What if Katniss didn't volunteer?

Hoofdstuk 10

Ik sta in de trainingszaal. Tegenover me zitten de spelmakers, ze hebben geen aandacht voor me. 'Hallo?' roep ik, maar ik krijg geen antwoord. Ze zijn druk aan het kletsen met elkaar. 'Hallo!!!' schreeuw ik. Ze horen me nog steeds niet. Ik geef het op en loop weg. dan maar geen trainingsscore. Op het moment dat ik weg wil lopen voel ik een schok door mijn lichaam gaan. Ik draai me om en zie dat de hoofdspelmaker een soort afstandsbediening in zijn handen heeft. 'Niet zo snel. Laat maar eens zien wat je kan.' zegt hij tegen me. Ik loop naar het midden van de zaal toe waar een tafeltje staat. Op het tafeltje ligt een soort scherm, met allemaal planten en de woorden giftig en niet giftig. Ik moet waarschijnlijk aantikken wat wel en niet eetbaar is. Ik tik de eerste plant aan en een timer verschijnt naast me. Ik heb 2 minuten. Dit zal zeker niet makkelijk worden, maar ik moet mijn best doen om te overleven.

Het is avond. Ik zit samen met Peeta, Effie en Haymitch op de bank, we wachten op de uitslag van de training. 'Maak je niet druk hè Prim? Het komt vast goed. En trouwens, als je een lage score hebt willen de andere tributen je minder snel vermoorden. Denk daar maar aan.' zegt Peeta. Ik weet dat hij het lief bedoeld, maar het helpt me niet echt. Het maakt me juist zenuwachtiger, wat nou als ik een hoge score haal? Dan ben ik iedereens grootste vijand. Ik pak een paar borrelnootjes van de salontafel en kiep ze in één keer naar achteren. Het vult m'n maag niet echt, maar in de arena zal ik nog minder eten krijgen. 'Aaaah!! De scores worden nu bekend gemaakt!' roept Effie. We gaan allemaal rechtzitten. Ik hoor de eerste namen en hun cijfers. Allemaal hoog, natuurlijk. Na vier minuten hoor ik dan eindelijk mijn naam. 'Primrose Everdeen: een 6.' Ik spring een gat in de lucht. Dit is het perfecte cijfer. Nu lijk ik niet te zwak, maar ook niet te sterk. Iedereen juicht. Nu is Peeta aan de beurt. 'Peeta Mellark: een 8'. Ik geef hem een knuffel. 'Nu hebben we in ieder geval eten.' zeg ik. Hij knikt.

Ik lig in mijn bed en probeer in slaap te vallen. Het lukt niet, ik moet steeds denken aan alles wat er vandaag is gebeurd. Het was een vermoeiende, zenuwslopende dag. Morgenavond heb ik het interview, daar kan ik misschien nog een paar sponsors mee trekken. Net als ik bijna in slaap val bedenk ik me iets. Ik heb helemaal niet gekeken wat Rue's score was!! Oh nee, dat is natuurlijk wel belangrijk. Morgenochtend zal ik het meteen aan Haymitch vragen, maar nu heb ik echt even rust nodig.