Από πού προέρχονται οι ψυχές;

Κεφάλαιο 4ο

Ντριννν ντριννν, χτυπούσε συνεχόμενα το ξυπνητήρι της Ροξάν. Η Λίλη πετάχτηκε μόλις συνειδητοποίησε πως ήταν ώρα για μάθημα. Η Ροξάν από την άλλη, δε μπορούσε να σηκωθεί.

«Έλα Ροξάν, σήκω!» φώναζε η Λίλη πάνω απ' το κεφάλι της. «Δεν είσαι ενθουσιασμένη;»

«Είμαι», απάντησε νυσταγμενα η Ροξάν. «Ξέρεις όμως τι άλλο είμαι; Κουρασμένη» συνέχισε. Δεν κατάφερε, ωστόσο, να μείνει για πολύ στο κρεβάτι αφού η Λίλη σχεδόν την τραβολογούσε από τα χέρια για να σηκωθεί.

«Καλημέρα παιδιά», είπε ο Σον βγαίνοντας από το δωμάτιό του αντικρίζοντας τους υπόλοιπους. Όλοι ήταν νυσταγμένοι εκτός από τη Λίλη που έχε μια ανεξήγητη ενέργεια για κάποιον που δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ.

«Πάμε να πάρουμε πρωινό και μετά πάμε στα μαθήματα» πρότεινε ο Αλάρικ. Οι υπόλοιποι έγνεψαν καταφατικά κι έτσι αποχώρησαν από τον κοιτώνα.

Καθώς προχωρούσαν στους διαδρόμους της σχολής, η Λίλη θαύμαζε τους χώρους γύρω της καθώς και την προσήλωση όλων των μαθητών σε αυτό που κάνουν. Εκεί που περπατούσε, ξαφνικά άκουσε μια υπέροχη μελωδία να γεμίζει ολόκληρο τον όροφο της σχολής. Τότε, όλα απομονώθηκαν, οι φωνές, τα γέλια, ακόμα και η Ροξάν που φλυαρούσε δίπλα της. Υπήρχε μόνο η μελωδία. Δεν είχε ξανά ακούσει ποτέ κάποιον να παίζει τόσο όμορφα πιάνο. Προσπάθησε να την ακολουθήσει και κατέληξε σε ένα μικρό μουσικό δωμάτιο με πράσινη πόρτα που ήταν μισάνοιχτη. Η Λίλη προσπάθησε να είναι διακριτική και με τα βίας κατάφερε να διακρίνει το πρόσωπο εκείνου που έπαιζε. Ήταν ένα αγόρι με σταρένια μαλλιά, περίπου σαν τα δικά της. Της έκανε εντύπωση που κανείς άλλος δεν σταμάτησε να ακούσει την υπέροχη αυτή μελωδία. Μόνο γι'αυτήν ήταν μαγευτική;

«Λίλη; Τι κάνεις εδώ;» ακούστηκε μια φωνή πίσω της. Ήταν ο Κρις.

«Εμμ. Εγώ... χάθηκα!» προσπάθησε να δικαιολογηθεί εκείνη.

«Έλα, πάμε, οι άλλοι μας περιμένουν», είπε ο Κρις και πιάνοντας την από τους ώμους έκανε να την οδηγήσει στους άλλους.

Η Λίλη παρατήρησε πως το πιάνο είχε σταματήσει να ακούγεται. Τότε, είδε πως το αγόρι που έπαιζε, στεκόταν τώρα μπροστά στην πόρτα έτοιμο να βγει από την αίθουσα. Κοιτούσε επίμονα τη Λίλη με ένα σοβαρό βλέμμα σα να μην του άρεσε η παρουσία της εκεί. Εκείνη τον κοίταξε για λίγο, αλλά μετά αποχώρησε μαζί με τον Κρις συνεχίζοντας όμως να τον κοιτάει γυρνώντας το κεφάλι της προς το μέρος του.