SOSYOPATLAR

3)BÖLÜM

Prenses karanlığa alışmıştı aslında.Aydınlığı gördüğünde.Karanlığa isyan edip.Aydınlık için savaş vermişti...

"Uzun bir zaman dilimi değildi bir anlık mutluluktu.Anlık mutluluklar değil midir  hayatı bunca zengin,bunca güzel kılan...
Aynı ama birbirinden farklı hayatlarına terk edilmiş,başka türlü yaşyan dört kişinin mutsuz masalımıydı bu?.
Ancak bir ömür boyunca o mutluluğu pay almayıp,mutluluğu tadınca,gizli bahçelerinde büyütmeyi bileceklerdi..."

Derya bunları not defterine yazıp, tekrardan arka cebine koyup, Gökyüzünün aydınlığına ,yıldızların parıltısına bakıtı'Bu kadar güzel gökyüzünün altında,bu kadar iğrenç insanlar nasıl bulunabilirdi?'
Diye düşündü
Adar,Deryanın bahçede tek başına oturduğunu görünce sesizce yanına gidip oturdu. Deryanın yaşadığı her neyse hâlâ etkisinde olduğunu farketi.
O anda bütün bunlara neden olan o yabancıya içinden saymıştı.
Göz ucuyla kıza şöyle bir bakıp son derece güzel olduğunu,saçları siyah beline kadardı.
Gözyaşları siyah kirpiklerin arasından, inci taneleri gibi süzülerek yanaklarından akıyordu.Ama aynı zamanda hafif bir gülümseme dudakların arasından parıldamak üzereydi.Deryanın ona güz ucuyla bakıp,sonra kızararak başını önüne eğdi

Adarım bunu aksine Deryanın çenesini kaldırıp.Patlayan dudağına parmağını hafifçene dokunup onu kendine çekip patlayan dudağına küçük bir öpücük kondurup geri çekilmişti.Derya adarın bu hareketine tepkisiz kalmıştı.Ama kalbi anlamsız bir şekilde atıyordu.Derya oturduğu yerden hızlıcana kalkıp içeriye girdi. Buda neydi şimdi kalbi neden böyle atyordu ki.Omzuna bir el dokununca Derya istemsizce irkildi.Arkasına döndüğünde omzuna dokunan Mavi olduğunu gördü
"iyimisin?"
Diye sordu Mavi,Derya bu soru karşısında her ne kadar karmaşık duygular içerisinde olsada,kafasını aşağı yukarı sallayıp "İyim teşekür ederim"
Bunun aksine