Faded Accounts (Law of Attraction Series # 1) (PUBLISH UNDER IMMAC PUBLISHING)

Chapter 55

Wednesday, morning 2 days after that night. "Aberry, anak tara na nakahain na ang pagkain sa labas," sambit ni Mama habang nakadungaw sa pinto ng aking kwarto.

Bumaba ako sa pagkakaupo sa bintana at sumunod sa kanya, pagdating sa dining ang nakangiting mukha ni Papa ang sumalubong sakin. "Magandang umaga anak kamusta ang tulog mo? ako ang nagluto ng fried chicken hindi ba paborito mo ito," masiglang sambit ni Papa habang tinuturo ang plato na may lamang manok.

Walang gana akong tumango at umupo sa tabi niya at nagsimulang kumain, "Anak itong manok oh" aabutan niya sana ako ng manok ng harangin koi to gamit ang tinidor ko, "Ayaw ko n'yan" I said in a cold tone. They look at each other and said, "Ahhh ganun ba anak haha pasensya na anong gusto mo itong minud----" I cut him out.

"I'll get my food on my own, stop minding me," I said and continue eating.

"Ah, pasesnya na anak hahaha," he awkwardly said and started eating, I saw how Mama comforted him by touching his shoulder and starting eating.

I can't believe how mom can still do the same thing after all the things my father did to her. Nanatili lang akong kumain ng tahimik at naunang matapos sa kanilang dalawa. "Tapos na ako," I said and bring my plate to the sink and wash it.

Pagkatapos non ay dumiretso muli ako sa kwarto at dumungaw muli sa bintana. Halos magdadalawang araw na ang lumipas matapos ang gabing iyon. Ngayon nandito ako sa Canada, kaagad akong ng file ng leaves kinabukasan pagkatapos ng gabing yon'.

Dito ako nag stay sa bahay at nagkulong sa kwarto, hindi ako makapagisip ng matino tanging mukha siya lagi ang naiisip ko sa bawat pagpikit ng mata ko, kaya mas pinili kong dumungaw nalang sa bintana at tingnan ang paligid.

I'm trying my best to move on and forget about him but after that night it seems like his touch was imprinted on my body already. I can't remove it. I always feel it and it makes me cry.

Nagsimula nanamang tumulo ang luha ko, "How can I forget about you huh?" I whisper.

Buong maghapon ay nanatili ako sa tapat ng bintana, pinapanuod ang mga ibon na lumilipad ang pagbagsak ng snow at ang malungkot na kalangitan na tila sinasabayan ako saking nararamdaman.

*knock* Dahan-dahan akong napalingon saking pinto ng kumatok si Mama at binuksan ito.

"Ma," I said, staring at her as she walks into my room and sits in front of me.

I quickly wipe my tears and look at her, "Hindi na ako magtatanong anak kung ano man ang pinagdadaanan mo ngayon, alam kong mahirap yan' at alam ko ding kaya mo yan," she genuinely said and look at the window like I do.

I remained silent and just looked at the snow outside, she did the same thing and sigh.

"Why didn't you just forget about him and let him be with his mistress Ma?" I suddenly ask. She looked at me and smiled.

"Because, I love you him," she answers sincerely with pure genuine emotions.

"Why?" I ask.

She chuckled and says, "Aberry, anak there's no explanation when it comes to love, whether it's right or wrong it's still love, to fight for, sa sitwasyon namin ng Papa mo natural lang na pagdaanan namin ang ganong bagay minsan sa relasyon nagkakaroon ng oras na kailangan niyon itest ang isat-isa upang bumalik ang totoong ibig-sabihin ng pag-ibig. Mahal namin ang isa't-isa at sapat na iyon upang kalimutan ang lahat at magsama muli. Lahat ng pag-ibig ay dapat ipinaglalaban anak," she said.