Lumapit si clarence dala ang box ng jco doughnuts. "Here" Inilapag niya to kasunod ang dalawang fork.
"Alam na alam favorite ko ah" We both chuckled.
"Pwede ba namang hindi?" I smiled at him atsaka nagumpisang kumain ng oreology na binili niya para sakin.
He always treats me here since high school, Alam niya kasi favorite ko dito.
"So may plano ka na bang ibibigay sa kanya?" I asked.
"Wala na nga ako maisip eh. Halos lahat yata naibigay ko na." Exagge niyang sabi.
"Pwede ba naman yun?" I sip to my oreo frappe. "Ano na?"
"I don't know"
I cross my arms "Seriously? Girlfriend mo di mo kilala?"
"It's not that. You know what kind of girl phoebe is, choosy sa mga bagay yun. That's why I asked for you help."
"It's the thought that counts"
Umiling lang siya. "Di yan ang paniniwala ni phoebe at alam mo yan"
I chuckled. Yeah he's right, medyo kikay si phoebe compared to me. Maarte talaga siya sa mga bagay bagay. Ayaw niya sa mga cheap and gusto niya yung talagang matatatouch siya kaya sobrang hirap niya regaluhan.
"Sana pala ikaw na lang niligawan ko."
Napatigil ako sa pag higop ng inumin ko muntikan pa mabilaukan! My god! "Stop fooling around, ganon lang yun si phoebe pero for sure maaappreciate niya ang kahit anong ibigay mo."
Nagkibit balikat siya. "She's so lucky to have a friend like you."
"Yeah she's so damn lucky" Tumawa naman siya sa sinabi ko kahit na iba naman ang pagkakaintindi niya sa nasa isip ko.
She's so damn lucky because she have you. That's what I want to say but I chose not to.
After namin kumain nag lakad na kami to check every boutique na madadaanan namin. "How about a ring?"
"Bakit magpopropose ka na ba?" Napakamot siya sa batok niya.
Ang gwapo niya talaga. "How about.." I said medyo pabitin, nagiisip pa kasi ako.
"A dress, heels, sunnies?" Singit niya.
Tinaasan ko siya ng kilay "Seriously?" Kayang kaya bumili ni phoebe niyan atsaka isa pa matatabunan lang yan sa gabundok na collections niya.
"Kidding. Wala na talaga ko maisip." Malungkot na sabi niya.
I looked around and "OMG Kicks!" I squealed. "You like those?"
"You didn't know?" Disappointed kong tanong. "Di eh" Simpleng sagot niya habang nakatingin din sa patong patong na mga sapatos.
I step back atsaka nagumpisa na ulit maglakad palayo. "Di ka bibili?"
"Nuh. Madami na ko sa bahay niyan eh."
"It's the thought that counts" Inirapan ko lang siya. "Ano yan ireregalo ko sa sarili ko? Where's the thought in that?"
Tumawa nanaman siya. Argh! Di ba pwedeng wag siyang tatawa pag kasama niya ko? Naaakit ako! "Ano ba usually na kinakakilig ng mga babae? Aside from huge teddy bears, flowers, chocolates, lahat kasi ng yun naibigay ko na."
"Well for me, a simple bottle of feelings or bottle full of thoughts is really touching. It has so many toughts to be counted." Then I chuckled. Nakatingin lang siya sa akin.
"What's with the look?" I asked.
"You mean yung bote na puno ng messages na puro thoughts ang nakasulat? Kinikilig ka sa ganun?"
"Yeah, why?"
"You're much simpler than I thought." Aw. Turn off na ba? Ay hahahaha. Turn off, turn off ka diyan kate? Taken na yang kausap mo!
"Oh I know!" Sabi ko sabay snap pa. Lumingon naman siya sa akin waiting for the next thing i'll say.
"Rather give her something that money can't buy!" Napaka talino ko talaga! Whoo! I'm so damn great!
"And what would that be?"
I frowned. "Yun lang.." Panira naman to eh. Nagcecelebrate na nga ako dito!
Di naman pwedeng bottle of feelings kasi she thinks those are just piece of papers. Di niya naaappreciate kumbaga.
Nakocornyhan din siya sa mga love letters. What now?
"Sing for her infront of many" Tulala niyang sabi. "Yun ang gusto niya mga public proposals and such." Yeah I remembered once, phoebe said na gusto daw niya pag nag propose daw sa kanya isang guy sa harap ng madaming tao to prove that the guy is serious.
"Can you?"
He gulped. "Yupp. Medyo nakakahiya lang but i'll try."
"So wala na pala tayong gagawin dito?"
"Yeah. I'll just buy her flowers." Tumango tango ako.
Pumunta na kami sa parking, he insisted na ihahatid na daw niya ako. Papabebe pa ba ako?
When we reached my house nag thank you ulit siya. "Stop thanking me for pete's sake. I did nothing."
"Still thanks. For the time and bond." Then he smiled. Argh! Stop smiling!
I tapped his broad shoulders. "Goodluck!" Simpleng chansing din eh noh? Hahaha! Ngumiti lang ako then bumaba na ako ng sasakyan. Kumaway kaway pa ko habang pinapanuod makalayo ang sasakyan niya.
Here it goes again. I sighed. My heart is on a race again at ang mga labi ko malapit na mapunit sa sobrang pagkakangiti.
