~HANDSOME KİLLER~

1.1

Ofisimde tek başıma düşünürken içeri taehyung daldı.
"Selam aptal aşık"
Dedi onla kavga edecek gücüm olmadığı için kafamı masaya koyup yatmaya başladım.

"Noldu ?"
Dedi
"Yok birşey"
Diyip yatmaya devam ettim.
"Bana anlatabilirsin"
Dedi
"Dertlerimi anlatacağım son kişisin taehyung !"
Dedim sinirle

"Jennie 2 gün önce yaptığım hareket yüzündense özür dilerim hepimiz gülelim diye yaptım"
Dedi hepimiz gülelim diyeymiş pehh !
"Peki ben güldüm mü tae ?"
Dedim
"Bir daha yapmam söz veriyorum"
Dedi

İçeri biri girince o taraf döndüm. Yoongi bize bakıyordu.
"İhbar varmış gitmemiz gerek"
Dedi
"Tamam"
Diyerek ayağa kalktım. Tae bileğimi tutunca ona döndüm.
"Üzgünüm bu seferlik affet bir daha asla yapmam yemin ederim jen"
Dedi bileğimi ondan çektim.
"Hadi taehyung yürü"
Dedim

Yoongi'yle birlikte ofisten çıkınca bana döndü.
"Sevgili misiniz ?"
Dedi
"Ne !? Saçmalama taehyung'un sevgilisi var"
Dedim
"Yani onun sevgilisi olmasa onla çıkarsın"
Dedi bu ne demek oluyor şimdi ?

"Tabii ki de hayır, yoongi derdin ne ?"
Dedim durup gözlerinin içine baktım. Gözleri gerçekten çok güzeldi oysa ki abartılacak bir yanı yoktu. Kalbimi sakinleştirip yürümeye devam ettim. Yoongi de sessizce arkamdan geliyordu.

Hep birlikte arabaya binince arabayı süren hyunjin'e döndüm.
"Nereye gidiyoruz ?"
Dedim
"Bir adam çatıya çıkmış"
Dedi hyunjin
"Hadi ama biz kurtarma timi miyiz ?!"
Dedim sinirle
"Öyle değil miyiz zaten ?"
Dedi yeji

"Neyse ne !?"
Diyerek yola baktım. Bu aralar kafam çok karışık bir yandan rose diğer yandan jimin, yoongi, taehyung şu katil işleri derken hep arada kaldım. Kendime düzgün zaman ayıramadım en son ne zaman evde abur cubur yiyerek dizi izlediğimi bile unuttum.

Yoruldum, jimin'e bakılırsa uyanması biraz zor gibi uyansa da büyük ihtimalle herkes felç kalır diyor. Jimin'e öyle birşey olması hem rose'yi derinden etkiler hem de biz o katili bulup cezasını veremeyiz.

Birkaç dakika sonra araba durunca etrafı kontrol ettim. Bir çok insan vardı sinirle güldüm.
"Polisi aramak yerine bir itfaiye arasalarmış keşke !"
Dedim sinirle arabadan inip kapıyı kapattım.

"Amirim birşeyler yapın adam aşağıya düşecek"
Dedi yeji, hızla adamın üstünde olduğu binanın içine girdim merdivenleri çıkmaya başladım. Biri de arkamdan koşuyordu. Sonunda çatı katına çıkınca soluklandım hemen arkamdan yoongi geldi.

Yavaşça adamın yanına gitti.
"Gelme !"
Diye bağırdı adam yoongi bir adım geri çekildi.
"Tamam bir sakin ol ismin ne senin ?"
Dedi
"İsmimin ne önemi varki zaten ben öldükten sonra hiç kimse beni hatırlamayacak !"
Dedi

"Bak neler olduğunu anlatırsan belki daha iyi olursun"
Dedi yoongi
"Kız kardeşim öldü ! O öldü. Kimse hiçbirşey yapmadı. Yapamadı !"
Dedi sinirle
"Tamam seni çok iyi anlıyorum ama şimdi kız kardeşin burda olsaydı seni böyle görseydi kendini ne kadar kötü hissederdi bir düşün"
Dedi

Adam dolu gözlerle yoongi'ye baktı sonra çatının kenarından bir adım geri çekildi. Güldüm yoongi bana bakınca aşkla yoongi'nin gözlerinin içine baktım. Sanırım artık onu sevdiğimi kabul edebilirim çünkü şuan bu denli hızlı atan kalbimin başka bir açıklaması olamaz.

Adamın elini tutarak kendi yanıma aldıktan sonra elimi gülerek yoongi'ye uzattım.
"Çok iyiydin"
Dememle güldü ama tam elimi tutarken ayağı kaydı.
"YOONGİ !"
Diye çığlık attım.

Sevdiğim adam gözlerimin önünde çatıdan aşığıya düşmüştü. Gözlerimden yaşlar akarken aşağıya bakmaya korkuyordum. Sırf onu yerde kanlar içinde görürüm diye korkudan aşağıya bile bakamadım.

Titreyen ellerle yavaşça kenara yaklaşıp aşağıya baktım. Gördüğüm manzarayla daha çok ağlamaya başladım. Hızla geri çekilerek merdivenlerden inmeye başladım.