makkelijk gek werd van mijn stem, dat jij niet zo'n hoge verdraagzaamheid moet hebben, in je hoofd is dat.' Zijn stem klinkt nu niet meer zo droog maar eerder geïriteerd, dus veel verbetering was er niet.
Ondertussen werd rondom ons eerst heel lang gezwegen en daarna plots zeer veel geroddeld en geroezemoesd.
Ik realiseerde me toen plots dat temidden van school stond.
Jezus, die achteruit gedeinsd was, komt terug naar ons toe en fluisterd: 'Volgens mij kunnen we dit beter thuis verder zetten.'
Ik laat Joren los en loop samen met Jezus, Joren en Amy naar buiten, waar een goud met witte koets op ons staat te wachten. (Alweer op verzoek van de engelen)
Ik stap in en we rijden naar het paleis.
Onderweg zit ik echt als een donderwolk naar Joren te kijken.
Ik hoop dat hij zich wat ongemakelijk gaat voelen want ik... echt waar, kan hem echt niet meer uitstaan.
En dan te bedenken dat wij vroeger altijd samen speelden in de tuin met alle dieren.
Pfff.... Wat een idioot.
Ik dacht zelfs dat ik iets goed deed voor hem maar blijkbaar niet.
Mijn eigen tweelingbroer, mij in elkaar laten slaan door een van zijn stomme trucjes.
Ongeloofelijk.
