Aşk, akşam güneşinin acı kıvılcımını almış
Batıyor hüznü içmiş gözlerinde
Keder yine bırakmamış peşini
Eşlik ediyor ona veda etmene.
Gece olmuş, efkârın hâlâ taze
Kanayan yaranı kuruttuğunu sanarak
Yalnızlığa soyunuyorsun ölüm sessizliğinde
Elinde ondan kalan son bir fotoğrafla,
Dalıp gidiyorsun uzaklara
Ama biliyorsun ki
O var çok ırakta.
Bir gözyaşı süslüyor sonra solgun tenini
Anlıyorsun; gitmediğini, gidemediğini
Hârlı bakan irislerini özlemekten
Usanmadan vazgeçememişsin
Sen, sineni kemiren ayrılık zehrine
Ona yenildiğin gün,
Çoktan kendini teslim etmişsin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Leyl Hüznü
Poesía"Kelimelerin bulunduğu her mevkide, sana rastladım." 02.02.19 ©Leyl Hüznü isimli ilk ve tek kitaptır. (Ç)Alınması dâhilinde, yasal işlem başlatılacaktır.
