Dancing in the Burning Sand (Isla Vagues Series #3) (COMPLETED)

Kabanata 2

Kabanata 2:
Kinapos

Napadaing ako at napahawak sa tiyan na kumikirot sa sakit ng gumapang ako papalapit sa kanya. He's punching the man so hard that his knuckles bleeds easily. My chest heaved in fear. Kumalabog ang puso ko at nagmamadali na lumapit sa kanya. Huminto na ang luha ko sa pagtulo pero parang maiiyak na naman yata ako sa mangyayari.

The man is not moving anymore because of his hard punches. Kinabahan ako.

"Z-Zaiden stop! Tumigil ka!" pilit kong sinigaw sa kabila ng sakit. Hinawakan ko ang braso niya para pigilan siya pero patuloy siya sa pagpapakawala ng suntok na hindi na nakapanlaban pa ang lalaki.

"Zaiden! Mapapatay mo siya!" sigaw ko pero hindi niya pa rin ako naririnig. Sobra na akong kinakabahan kung ano ang kahihinatnan nito kung magpapatuloy siya.

So I fought hard the pain in my stomach and slap his cheeks. Doon siya nagising at napasinghap. He glance at me and I think he came back to reality when our eyes met. I cried and hot tears sting my eyes again.

"Stop p-please." nabasag ang tinig ko. Umawang ang labi niya. I reach for his busted knuckles and hold it.

"Tama n-naa." umiiyak kong sinabi at hinigpitan ang hawak roon. His knuckles were bleeding and my palm was tainted by it.

"I'm s-sorry." gulat siya ng makita ako. I gasped and he slowly move from the top of the man and engulfed me in a hug. I buried my face in his chest and burst my emotion. Nawalan na ng malay ang lalaki at mabigat na ang paghinga.

Hindi ko lubos na kilala ang lalaking ito pero yumakap ako ng mahigpit sa kanya. I feel so secured and safe on his arms that I don't want to let go anymore. Iyak ako ng iyak, he's hushing me by caressing my back and embracing me tightly. Assuring me that no one can touch me anymore.

"I'm here. Wala ng mangyayaring masama. Hindi ka na niya mahahawakan." pagpapatahan niya sa akin. Mas lalo lang akong umiyak at humigpit ang pagkakakuyom ng kamao ko sa suot niyang shirt.

My body is trembling. Naroon pa rin iyong pakiramdam ng paghawak ng lalaki sa akin na kahit ipikit ko ang mga mata at pilit iyong kalimutan ay hindi ko magawa.

"Don't tremble. Narito na ako. You are now safe and I fucking swear that I will fucking kill anyone who try to lay their fingers on you. You don't need to be scared because you are secured with me." sa mariin niyang tinig sinabi at ramdam na ramdam ko ang galit niya sa mariin niyang tono.

Unti-unti ay nawala ang pangangatal ng katawan ko at humina rin ang mga hikbi. But my tears still keep falling. Tinignan ako ni Zaiden at siya ang nagpahid ng mga luha ko. I gasped softly when I saw his still dark intense eyes. May kulay itim na apoy na naroon dahil sa galit at panay pa rin ang pagtangis ng bagang niya.

He screw his eyes shut and muttered a cursed.

"Stop crying. Tangina makakapatay talaga ako ng tao! If you just didn't stop me, I will be a criminal and I don't care. Fuck it!" aniya at muli akong niyakap. Hindi ko maintindihan kung bakit sobrang gaan at komportable ng pakiramdam ko ngayong nasa bisig niya.

"I will call an ambulance and a police. This man will fucking root in jail."

My mind was absent for the following minutes. Tulala pa rin ako hanggang sa alalayan ako ni Zaiden papasok sa sasakyan niya. The ambulance came and they put the unconscious man in the stretcher. His face is unrecognizable anymore. It was busted and full of deep wounds.

Halos manginig ang buong katawan ko ng makita iyon. Nag-iwas ako ng tingin. Zaiden is in front of me. Nasa pinto ng shotgun seat. Nakabukas lang ang pintuan at parang binabantayan niya ako. His jacket is resting on my shoulder and I'm holding his tumbler.