~Ο Καθενας μας εχει ελλατωματα~ Κεφαλαιο 4!

457 30 21
                                    

     

       Μαγδα 

             Μπηκα στο αμαξι και ο Γκειμπ εκατσε στη θεση του συνοδηγου αναστεναζοντας.Ανοιξα το ραδιοφωνο που επαιζε το Demons των Imagine Dragons--Ο Γκειμπ το λατρευε...ελεγε πως τον περιεγραφε,κατα καποιο τροπο.Παντα χαμογελουσα οταν το θυμομουν-ηταν ωραιες αναμνησεις..υπηρξε καποια φορα που ελεγε πως θα γινοταν τραγουδιστης,γελαγαμε για αρκετο καιρο μα...ουτως η αλλως δεν εγινε ετσι.Δεν ειχα παραπονο,ετσι κι αλλιως αν δεν ηξερα γ'αυτο-δεν θα ηξερα και τον ιδιο....οποτε ημουν χαρουμενη που τον ειχα διπλα μου,που ειχα βρει το αλλο μου μισο....

   <<Ειμαι τρελοςςςςςς>>Φωναξε εξω απο το παραθυρο,<<Το αλλο μου μισο,το οποιο γινεται εντελως ηλιθιο οταν το θελει...>>Μουρμορισα κατω απο τα δοντια μου και εκεινος με κοιταξε με ενα γελιο χαμοφελο.<<Δυναμωσετοοοοο>>!Ειπε και ανεβασα την ενταση του ραδιοφωνου ενω εκεινος ουρλιαζε σαν χαζο.Εεε...τι να πεις.. Ο καθενας μας εχει ελλατωματα! Χαμογελασα και κοταξα το Γκειμπ ο οποιος τραγουδαγε δυνατα,

    {Συντομη Μεταφραση στιχων απο εμενα}

        ''Θελω να κρυψω την αληθεια..θελω να σε προφυλαξω,μα με το κτηνος μεσα μου

δεν υπαρχει καπου που να κρυφτουμε-Καμια σημασια απο το που καταγομαστε

ειμαστε ακομα γεννημενοι απο απληστια~Αυτο ειναι το ερχομενο Βασιλειο μου...

   Οταν νιωθεις τη ζεστασια μου,κοιταξε στα ματια μου!Ειναι που οι δαιμονες μου κρυβονται..οπου οι δαιμονες μου κρυβονται~Μην πλησιασεις πολυ,ειναι σκοτειναι εκει μεσα..

         εκει που οι δαιμονες μου κρυβονται..εκει που οι δαιμονες μου κρυβονται!''

       Χαμογελασα και πεταξα τα γυαλια ηλιου μου στο πισω καθισμα--ενω ο Γκειμπ σηκωθηκε απο τη θεση του καμπριου και ανοιξε τα χερια του--αφηνωντας τα ψηλα.Ακομα τραγουδουσε,ακομα χαμογελουσε--ακομα.....ζουσε.Για μενα,για εκεινον-για ολους.Και ημουν διατεθημενη να συνεχισω να τον κανω χαρουμενο..παντα.

      Ο Γκειμπ σωριαστηκε,ξανα,πισω στο καθισμα και αναστεναξα.<<Σ'αγαπω Μαγδα...>>Ειπε χαμογελωντας και εσφιξε το χερι μου.Τον κοιταξα οσο πιο γλυκα μπορουσα κι χαμογελασα.Ημουν τοσο ευτυχισμενη,που τον ειχα...θα ορκιζομουν πως μπορουσα να πεθανω απο ευτυχια.<<Σε λατρευω>>.Ψιθιρισε και εσκυψε δινοντας μου ενα φιλι.Ενα μικρο φιλι,μα με ενα μεγαλο νοημα--που εκρυβε το παθος του.

~Οι Απαγωγείς~Donde viven las historias. Descúbrelo ahora