~Οι Απαγωγείς~

Κεφάλαιο 8: Κανόνας Πρώτος-Τρέχα όσο πιο γρήγορα μπορείς

     Λόγος Ξένιας

                Ένας ολόκληρος μήνας είχε περάσει απο τότε που μίλησα στην Κατρίνα!Το κινητό της κλειστό ,το email της -άφαντο.Διαγραμένο!Μα πως; Αγνοείται εδώ και καιρό , μου λένε να έχω κουράγιο μα..ειναι φίλη μου!Πως..πως τόλμησαν να κάνουν κάτι τέτοιο σε εκείνη!! Είπα στους αστυνομικους τα πάντα μετά το μπαρ - μα παρέλειψε μόνο το σύντομο τηλεφώνημα της κολλητής μου από φόβο ...δεν ηξερα πως να το πω, πως να το αντιμετωπίσω. Μα να ΄μαι τώρα, στα σκαλιά του αστυνομικου τμήματος -περιμένοντας τον διευτυντή της αστυνομίας -Ο οποίος δεν είναι αλλος παρα ο Πατέρας της Κατρίνας! (ένας λόγος που ζει άνετα και πλούσια).

    Άνοιξα την πόρτα ,πέρνοντας δυο βαθιές ανάσες.Δεν ήξερα αν είχα επιλέξει το σωστό πράγμα μα.. Κάντο για την Κολλητή σου,Ξένια ... Περπάτησα μέχρι το γραφείο μια αστυνομικού. <<Συγνώμη.. ..Είπα με βραχνιασμένη φωνή.Η αστυνομικός με τα μακριά σγουρά μαλλιά με κοίταξε,παραξενεμενη.Ύστερα αναστέναξε , <<Για την Υπόθεση της Κα. Τζέκινς να υποθέσω>>? Κούνησα το κεφάλι μου θετικά και εκείνη μου έγνεψε να την ακολουθήσω. Μα το Θεό μισώ την επισημότητα και τα αλλαζονικά υφάκια των μπάτσων! Τίναξα τα κόκκινα μαλλιά μου πίσω απο τον ώμο μου και στάθηκα έξω απο την πόρτα -στην οποία με οδήγησε η αστυνομικός. Μπήκε μέσα΄,και ύστερα απο καποια λεπτά βγήκε - <<Ο Διευτυντής,τώρα.θα σας δεχτεί ...>> Μου είπε με κρυο τόνο , και εγώ υπάκουσα -που λέει ο λόγος-.

      <<Δεσποινίς Ξένια ... >>Ψιθυρισε μια βαριά φωνή απο πίσω, <<Η Υπαστυνόμος Βαρβάρα,είπε οτι θέλατε να με δείτε>>; Ρώτησε ,σηκώνοντας το ενα του φρύδι-Παραξενεμένος. Ξερόβηξα , παροτρύνοντας την κομμένες ανασες μου να βγουν. <<Μ-Μπορω να καθίσω >>; Ο Διευτυντής μου έγνεψε,καταφατικά - και κάθισα στην αναπαυτική πολυθρόνα με τρέμουλο στα πόδια. <<Αφορά την κόρη σας.. >> Μουρμούρησα και εκείνος με κοίταξε , με μια λάμψη στα μάτια του.<<Βρήκες κάποιο στοιχελίο>>; Με ρώτησε με μια μικρή ελπίδα να τον κατακλίζει. Κοίταξα χαμηλά και πήρα μια βαθιά ανασα, <<ιν ένα μήνα .... παρέλειψε ένα στοιχείο>>.Ο Αστυνομικός άρπαξε το μαγνητοφωνάκι και το άνοιξε , ώστε να συγκεντρώσει και άλλο στοιχείο στην υπόθεση της Κατρινας-απ΄οτι υπέθεσα.

      <<Συνέχισε>>.Πρόσταξε και έτσι έκανα - <<Πριν ένα μήνα όπως έλεγα, η Κατρίνα με είχε πάρει.Ακούστηκε τρομαγμένη μα δεν μπορούσα να πολυκαταλάβω ,τι γινόταν.. >>Ο Πατέρα της ηταν προσηλωμένος στα λόγια μου, <<Μέχρι που μου φώναξε με μια τρομαγμένη φωνή .. "Ξένια,με έχουν απαγάγει" .. >> Πριν καν το καταλάβω ξέσπασα με λυγμούς για την χαμένη μου κολλητή.<<Νόμιζα πως όλα ήταν μια χαζη φάρσα...μα..! Έκανε μισό μύνημα να μιλήσει σε εμενα και στα άλλα παιδιά.Κ-Και δεν ερχόταν στο πανεπηστήμιο οπότε..>> Στάματησα για ένα λεπτό να σκουπίσω την μάσκαρα από τα μάγουλα μου και συνέχισα , <<Σας το αναφέραμε , και επέλεξα να σας πω το συμβάν , Κύρια Γκίμπς..>> Ο Αστυνόμος έμεινε έκπληκτος,για μερικε΄ς στιγμές,μα σύντομα χαμογέλασε με θέρμη. <<Ξένια, μήπως έχεις τον αριθμό >>; Άρπαξα το κινητό μου και έψαξα στο ιστορικό τον κλήσεων.<<Ν-Ναι ,άυτος είναι! 69*******>>! Ο Κύριος Γκιμπς μου χαμογέλασε θριαμβευτικά και φίλησε το μετωπό μου -όπως θα 'εκανε κάθε τρυφερός πατέρας.<<Μπράβο ,Νεαρή μου.Βοήθησες αρκετά>>. Του ανταπέδωσα το χαμόγελο και εκείνος σηκώθηκε ,βγαίνοντας απο το γραφείο απότομα.