Via Haven Montecarlos was sent by her parents to the Philippines. She left everything behind and face a new life in the Philippines. While everything is going smoothly and Via easily coping up in her life with the help of his cousin, Yoshinori Monte...
"Hello? This is Via Haven Montecarlos speaking." I said as soon as I got a call while heading out of the airplane. I took out my aviator too and wear it since the sun is so bright.
"Hello po Ma'am ako po yung driver na susundo sa inyo. Nasa airport na po ba kayo?"
"Yes, I just got out of the airplane and heading out of the airport, why?" I said and started walking toward the service car of the airport. The sun is so hot in my skin and it kinda irritate me.
"Medyo male-late lang po ako ng konti kasi po nasiraan po yung kotse pero patapos na rin po ayusin. Pahintay na lang po ako saglit."
"Alright, I'll wait." I said and ended the call. I just rolled my eyes. Kakababa ko pa lang ng eroplano pero puro kamalasan na nangyayari sakin dito. Napaka-init pa, my gosh.
Oh, well anong magagawa ko summer nga pala ngayon dito sa Pilipinas. And dito na ako titira at magpapatuloy ng pag-aaral because my parents said so. Ngayon na lang ulit ako napadpad dito because my last visit here was when I was 8 and it's already been 10 years.
As soon as the service car stop agad akong lumabas at dumiretso na sa loob ng airport para maasikaso ang mga luggage ko. It went smoothly kaso ay hindi ko mapigilang mairita dahil nga sa sobrang init kahit na aircon ang buong airport. Napahubad na rin ako sa suot kong light blue polo shirt at ipinatong na lang ito sa balikat ko dahil sa init at naiwan na lang na suot ko ay ang isang plain white sando croptop shirt that hugged my body and a denim ripped jeans with white sneakers.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
(Via Haven Montecarlos' Airport Outfit)
Nakalabas na ako bitbit ang dalawang luggage ko at naghintay na lang sa waiting area to wait for the driver. Pag-upo ko ay agad nag-ring ang cellphone ko kaya naman walang tingin-tingin na sinagot ko ito dahil paniguradong yung driver ito.
"I'm here in the waiting area of the airport. Make it fast kanina pa ako naghihintay dito." I said at agad na binaba ang tawag.
Pagkapatay ko ng cellphone ko ay napasandal na lang ako dahil sobrang init na init na ako. Bakit ba kasi summer ko pa napiling umuwi dito pwede naman sa pasukan na. Sabi naman kasi nila Tita sakin na sila na mag-aayos ng files ko para sa papasukan ko ba't ba kasi ako nag-presinta pa pumunta agad eh. Oh, right kasi mabait nga pala ako na pamangkin.
Almost 20 minutes na akong nag-aantay sa driver ng may kumalabit sa likod ko kaya naman napalingon ako. Agad na nanlaki ang mata ko at napatayo.
"Yoshi!! Oh my gosh!!" at agad na yumakap sa pinsan ko. Yoshinori Montecarlos, my cousin from my dad side. He's my closest cousin. And sakanila ako titira habang nag-stay ako dito sa Pilipinas for my safety.
