Պտտվեցիք ձայնի ուղղությամբ ու տեսանք մի մարդու։Բավականին բարձրահասակ, մոտ 30 տարեկան։Թեհյոնի հայացքից երևում էր որ նա ճանաչեց այդ մարդուն։Նա զարմացած նայում էր այդ մարդու վրա։
-Հիշեցի՞ր...Քիմ Թեհյոն։(քմծիծաղ տալով և Թեհյոնի աչքերի մեջ նայելով հարցրեց անծանոթը)
-Դու՞...ինչ գործ ունես ստե՞ղ։Որտեղից ես իմացել իմ տեղը!։(Թե։Բարկացած)
-հա ես։Եկել եմ «ապրաքիս» հետևից։
Համ էլ էս քսանմեկերրորդ դարնա ու մարդկանց տեղը իմանալը շատ հեշտա։(?)
-Ես ասեցի որ չեմ գտել աղջիկ։(Թե)
-Ուրեմն ովա էտ։(հայացքով ինձ ցույց տալով ասաց անծանոթը)։Դու երևի մոռացել ես որ ինձ իրա նկարը ուղարկել ես։(?)
Ես լուռ լսում էի ու հասկացա որ խոսքը իմ մասին էր։Փաստորեն այդ նա էր այն մարդը ում պետք է վաճառեր ինձ Թեն։Ես վախենում էի ու վախից թաքնվել էի Թեհյոնի ետևում։Ես չէի հավատում,որ Թեհյոնը ինձ կվաճառի,քանի որ ասաց որ սիրում է։Ու այդ մտքից ես հանգստություն էի զգում։
-Ինքը...Ես իրան չեմ վաճառելու։Ասեցի որ չեմ զբաղվում էտ գործով!!(Թե։Գոռալով ու ձեռքս պինդ բռնելով)
-Լաավ...Եթե իմը չի լինելու ուրեմն ոչ մեկինը չի լինի։(?)
Խոսքն ավարտելուն պես նա հանեց ատրճանակը ու պահեց մեր կողմ։Մենք քարացած կանգնել էինք։Ես շատ էի վախենում...
Այդ մարդը ատրճանակը մեր կողմ պահելուն պես կրակոց արձակեց։Կարծես այդ փամփուշտը հասցեատեր չուներ։Այն ուղված էր մեր կողմ և կարծես կապ չուներ թե ում կսպանի։Թեհյոնը ինձ պինդ գրկեց։Հետո զգացի որ նրա ձեռքերը թուլանում են։Ես չհասկացա ինչ կատարվեց այդ մի քանի վայրկյանում, հետո տեսա ձեռքերիս վրայի արյունը,իսկ Թհեյոնը ընկավ գետնին,ինձ էլ իր հետ տանելով։Գնդակը դիպել էր Թեհյոնին...
Ես լաց էի լինում,օգնություն խնդրում մեր շուրջ հավաքված մարդկանցից։Իսկ այդ հանցագործը փախավ...
-Խնդրում եմ օգնեք,շտապ օգնություն զանգեք։Արագ!(ես։Գոռալով ու լաց լինելով)
Թեհյոնը սկսում էր կորցնել գիտակցությունը։Աչքերը արդեն փակվում էին։Նա շատ արյուն էր կորցրել։
-Լավ կլինի։Դու մենակ մի լացի։(Թե)
Նա այդ ամենը ասում էր ժպտալով։Իր տարբերվող ժպիտը չէր կորել նրա երեսից։Այդ ամենից հետո ես սկսեցի ավելի ուժեղ լաց լինել։Նույնիսկ այդ վիճակում էր նա իմ մասին մտածում։
Վերջապես շտապ օգնությունը տեղ հասավ։Նրանք արագ Թեհյոնին բարձրացրին պատգարակի վրա և մտցրին մեքենայի մեջ։Ես նստեցի մեքենաի մեջ՝նրա կողքին։Ես ամուր բռնել էի նրա ձեռքը և անձայն լաց էի լինում։Իսկ բժիշկները կատարում էին իրենց աշխատանքը։
Հիվանդանոց հասնելուն պես նրան տարան վիրահատարան,իսկ ինձ թույլ չտվեցին առաջ գնալ։Ես հենվել էի պատին ու շարունակում էի լաց լինել։Հետևում էի վիրահատարան մտնող և դուրս եկող բժիշկների ամեն մի քայլին՝բոլորի ետևից վազելով ու հարցնելով թե ինչպես է Թեհյոնը։Բայց ոչ մեկ ինձ ուշադրություն էլ չէին դարձնում։
Ես հասկացա որ ոչ մի դեպքում չեմ կարող կորցնել նրան։Նա այն միակ մարդն էր ով ինձ սիրում էր,ես էլ հասկացա որ իրեն եմ սիրում ու նա դարձել է այն միակը ով ստիպում էր ինձ ապրել։
Վերջապես վիրահատությունը վերջացավ։Ես նույնիսկ չէի էլ նկատել թե ինչպես է ինձ մոտենում բժիշկը։Գլուխս բարձրացրի,իմ դիմաց կանգնած էր սպիտակազգեստ բժիշկը, մոտ 40-50 տարեկան։
-Կներք,դուք տուժածի հարազատներից ե՞ք։(Բժ)
-Ես,հա ես իրաա...իրա ընկերուհին եմ։(ես)
-Վիրահատությունը լավ անցավ բարեբախտաբար։Նրա բախտը բերել է,փամփուշտը կրծքավանդակին է կպել, բայց մի սանտիմետր էլ եթե ներքև լիներ կհարվածեր սրտին ու մենք ոչինչ չէինք կարողանա անել։(Բժ)
-Շնորհակալ եմ շատ։Կյանքին վտանգ չի սպառնում չէ՞։Հիմա կարա՞մ տեսնեմ։(ես)
-Չէ հիմա ամեն ինչ կարգինա։Հիմա դեռ քնած է,բայց կարող եք մտնել կարճ ժամանակով։(Բժ)
-Շնորհակալ եմ շատ։
Նրան արդեն տեղափոխել էին հիվանդասենյակ։Ես վազելով գնացի դեպի իր սենյակը ու արագ մտա ներս՝դուռը կամաց փակելով ետևիցս։Ես վազեցի ու նստեցի նրա մահճակալի կողքին՝ձեռքը բռնելով։
-Թե խնդրում եմ շուտ լավացի։Էլ կյանքում խոստանում եմ մենակ չթողել քեզ։Կներես ինձ,ես սիրում եմ քեզ...(ես)
Ես գլուխս կախած սկսեցի լաց լինել։Ու այդ ժամանակ լսվեց ճազիվ լսվելի Թեհյոնի ձայնը։
-Ասեցի որ չլացես։(Թե)
-Թե՞։(ես)
-Շնորհակալ եմ որ ստիպեցիր ինձ փոխվել ու սիրեցիր իմ նման հանցագործի։Ես քեզ շատ եմ սիրում։(Թե)
-Ես էլ քեզ...
~Happy end~❤️
