YMS3 || Once Again [YoonMin] •COMPLETED•

02: TOYS

pagkayari sa office dumiretso si yoongi sa ONE SHOT (Their resto bars name) para maglibang ulit na kadalasan naman niyang ginagawa at halos yun narin ang gawin niyang bahay dahil pagkagaling sa company dun sya kadalasan dumidiretso at umuuwi lang nang bahay tuwing kina umagahan para magbihis at makita ang anak at maihatid sa iskwelahan nito bago muling pumasok sa opisina halos araw araw ganon ang routine ni yoongi sa loob nang 5 taon

*TAEHYUNG'S AND JIN POV*

Th: hei-Ran ahh!!! come here! sigaw ni taehyung sa anak na walang ginawa kundi tumakbo nang tumakbo sa loob nang bahay nila jin kalaro ang anak nitong si Seung Hwan at hindi pinansin ang pagtawag niya

J: aishh.. let them play.. lalawit na lalamunan mo kakasigaw dyan.. saway ni jin kay taehyung habang ibinababa sa mesa ang inihandang pagkain nang mga bisita

th: hay nako jin! kunsumido nako sa ama hanggang sa anak manang mana! parehas matigas ang ulo! iritableng sabi ni taehyung kay jin habang tinatanaw ang malikot na anak

J: *chuckle* oh eh bat nagagalit kapa? eh alam mo naman pala kung kanino nagmana? ayan yung matibay na katunayan na hindi napalit sa hospital yang anak niyo..

Th: hay nako.. pero hindi ko alam kung kanino nagmana yan nang kalikutan kala mong hindi babae mas feminine pa kumilos yang anak mo kay Hei-Ran eh..

J: baka si jimin ang ina niyan.. nabiglang biro ni jin kay taehyung

parehas natigilan ang dalawa at nagkatinginan nang mabanggit sa usapan nila ang pangalan ni jimin

Th: I really miss her..
J: i miss her..
(sabay na sabi nang dalawa)

Th: sabay pa tayo.. naiiyak na sabi ni taehyung nang muli silang magkatinginan ni jin

J: hmm.. kamusta na kaya sya..sabi ni jin na napatingin sa dalawang bata na naglalaro habang nagpipigil nang luha na nagbabadyang sumungaw sa mga mata niya
--
Th: *laugh in pain* walang nakakaalam.. ilang taon na ba?.. Six years old na si Hei-Ran so it means 5years nang mahigit.. lahat tayo walang balita sakanya para syang bulang naglaho nang walang sabi sabi kahit saatin..

J: uhmm.. ang laki nang epekto nang pagkawala ni jimin.. lalo na kay yoongi

Th: hmp.. sya rin naman ang may kasalanan non jin.. a half of me saying that he deserves that. and half is i wish hindi nangyari yun sakanila.. ang akala ko talaga sila na

J: ako rin.. pero naiintindihan ko naman si yoongi hindi dahil sa kinakampihan ko sya kundi dahil parehas ko silang kaibigan at nakita ko kung gano kamahal ni yoongi si jimin mula noon hanggang ngayon.. pero ganun pa man.. mali parin talaga yung ginawa niya

Th: maling mali.. ang minsang pagkakamali medyo madali pang unawain kahit mahirap eh.. pero yung nagbunga pa? aist.. wrong.. in the first place you shouldn't have done that if talagang mahal mo ang isang tao at humantong pa talaga na kailangan makita ni jimin sa sarili niyang mata yun? i swear! ako man ang lumugar sa lugar niya that time.. patawarin ako pero hindi ko kayang magpatawad.

J: we still didn't heard the whole yoongi's side.. we both base in the theory.. he still didn't open up about that until now and look what he have done to his self? balak ba niyang magpakamatay nang tinotorture sarili niya sa kakatrabaho? after sa company nasa bar naman sya? natutulog pa ba yun? naaawa nako sa tao nayun..

Th: *sigh* wala tayong magagawa baka ganun niya parusahan yung sarili niya? or ayaw niya lang talaga nakikita yung lintang fiancee niya.. *laugh*

J: ang bad mo talaga.. pero totoo naman yun *they both burst into laugh*

napatigil sa pagtawa sina jin at taehyung nang marinig na umiyak si seung hwan

J: what happen baby? tanong ni jin na lumapit sa dalawang bata