Yıldızlarda Kayacağız

0.4

Ben çok geç kaldım güzel kızım. Özür bile dileyemeyecek kadar kibirliydim. Kızgınım kendime. Her şeyden çok. O kadar canım yanıyor ki bunları yaşadığın için...

Bana her zaman gülümsedin. Her şeye rağmen... Ama ben içten içe nefret ettiğini biliyordum. Belki bana lanetler okudun. Bunun için kızmıyorum, hakkın var. Ama böyle de bitmemeliydi mesela. Her anım, her zerrem, her hücrem özleminle doldu. Senle yapamadım, sensiz hiç olmuyor. Okuduğunu biliyorum mektuplarımı. Cevap veremeyecek kadar yorgunsun, bunu da biliyorum. Ama mutlu olmanı çok isterim güzel kızım. Benle olmadı belki ama bensiz olsun. Bir şeyleri düzeltmem için hep bana şans vardı. Ben hep mahvettim.

Çok pişmanım. Diğerleri içinde aynı şeyi yaşadım. Sende daha dikkatli olmam gerekirken seni de kırdım. Hep pişmanlık duydum güzel kızım. Ama bu bir başka gibi. Böyle olsun hiç istemedim...

Bir insanı kırmak, dünya üzerindeki en kötü şey belki de. Kırılan bir insanı özür dileyerek tatmin edemezsin. Hatta bütün mal varlığını önüne serden, yine de dönüp bakmaz. Çünkü içlerinde bir şey olmuş. Üzüntü değil ki bu bir şarkı açıp unutsun. Ama ben hep kırdım. En çokta kendimi.

Hayatımızın geri kalanında neler olur bilmiyorum. Hala bir umutla cevap yazmanı bekliyorum. Umarım mutlusundur. Seni hep seveceğim güzel kızım.