Mühürlü Öpücük (TAMAMLANDI)

•Bölüm 7•

(3 ay sonra)

Ritüel ve kutlama gününün üzerinden üç ay geçmişti, ben alfalık görevini aldığım için eğitimleri ve görevleri bana kalmıştı bu süreç içeresinde bir çok zorlu eğitimden geçirmiştim sürümü. 12 haftalık hamileydim yavaş yavaş karnım çıkmaya başlıyordu, vücudum biraz kaslı olsada yemek yedikçe kilo alıyordum ama abartılacak kadar değil. Bugün doktora gitmeyi karar vermiştik dolabımdan üstüme pembe boğazlı kazak, altıma siyah tayt seçip giyindim ayakkabı olarak ta siyah uzun kumaş çizmelerimi de giydikten sonra hazırdım. Brian siyah kazak siyah kot pantolon ve siyah bot giymişti, çok karizmatik gözüktüğü doğruydu.

"Hayatım ne giysen hepsi sana çok yakışıyor, benim güzelim bugün nasıl hissediyor kendini?."

"Teşekkürler birtanem sana'da aynı şekilde yakışıklım, bugün iyiyim hemde çok iyiyim heyecanlıyım ya sen?."

"Senin olduğun zaman ben hep iyiyim güzelim, hadi gidelim aşağıda herkes bizi bekliyor."

"Tamam hayatım."

Yanıma gelip alnıma öpücük kondurup elimden tutmuştu, el ele aşağıya inmiştik salonda kızlar ve erkekler vardı hepsi neşeli ve sabırsız görünüyordu.

"Hele şükür gelebildiniz hadi hadi gidelim çabuk merak ediyoruz, ikizleri hadi kanka arabalar hazır."

"Tamam geldik işte kızlar hamile olan benim, zaten sabırsızım daha çok sabırsızlaştırmayın zaten hepiniz sevgili oldunuz gidin yapın işte sizde."

"Kardeşim o kadar hızlı da değil yani hani tamam çocuk seviyoruz istiyoruz, ama daha erken bir de öyle denilir mi."

"Oha ya kızlar bildiğiniz bize gidin şey yapın dedi, ya of laura öyle denilir mi ya."

Kızlar kızarmış yanakları ile sevgililerine kaçamak bakışlar atarken, erkekler onlara sarılıp gülmüştü ne yani çocuk değiliz yaşımız normal bunları demek ve yapmak için. Annem ve babam bu hallerine gülümseyip arabaya doğru gitti, yanımda belime kolunu sarmış halde duran brian'a baktığım da bana göz kırpıp bizi kapıya doğru ilerletmeye başladı.

"Tamam millet hadi herkes arabalarına binsin, bebeklerimizi görme zamanımız geldi de geçiyor."

Hepsi bir ağızdan "Tamam." demişti, arabalara binip hastanenin yolunu tutmuştuk. 1 saatin sonunda hastaneye gelmiştik, kar yüzünden yollar biraz kapalıydı ve trafik oluşmuştu. Kızımız ve oğlumuz günler geçtikçe büyüyordu, içim de iki can taşıyordum bu aralar hormonlarım baya bi bozulmuştu, biraz sinirli ve biraz da huysuz hallerim ortaya çıkmıştı. Ama kimse bu hallerimi takmıyordu bana kızmıyorlardı yada küsmüyorlardı, anlayış göstermeleri beni mutlu ediyordu onlar da biliyordu normalde olsa onlara kötü davranmam. Doktorun odasına geldiğimiz de içeriye ben ve brian girmiştik diğerleri koridor da bekliyordu, karşımda 30'lu yaşlarının ortasında güzel bakımlı bir kadın doktor duruyordu.

"Hoş geldiniz ben doktorunuz doğum kontröl uzmanı Larisa, sizler de laura ve brian çifti olmalısınız doğru demi?."

"Hoş bulduk evet doğru bildiniz."

"Tamam güzel laura hanım sizi şöyle yatağa alalım, lütfen uzanın kasıklarınızı ve karnınızı açınız."

Dediğini yapıp uzandım ve üstümü açtım, önce karnıma soğuk jel sürdüğün de biraz irkilmiştim sonra Abdominal Prob adında âleti alıp jel sürdüğü yerlerde gezdirip ekrana bakmaya başladı. Brian ve ben erkana baktığımız da bebeklerimizi görmüştük, mutluluktan dolan gözlerimi elimle silip doktoru dinlemeye başladım.