Chapter 01

42 5 6
                                    

The  Prince  of  the  North

"Hanggang kailan ka tutunganga d'yan Andee? Hanggang bukas ba?" Hesse snapped her fingers in front of my face.

"May naalala lang," I answered back.

"Sis kung ano man 'yan, tigilan mo na kasi nilalamig na 'yong mga tao dito sa library," she pointed at my back.

Tama. Kapag nalulungkot ako lumalamig ang paligid ko. That's because of my powers. If I'm sad, the place where I am will start to cool and then freeze, kapag hindi napigilan.

If I'm angry, umiinit naman ang kinalalagyan ko. Kaya ang hirap itago ng kapangyarihan ko e.

I inherited these from my parents. I got the ability to produce ice from Mom and fire from Dad. Pero huli na nang malaman ko na I can predict the future too.

My parents have no idea about this ability of mine. Saka ko lang din nalaman noong habang nagtetraining kami ni Dad.

Since it's forbidden for us to have those special abilities, my Dad trained me so I know how to protect myself without using my abilities. That way, I can hide it without gambling my life.

I confirmed that I can predict the future too noong araw na pinatay ang mga magulang ko.

Unang araw ko sa high school kaya sa Centro na 'ko nag-aaral. Malayo palang nakikita ko na ang aking ina na kumakaway mula sa gate ng malaking unibersidad.

Malayo ang Centro de Unibersidad sa Porto Louis kaya sinundo ako ng mga magulang ko. Nasa gitna ito ng apat na kaharian kaya lahat ng mag-aaral dito ay halo-halo. Maaaring Novians o 'di kaya ay Phrygians, o Lousians, o Alegreans.

"Kumusta ang unang araw mo Andee anak?" nakangiting tugon sa akin ng aking ina.

"Ayos lang po. I choose not to talk with my classmates baka mainis at magalit lang ako," sagot ko sa kanya habang binabaybay namin ang kagubatan.

"Aba bakit naman anak? Paano ka magkakaroon ng kaibigan n'yan?" lumingon s'ya sa kinatatayuan ko.

"Nag-iingat lang Mom," I smiled to give her assurance. Maiksi ang pasensya ko at ayokong tumigil sa pag-aaral dahil lang sa nag-aalala silang may makaalam na mayroon akong kapangyarihan. Mas mabuti nang mag-ingat.

"Sandali," napalingon kami kay Dad. He stopped walking so we stopped too.

"Bakit anong meron?" Mom asked him with her forehead creased.

"Someone's following us," napalingon ako sa paligid. Then I saw men, not just one but they're ten. Lumabas sila sa pinagtataguan nilang mga puno at pinalibutan kaming tatlo.

"What do you need?" Dad asked those men. They are wearing black, all black. I can't see their faces because there's a cloth covering it, revealing only their eyes.

"Alam na namin ang sikreto mo Adriano, kayo ng asawa mo," sabay-sabay nilang itinutok ang mga pana nila sa amin.

"Alam n'yo na kung anong mangyayari," the one who's speaking grinned at my Dad. He kept us behind him.

"Andralee, never use it okay? Whatever happens," he said that without looking at me. I don't know why Daddy's telling me this.

"We'll get this through together Dad, we're not gonna leave you!" I answered him with firmness.

"Oops times up, stop the drama it's so gross. Say hi from above Casaverdes," they started to stretch their arches.

"Damn you!" I shouted at him.

EtherealTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon