Frozen Heart (KARA FANFICTION)

Chapter 12: Kaizen

A must read before anything else: I'll be posting this only once and only in this chapter, that is why, if it is not too much of me to ask, please give me even just a bit of your kindness by paying attention to this author's note as it is really important to me that I convey these words specifically to my dearest readers. Thus, without any further delay, here it goes.

To my dearest readers, as much as I appreciate your enthusiasm please, please, please refrain from leaving comments such as these two letters, "UD", or even that one word, "Update" which gives the meaning for the said acronym. Now, I hope you understand my explanation first before you hate me about this. So, first things first, let me tell you the reason behind my dislike for such comments. For starters, be it the very word itself or  the acronym version, it  seems disturbingly and undoubtedly demmanding to me. Oo, alam ko naman yung nararamdaman n'yo. Yung tipong bet na bet mo yung kwento kaya kating-ka na sa update? Yung pakiramdam na halos memoryado mo na yung bawat linya maski sa bawat tuldok, kung ilang pahina at ilang space yung ginamit ng author sa kauulit mong basahin yung mga previous chapters sa kahihintay mo sa susunod na chapter pero nauumay ka na't lahat pero wala pa din? Huwag ka magtaka dahil gets na gets ko yung feeling na yun. Syempre, mambabasa din ako eh. Malamang naman di ba? Ganito lang kasi yan. A reader could read without being a writer but there is no writer in this world that existed without being a reader before. Para sa akin kasi pundasyon na nang pagiging manunulat ang pagbabasa. Kaya naman kahit ako di ko rin maitatangging naiinip din ako dun sa mga istorya na inaabangan ko. Ehem, paging "Harmonic Chaos" by random_mind. Haha. LOL. Joke lang pips. Ang akin lang, kahit naman naiinip ako, never akong nagcomment ng mga nabanggit ko sa mga inaabangan kong kwento, as being a writer myself, I understand that no matter how much hungry I am for an update, I'm also fully aware that we have our own separate lives out of wattpad. In short, hindi lang sa wattpad umiikot ang mga buhay natin. Ako na lang halimbawa. Ang pagiging manunulat ay isang bahagi lamang ng pagkatao ko dahil bukod dun isa akong anak, kapatid, kaibigan at higit sa lahat ay isang estudyante. Ibig-sabihin lang nito nahahati ang oras ko sa maraming bagay. So, please don't expect that my whole 24 hours in a day is alloted only for writing as it  is impossible for such. Paano na lang kung inuutusan pala ako ng parents ko o tinuturuan ko pala yung kapatid ko sa assignment n'ya? Eh paano kung kaya pala walang update kasi kailangan ako ng kaibigan ko dahil may problema s'ya o kaya dahil may quiz, assignment, project o exam ako? Plus kelangan ko pang matulog. Kaya kung matagal man ang UD at inip na inip ka na, please understand that I maybe busy at the moment. As simple as that. Magpopost naman ako ng chapter pagka meron ng time. Kelangan lang ng patience. Okay? :)

Secondly, it is more ethically appropriate and acceptable, at least for me that instead of leaving such comments you'd rather put, "Will be waiting for the next one" o kaya "Excited na ako sa susunod" o kahit simpleng, "Mag-iintay ako". Pag yun kasi yung makikita kong nakalagay sa comment box, ikinatutuwa ko kasi ang dating sa akin naappreciate n'ya talaga yung gawa ko pero alam n'ya kung paano ba talaga maging reader. Kung ba ga alam n'yang ilugar ang sarili n'ya. Ang reader at writer kasi dapat marunong umunawa at rumespeto sa isa't-isa. Halimbawa na lang, bilang isang writer hindi ko pwedeng ipilit na magustuhan nang aking mambabasa ang gawa ko kung ayaw n'ya talaga and at the same time hindi pwedeng ipilit nang reader ko ang gusto n'yang kalabasan nang istorya na gawa ko. Ika nga nila, "Give and take lang yan". For all those readers that never get tired of wating for another chapter and continue to support me and/or the story, I couldn't be anymore grateful. Sobra-sobra ang pasasalamat ko sa inyo at bilang sukli, I see to it to the best of my ability that I would always put my 101% in every chapter that I make. Sabihin pa, pinaghihirapan ko talaga yung gawa ko.

So ayun, gusto ko lang magkaintindihan tayo at gusto ko lang ding linawin na wala akong intensyong makaoffend ng damdamin nang kahit na sino sa paggawa ng AN na to. Siguro sadyang madrama lang ako. Hahahaha. Di joke. Sige na ituloy mo na dun sa totoong ud. LOL. Enjoy :D