Μια αιωνιότητα μετά και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ή μάλλον πολλά έχουν αλλάξει απλώς εμένα όλα μου φαίνονται ίδια με την πρώτη μέρα.
Οι μέρες, οι μήνες και τα χρόνια περνάνε σαν ποτάμι που κυλάει τελικά και οι ζωές όλων έχουν αλλάξει ριζικά.
Σαν χθες θυμάμαι που η προσμονή μου χτυπούσε κόκκινο κάθε βράδυ τα μεσάνυχτα, ώστε να σε συναντήσω.
Σαν χθες θυμάμαι που συναντηθήκαμε στο λόφο και μου εξομολογήθηκες για την νέα γνωριμία σου.
Σαν χθες θυμάμαι που παντρευόσουν και ήσουν η πιο όμορφη νύφη σε όλον τον κόσμο.
Σαν χθες θυμάμαι που έγινες μανούλα σε δύο πανέμορφα παιδάκια.
Σαν χθες θυμάμαι που ο γιος σου πήρε το όνομα μου.
Σαν χθες θυμάμαι την υπόσχεση που σου έδωσα το βράδυ αφού η κόρη σου διαγνώστηκε με καρκίνο.
«Μην παραδοθείς στον φόβο. Η κόρη σου θα παλέψει σαν μαχήτρια, θα τα καταφέρει και θα γυρίσετε σπίτι σας. Σου το υπόσχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου πως θα φύγεις από αυτόν εδώ τον κόσμο μεγάλη, έχοντας ζήσει μια γεμάτη ζωή, έχοντας ερωτευτεί έναν άντρα που σε αγάπησε για αυτό που είσαι, έχοντας φέρει στον κόσμο δυο αγγελούδια. Θα φύγεις ηλικιωμένη, ολοκληρωμένη και ευτυχισμένη»
Και έτσι έγινε. Η υπόσχεση μου έγινε πράξη και η μέρα που θα σε συναντήσω έφτασε. Ένιωθα σαν να πατούσα σε ένα σύννεφο που θα γκρεμιζόταν.
Η αιωνιότητα είχε περάσει και η μοναξιά μου έληγε εδώ. Όπως σου υποσχέθηκα έτσι και έγινε και νιώθω πως πετάω από την χαρά μου.
Τα χρόνια είχαν περάσει και όντως είχες γίνει ευτυχισμένη, είχες ολοκληρωθεί σαν άνθρωπος, είχες πετύχει τα όνειρα σου και είχες μεγαλώσει.
Η κόρη σου θεραπεύτηκε, τα παιδιά σου μεγάλωσαν, έκαναν τις δικές τους οικογένειες και εσύ με τον Jack παραμένατε ερωτευμένοι όπως τη πρώτη ημέρα.
Το κορίτσι με τα λαμπερά μάτια και την σοκολατένια επιδερμίδα που είχα ερωτευτεί έγινε γυναίκα, πόνεσε, έμαθε, έπεσε αλλά ξανασηκώθηκε και εν τέλει όταν κοίταζε πίσω της αντίκριζε μια ζωή γεμάτη σαν μυθιστόρημα.
Μια ζωή που χάρη στο γλυκό της πείσμα, στο λαμπερό της χαμόγελο και την μοναδική της αισιοδοξία αλλά και με όλες τις λύπες της, άφησε στην Lyra μου μια γλυκιά γεύση.
YOU ARE READING
Metanoia|✔|
Poetry𝓕𝓪𝓻𝓮𝔀𝓮𝓵𝓵, 𝓶𝔂 𝓵𝓸𝓿𝓮, 𝓾𝓷𝓽𝓲𝓵 𝔀𝓮 𝓶𝓮𝓮𝓽 𝓪𝓰𝓪𝓲𝓷 𝓼𝓸𝓶𝓮𝓭𝓪𝔂, 𝓼𝓸𝓶𝓮𝔀𝓱𝓮𝓻𝓮. Lyra και Aidan. Aidan και Lyra. Εκείνος, κάπου ανάμεσα στον παράδεισο και στη γη. Εκείνη, κάπου ανάμεσα στη μοναξιά και τον έρωτα. Χάθηκαν για π...