Senden Kurtuluş Yok Mu?

Hata Yok

(Medya da Nur var.)

Nur'un Bakış Açısından

Yavaşça pencereden aşağı bıraktım kendimi.Sert bir düşüş olmuştu.Ama vakit kaybetmeden ayağa kalktım.Dizlerimden kanın aktığını hissediyordum.Elimdeki silahı daha sıkı kavrıyatak yürümeye başldaım.Temkinli adımlar ile ormanın içine daldım.Yoldan gitmek zaten aptallık olurdu.Etrafına baktıktan sonra cebimdeki telefonu çıkardım.Eski model bir telefondu.Şarjı dolu idi ve bu tip bir telefonun şarjının çabuk biteceğini sanmıyordum.Hangi yöne doğru gideceğini bilmiyordum.Sağımdaki yaşlı ama sağlam gözüken ağaca baktım.Ormandaki ağıçlar pek uzun değildi.Ama bu ağaç uzun gözüküyordu.Derin bir nefes alarak elimdeki silahı sütyenimin içine sıkıştırdım.Ağacın çıkıntı yerine parmaklarını koyup kendi mi yukarı çektim.Öndeki sağlam görünen dala tutunarak kendimi çekerken ayağımı çıkıntıya koydum.Kendini yukarı çekerek dalın üzerinde durarken.Dal çıtırdayınca korku ile diğer dala geçtim.Yukarıdaki kalın dalın üzerine oturarak çevreme baktım.Suyu orda bırakmak kardeşliğe sığmazdı.Ama ikimizin de başka şansımız yoktu.Geri gelmiyceğini biliyordum.Hata yapmamalıydım.Adamları oyalamaktan başka elinden bir şey gelmezdi.Adamları nasıl oyalayacağını düşünmek bile istemiyordum.Düşüncelere daldığımı farkedince hızla çevreme baktım.İlerde bir patika yol vardı.Patika yolun ilerisinde binalar az biraz görünüyordu.Şehirden pek uzakta sayılmazdık ama o kadar nasıl yürüyeceğini bilmiyordum.Sanırım koşma zamanım gelmişti. Atletliğim bir işe yaraycıktı.Bir dal aşağa indiğim de dal çırdıdayınca zaman kaybetmeden aşağa atladım.Silahı yerden alıp tekrar sütyenimin içine yerleştirdim.Derin bir nefes alıp koşmaya başladım.Adımlarını büyük atıyordum.Yaklaşık on dakika koştuktan sonra.Durup nefesimi düzene sokmaya çalıştım.Durmaz isem nefesim kesilecekti bir noktadan sonra.Yavaş adımlar ile yürür iken nefesim düzene girmişti.Arkamdan çıtırdı sesleri gelince.Durduğum için kendimi tebrik etmeyi bir köşeye not edip.Koşmaya başladım.İçlerinde benden hızlı koşan biri olmadığını biliyordum.Ama tek bir sorun vardı onlar silah kulanmaktan çekinmiycek tiplerlerdi.Bir silahım vardı ama kullanmayı kesinlikle reddediyordum. Zaten silahı kullabmaya kalksam bipe o kadar profesyonel silah kullanan kişiler için de bir şey yapqmazdım.Hoş yapmak ta istemiyordum ya.Ben yapqmazdım lanet bir kurşunla bir insanın hayatını elinden alamazdım. Hayatım boyunca hiç bu kadar korkmamıştım. Arkadakilerden korkmuyordum. Korkum o silahı kullanıp birini yaralamaktı. Tek korkum bu idi.Adımlarını hızlandırırken kalbimin atışları hızlanmıştı.Yakalanmazdım.Başka bir şansımız yoktu.Hata yapmamalıydım. Şuan hataya yer yoktu.Su kendini feda etmişti.Yakalanır isem bir daha kurtulamazdık.Önüme patika yol çıkınca durup etrafına baktım.Benim hızlı aldığım nefeslerden başka bir ses yoktu.Sanırım atlatmıştım.Patika yoldan hızlı adımlar ile yürürken telefonu çıkardım.Hızla Anıl Amca'nın numarasını tuşladım.Babamı arasaydım muhtemelen bilinmeyen bir numara olduğundan açmazdı ama Anıl Amca açardı.Hızla numarayı girip ararken.Aklım da sadece Su'ya bir şey olma düşüncesi vardı.Ona vir şey olursa ben eski ben olmazdım.Kardeşime bir şey olsaydı hiç bir şey eskisi gibi olmazdı Telefondan gelen Anıl Amca'nın sesi ile kendime geldim.Yavaşça telefonu kullağıma götürdüm.

Nur=Anıl Amca.

Sesim güçlü çıkmıştı aciz çıkmasını da beklemezdim zaten.Ben aciz değildim.

Anıl Mağbeyinci=Nur?

Nur=Benim Anıl Amca.

Birkaç ses geldi.İçlerinden sadece Barış'ın sesini seçebilmiştim.On o kadar çok özlemiştim ki gördüğüm yerde ona defol git dediğim zamanlar için özür diliycektim.

Anıl Mağbeyinci=Nur kızım sakin ol tamam mı? Söyle bana nerdesiniz?

Etrafına baktım patika bir yoldu.Lanet olsun ki hiç bir şey yoktu etrafımda.

Nur=Ben bilmiyorum nerde olduğumuzu.

Anıl Mağbeyinci=Tamam bak sakin ol.Yerinizi bulucam.Su nasıl?

Yutkundum.Ne diycektim ki?

Anıl Mağbeyinci=Su iyi mi Nur?

Nur=Anıl amca biz bir plan yaptık.Ben kaçıp sizi aradım.Su hala orda.

Sinirlenmesini bekledim.Bağırmasını ama o hiçbir şey yapmadı.

Anıl Mağbeyınci=Tamam.Sen sakin ol yerini buldum.Etrafında saklanacak bir yer varsa oraya gir Nur.Anladın mı beni kızım?

Etrafına baktım ilerdeki çalılıklar sanırım iş görürdü.

Nur=Anladım.

Çalılıklara doğru giderken telefon hala kullağımdaydı.

Barış=Nurum

Barış'ın sesini duymam ile içim bir huzur kaplamıştı.Yavaşça yere otururken.Zaman sanki durmuştu.Sadece Barış'ın hızla aldığı nefesleri dinliyordum.Bir şey söylemese bile onun aldığı nefesler bile beni huzurlu hissediliyordu.

Barış=Nurum?

Nur=Barış.

Barış=İyi misin?

Nur=İyiyim.Sorun yok.

Barış=Tamam.Bak sakin ol hiçbir şey olmuycak geliyoruz yoldayız tamam mı?

Nur=Tamam.

Barış=Nurum bak neler olduğunu anlatmam gerekiyor.Su yanında mı?

Nur=Barış bizi kaçırırken Su bacağından vurulmuştu ama iyiydi.Bir sorun yoktu.Bizi bir yere sürüklemeye çalışırken Su ile adamlardan bir şekilde kurtulduk.Ben pencereden atladım.Barış yemin ederim Su'yu gelmesi için Zorladım ama adamları oyalaması gerekiyordu.Zarar görmüş müdür?

Barıştan bir süre ses gelmedi Doruğun bağırması kullağıma geliyordu.Gözlerim dolmuştu.Suyu orda bırakmamalıydım.Bu kardeşliğe sığmazdı.

Barış=Bak birşey olmuycak.Etrafında kendini koruyabileceğin bir şey var mı?Nurum sopa bile olur.

Elimdeki silaha vaktim.Vurabilir miydin birini?

Nur=Yanımda bir silah var.Ama kullanamam birini vuramam.

Barış=Bak sadece silahın yanında emniyeti var sadece onu aç sana göstermiştir hatırlıyorsun değil mi?

Silahın emniyetini açtım.

Nur=Açtım.Ama bak ben-

Barış=Bak sana söz veriyorum.O silahı kullanmıycaksın.Bak siyah bir araba benin arabamım modelinden birazdan yanında olucak.Spor salonun da kavga ettiğiniz çocuklardan biri.Onlar bizim önümüzde o gelip seni alslcak Nur.

Nur=Hayır.Sen gel Barış seni istiyorum.

Barış=Nurum Suyun nerde olduğunu bulmamız lazım.Depo gibi bir yermiydi?

Nur=Evet.

Barış=Tamam deponun yakınlarında hem orman hem patika yol varmıydı?

Nur=Evet.

Barış=Bak Su'yun nerde olduğunun bulduk.Onu alıp gelicez.Sen o arabaya bin yanında olucak birkaç dakikaya.

Nur=Tamam.

Barış=Bak sakın telefonu kapatma tamam mı?

Nur=Tamam.

Barış birşeyler söylüyordu.Ama aklımda Su vardı.Ona bir şey olur ise asla kendimi affetmezdim.Yavaşça yolla çıktım.Daha kaç adım atarken arkamdan bir araba sesi gelmesi ile.Silahı daha sıkı kavrayıp hızla arkama döndüm.Silahı doğrulturken ellim titrermiyordu.Karşımdaki arabanın içinde kavga ettiğimiz çocuklardan 2 kişi vardı. Elimdeki silaha şaşkınca bakıyorlardı. Elindeki silah yavaşça yere düşüp tok bir ses bıraktı.Omuzlarım çökmüştü. Hıçkırarak ağlıyordum.Su'yu orda bırakmıştım.Kardeşimi orda bırakmıştım.Dizlerimin üstüne çöktüm. Ellim ile yüzü kapatarak ağlıyordum. Kızıla yakın turuncu saçlarım önüme geliyordu.Hata yapmamıştım.Ama kardeşimi orda bırakarak en büyük hatayı yapmıştım.Bedenim yere yığılırken en son hızla arbanın kapanma sesini ve bir el silah sesi duydum.Sonrası nefret ettiğim karanlıktı.