Az Bi Sabır !

Son bölüüüm...

Hastahaneye vardığımızda artık dayanacak sabrım kalmamıştı. Tüm kemiklerimin kırılırcasına ağrıdığını hissediyordum. Sanki ilk defa doğum yapıyorum ya bu ne heyecan...
- Hıh hıh ııı diye ıkın canım, dedi Kaan.
- Yapıyorum yaaa...!!! Hıh hıh hıh ıııııııııı aaaaaaah!! Çabuk abla çabuuuuuk...! Yardım eeeet!!!!
- Geldim canım hemen operasyona başlıyoruz. Hadi arkadaşlar yardım edin bana. Bir hamle kaldı. Ha gayret bebeğim, ha gayret az bir sabır daha az bir sabır... Dedi ablam.
- Tamam, ıkınıyorum.! Iıııııııh ıııııııııh ıhhhhhhh...!!!!
- Az bir sabır dahaa...!!! Çok az kaldı. Hadi bakalım hadiii... Meleğimiz geliyor, dedi ablam.
Bir bebek ağlaması duyuldu. Evet, dünyalar güzeli meleğim. Doğmuştu. Saat tam olarak 4.30'tu. Gece gelmişti dünyaya meleğim. Tam da ezan okunurken... Sabah ezanı okunurken...
Aradan yaklaşık olarak bir 6-7 saat geçti. Sonra meleğimi yanıma verdiler. Akciğerlerinden dolayı biraz sıkıntı varmış ama hemen halledilmiş neyseki.
Ben de kendimdeydim. Böylelikle erkenden taburcu olduk. Bu zorlu dönemi de atlatmış olduk. Çok şükür...
Eve vardığımızda oğlum Yusuf da çok heyecanlıydı. Biraz merak biraz kıskançlık içerisinde bizi bekliyordu. Yardımcımız ona göz kulak olmuştu.
- Anne bu kim? Dedi Yusuf.
- Kardeşin yavrum, dedim. Gerçekten anlamamış olamazdı. Kıskanmıştı işte her halinden belli.
- Cansucum... Kızımıza ne isim vereceğimizi düşündün mü? Dedi.
- Evet. Eğer sen de beğenirsen Melek koymak istiyorum, dedim.
- Melek, melek... Bak gülümsüyor. İsmini beğendi galiba, dedi muzipçe.
- Haklısın. Sen Yusuf'la ilgilen biraz kıskanmasın şimdi, dedim.
- Baş üstüne Allah'ın emaneti, çocuklarımın annesi... Dedi.

İşte her şey böyle hayatta. En üzüldüğün umutsuzluğa kapıldığın anda bile hayat bir mucizeyle geliyor. Asla pes etme. Hayat üzülmek ve yenildiğini kabullenmek için çok kısa.
Hep AZ BİR SABIR, de
Çaylaktan tavsiye... 👍💪