Waves Of Words

Forever be a lost soul

"Why are you here again?" I asked, felt irritated because it's been a month or two when she started bugging me. I don't know with this girl.

She smirked. "I told you, you stole something important to me."

Here we goes again with this stealing thing. Nakakaumay na ang babaeng 'to. Mukha ba akong magnanakaw?

"That again? Do I look like a stealer? If that's a money— which is the most important thing most of the people now, oh, sorry I don't need to steal you that thing coz' as you can see, I have everything. See?" Tinaas ko ang aking kilay habang pinapakita sa kaniya ang mamahaling brand ng aking bag at ang laman nito.

"Na sa akin naman talaga." I heard her muttered those words, enough for me to hear.

"Excuse me? Anong sa iyo? Now I concluded that you're really insecure with me kasi mahirap ka lang, 'di ba? You can leave now. Stop bugging me." Naiinis kong sabi. I was about to turn my back on her but she what her last words says, caught me off guard for a while.

"Tandaan mong kung ano ang ninakaw mo ay may kabayaran."
—

Halos hindi ako makatulog gabi-gabi dahil sa huling sinabi ng babaeng 'yon. She didn't showed up the next days after that day na ipinagtaka ko dahil nasanay na ako sa presensiya niya.

Kung bakit hindi ako makatulog gabi-gabi dahil sa sinabi niya? I don't know either. It just stick into my mind like a newly thrown bubblegum. Wala naman talaga akong ninakaw kaya bakit parang guilty ako? May ninakaw ba akong hindi ko nalalaman? That's impossible.

I was about to maneuver my range rover when someone knocked to the window of my car. Grabe naman 'to, babasagin 'ata ang salamin ng kotse ko.

Inis kong binuksan ang bintana. Nagulat ako nang makita ang babaeng iyon na ilang araw na hindi nagpakita sa'kin. Humahangos ito na parang may humahabol dito.

At ako pa talaga ang inistorbo?

"What?" I asked with brows furrowed. Naiirita dahil baka ma-le-late na ako sa pupuntahan.

"Pwede makisakay? Emergency lang, please?"

I rolled my eyes but ended up letting her sit at the front seat. Nakakaawa naman, kunti.

Nang magsimula akong mag-drive,  I don't know why I felt something strange. Napalingon ako sa katabi at nakaramdam ng kakaiba nang makita ang ngisi niya.

Nagulat nalang ako nang makita ang mga kamay niyang ginugulo ang pagkaka-drive ko sa manibela na para bang gusto niyang magka-aksidente kami. Mayroon pa talaga kaming makakasalubong na malaking sasakyan sa kabilang gilid ng kalsada.

"Gago ka ba!? Gusto mo bang ma-aksidente tayo? Damn you!" Galit na sigaw ko pero nginisian lang ako sa demonyitang ito.

"I want to. Para magkaalaman na kung ano nga ba ang ninakaw mo sa'kin."

"WHY DO WE STILL NEED TO FACE DEATH!? JUST ASK ME KUNG ANO ANG GUSTO KONG IBAYAD KAHIT NA HINDI KITA NINAKAWAN, DAMN YOU—

Hindi na natapos ang sigaw ko nang bigla nalang kami mabangga sa malaking truck na paparating. Bigla nalang nagdilim ang paningin ko.

Nagtataka kong inilibot ang paningin nang makita ang maraming tao at mga pulis ang nakapalibot sa dalawang kotseng nagkabangga 'ata. Doon ko lang na-realize na na-aksidente pala ako kasama ang demonyitang babaeng 'yon! Pero bakit wala akong maramdamang sakit?

Agad na napahakbang ang mga paa llo patungo sa accident scene ngunit 'di pa man ako nakakahakbang ay may humigit na sa braso ko. Napalingon ako rito. Bakit parang familiar?

"Sino ka? Bitiwan mo nga ako! Pupunta ako doon!"

Ngumisi siya dahilan para kilabutan ako. Nakawala ako sa kaniya dahil dinoble ko ang bilis ng takbo ko papunta sa aksidente. A lot of people encircling the accident scene. I saw my destroyed range rover— wait, why am I here? Bakit wala ako doon?

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang katawan ko— no, it wasn't my body! It isn't me! Anong nangyayari!? Pero iyon ang suot-suot ko kanina! Napatingin ako sa aking damit at nagulat nang makitang nakaputi ako taliwas sa isinuot ko kanina.

Nakakita ako ng isa pang katawan. Ito 'yong babaeng naging dahilan para maaksidente kaming dalawa! Kaluluwa na pala ako. Nasaan ang demonyitang 'yan?

"It wasn't you, right? I told you, you stole something important to me. And it was my body."

Natigilan ako nang marinig angg boses na iyon. I looked at her because of the familiar words that she said. Hindi ako pwedeng magkamali, siya ang kaluluwang kamukha ng katawan ko.

My brows furrowed. "Who are you?"

"I'm the real owner of the body you stole. I'm the girl who used to bug you. Can't remember me?" She answered coldly.

An image of a lost soul flashed on my' mind. Ako iyon, desperadang-desperada na makapasok sa isang katawan upang mabuhay muli para maipaghigante ang naging dahilan ng 'di makatarungang kamatayan ko. I possessed to someone's body... and then after that, I can't remember anything.

I looked at her again with my eyes full of anger. I just remembered everything... including her.

Ngumisi siya ng malaki na siyang ikinainis ko lalo. "Do you remember everything now? Then, bye. Babawiin ko na ang akin naman talaga."

Hindi ko namalayang nakatakbo na siya patungo sa katawan niya.

No, I won't let her!

I was about to run near her para makauna sa pagpasok sa katawan niya pero naunahan niya ako!

That bitch, Vanessa.

Bago pa siya tuluyang makapasok sa katawan niya, nagbilin siya ng huling salita.

"You think your death will be justified? No, I won't let you. Mamatay kang walang hustisya. Bye, lost soul... my dearest best friend.

Bigla akong napaupo dahil sa sakit. She... she killed me brutally just because of jealousy. She envied me of everything that I had.

I'm a lost soul. A lost soul who died without justice being served. And maybe, I will forever be a lost soul coz' how will I rest peacefully if my death isn't justified yet?

Better be prepared, Vanessa. I will haunt you forever.